Η απάντηση δεν είναι «τι είναι αυτά που λες τώρα;» (αν και αυτό βρίσκεται στο μυαλό τους, μιας και έχουμε και εκλογές). Διαισθάνεσαι ότι σκέφτονται «μακάρι να μπορούσαμε». Αμέσως έρχεται και η εφιαλτική σκέψη στο μυαλό, ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ θα ξήλωναν τα παζοδρόμια και οι μαθητιώσα νεολαία θα γέμιζε τις πλατείες με δίκαιη οργή. 

Αν κάνεις και μία εναλλακτική και πιο διαλλακτική πρόταση, όπως: «Γιατί δεν κρατάτε τα τρένα μόνο μία εμπορευματικά φορτία;», έχεις την αίσθηση ότι ονειρεύονται την ημέρα που θα μπορούσαν να εξαγγείλουν κάτι τέτοιο. 

Και αν κάνεις τη διαπιστωτική ερώτηση: «Μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί και αποκαλυφθεί, καταλαβαίνετε τη ζημιά που έχει γίνει στο τρένο και ότι κανείς πλέον δεν πρόκειται να ανέβει σε αυτό;», βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι ένα βάρος. Το βάρος της ματαιότητας των όσων εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας. 

Φανερώνουν όλα αυτά ότι όσα ακούγονται περί ασφαλούς επαναλειτουργίας του ΟΣΕ είναι λίγο πολύ μάταιες ελπίδες και το μόνο που μπορεί κανείς να προσδοκά, είναι να υπάρξει ένα τέτοιο αποτέλεσμα στις εκλογές που θα επιτρέπει τη λήψη γενναίων αποφάσεων.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr