Η αλήθεια είναι οτι τελικά κανείς δεν ξέρει την αλήθεια για το ποιά θα είναι η εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. 

Οι εντάσεις μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα κορυφωθούν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες μέχρις ότου φτάσουμε στην ψήφιση των μέτρων απο τη Βουλή, δεν θα φτάσουν όμως σε σημείο διάσπασης της τρικομματικής κυβέρνησης.

Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, ανέδειξε τις μεγάλες αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς και το λέω ειλικρινά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι μια ελπίδα της κεντροαριστεράς αν κατάφερνε να βρεί μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Μια εναλλακτική λύση που όλοι θα καλοδεχονταν σε αυτή την εποχή της πολιτικής διάλυσης. Δυστυχώς όμως, αυτός ο συνασπισμός αριστερών συνιστωσών και τάσεων, που έφτασε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση επενδύοντας στην οργή κατά του μνημονίου και ενσωματώνοντας ψηφοφόρους απο όλο το πολιτικό φάσμα αλλά κυρίως απο τους υπέρμαχους του μεγάλου δημόσιου τομέα- δημοσίους υπαλλήλους και πρώην κομματικούς συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ- δεν έχει καταφέρει ακόμη να διαμορφώσει ενιαία άποψη. 

Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή είναι ένα κατεξοχήν πολυσυλεκτικό πολιτικό μόρφωμα, αλλά κυρίως επειδή ο στόχος του δεν είναι ξεκάθαρος. 

Η δυσκολία των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση να αποφασίσουν την περικοπή των μισθών και των συντάξεων είναι κατανοητή. Ο κόσμος υποφέρει απο την ανεργία και τη φτώχεια, τα εισοδήματα έχουν μειωθεί ήδη σημαντικά, η ύφεση διακόπτει τη λειτουργία της οικονομίας. Οι αντοχές έχουν εξαντληθεί.

Η κυβέρνηση προχωράει για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία σε μια σοβαρή περικοπή των δημοσίων δαπανών. Μέχρι σήμερα, πάντα οι δαπάνες του προυπολογισμού αυξάνονταν. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καλύψουν τις αυξημένες δαπάνες και τα ελλείμματα με αύξηση της φορολογίας και επιβολή έκτακτων φόρων. 

Το γενικό συμπέρασμα από τις συναντήσεις Σαμαρά με Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνκερ είναι ότι πράγματι η «επίσημη» Ευρώπη θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη είναι διατεθειμένη να πληρώσει το κόστος για να παραμείνει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, αλλά και για να διατηρήσει την Ισπανία, την Ιταλία και όλους όσοι μεθαύριο θα φτάσουν στο ίδιο σημείo στους κόλπους της.

Καθώς η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται πιο κοντά απο κάθε άλλη φορά στην υιοθέτηση μέτρων περιορισμού του ελλείμματος και ο Πρωθυπουργός συζητά με τους ξένους ηγέτες τα περιθώρια χρονικής χαλάρωσης του προγράμματος σταθεροποίησης αλλά και την πιθανότητα κουρέματος του ελληνικού χρέους που κατέχουν τα κράτη και οι κρατικοί οργανισμοί, οι Κασσάνδρες του διεθνούς τραπεζικού συστήματος παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος μας.