Ανεξαρτήτως του αν θα βγει πρώτο κόμμα η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του ποσοστού της διαφοράς που θα έχουν μεταξύ τους, αυτό που πρέπει να γίνει για τη χώρα είναι να συγκροτηθεί  μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην οποία πρέπει να συμμετάσχουν τα περισσότερα κόμματα της Βουλής - συμπεριλαμβανομένου, αν είναι δυνατόν, και του ΚΚΕ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θα πρέπει να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση η Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς θα συμμετέχει και η ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία προσφέρεται και δεν θεωρώ αναγκαία κακό να συμμετάσχουν και το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων (παρόλο που θεωρώ ότι λίγα έχει να προσφέρει) και αν μπει στη Βουλή και το κόμμα των Μάνου - Τζήμερου.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στις εκλογές, αλλά όπου γυρνάω βλέπω άδεια εκλογικά κέντρα. 

Είναι πλέον φώς φανάρι που το πάει η κυβέρνηση Μέρκελ και κατά πάσα πιθανότητα η Γερμανία: Σε δυο Ευρώπες.

Στην Ευρώπη «αυτών που μπορούν» και αυτών που «δεν μπορούν ακόμα». Αυτές είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποίησαν προχθές «πηγές» της  κυρίας Μέρκελ προδιαθέτοντας για τις επίσημες ανακοινώσεις που θα ακολουθήσουν. Όταν λένε οι Γερμανοί «αυτοί που μπορούν» εννοούν «να μας ακολουθήσουν στα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης και δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης».

Ας υποθέσουμε οτι με ένα μαγικό τρόπο, το μνημόνιο δεν υπάρχει.

Όπως εξελίσσεται η κατάσταση, η χώρα μετά τις εκλογές θα είναι μη κυβερνήσιμη, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος. 

Απο τη μεταπολίτευση και μετά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έφτιαξαν ένα πελατειακό κράτος. Έφτιαξαν επίσης και ψηφοφόρους – πελάτες.

Το πιθανότερο είναι οτι απο την άλλη εβδομάδα θα έχουμε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν εκ των τριών ανώτατων δικαστικών, Ρένας Ασημακοπούλου (Αρειος Πάγος), Παναγιώτη Πικραμμένου (Συμβούλιο της Επικρατείας) και Ιωάννη Καραβοκύρη (Ελεγκτικό Συνέδριο).