Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει αντιφατικούς μεταξύ τους στόχους: 

Θέλει να μείνουμε στο Ευρώ - εγώ το πιστεύω οτι ο ΣΥΡΙΖΑ το θέλει αυτό, περισσότερο ίσως και απο τους παλιούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που θέλουν πρωτίστως μεγάλο δημόσιο τομέα - αλλά θέλει να το κάνει σπάζοντας τις συμφωνίες μας με τους Ευρωπαίους. 

Θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, θέλει να αλλάξει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, θέλει να αλλάξει τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Πιστεύει οτι η παγκόσμια ανατροπή μπορεί να ξεκινήσει απο την Αθήνα, να επεκταθεί στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, να ανατρέψει το κατεστημένο της Ευρώπης και απο εκεί και πέρα να απλωθεί παντού η μεγάλη ειρηνική επανάσταση.  

Όλα αυτά όσα απο παλιά πίστευε ο Ρήγας Φερραίος και οι άλλες "ευρωαριστερές" οργανώσεις, όλα όσα πίστευαν την δεκαετία του '70 οι ρομαντικοί και καλοπροαίρετοι αριστεροί μέχρι να διαπιστώσουν οτι το παιχνίδι είχε χαθεί σε διεθνές επίπεδο, τα θέλει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα επρόκειτο για ένα κόμμα ρομαντικών, τίμιων, ιδεολόγων, καλοπροαίρετων, μορφωμένων, ευρωπαιστών, αντιρατσιστών, προοδευτικών ανθρώπων, αν δεν είχαν κάνει το "μεγάλο άνοιγμα". Το άνοιγμα στις ακραίες αριστερές συνιστώσες που θέλουν την παγκόσμια επανάσταση και την κατάρρευση του καπιταλισμού, το άνοιγμα στους κρατικοδίαιτους Πασόκους συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, το άνοιγμα σε κάθε αγανακτισμένο για οποιονδήποτε λόγο, απο τους 16έξαρηδες που μας "γαμούν τα λύκεια" όπως λέει το τραγούδι μέχρι τα λαμόγια του "δεν πληρώνω" που προσπαθούν να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους ελπίζοντας σε μια γενική σεισάχθια αν έρθει η κατάρρευση.

Οι φήμες λένε οτι και πολλοί μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες και εκδότες στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι επειδή ταυτίζονται πολιτικά και ιδεολογικά, αλλά ελπίζοντας οτι έτσι θα γυρίσει η χώρα στη δραχμή και θα καταφέρουν να ξαναρχίσουν το παιχνίδι της διαπλοκής και της μάσας, αφού πρώτα γλυτώσουν απο τα μεγάλα χρέη που τους πνίγουν και που θα τους κλείσουν, αν πρώτα ο Θεός παραμείνουμε στο Ευρώ.

Όλους αυτούς έχει μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους δικούς του σοβαρούς ψηφοφόρους του παλιού Συνασπισμού και κάποιους άλλους αηδιασμένους απο την κατάσταση πολίτες διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων.

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Οτι ο Τσίπρας πρέπει να απευθυνθεί σε όλους αυτούς (και στα καρύδια κάθε καρυδιάς μαζί) και να τους ικανοποιήσει όλους. Μαζί και τους Ευρωπαίους που έχουν την χώρα και τους πολιτικούς της στο μικροσκόποιο. 

Φυσικά αυτό δεν είναι εφικτό. Δεν μπορεί ο κ.Τσίπρας να μας εξηγήσει πώς θα μείνουμε στο Ευρώ σκίζοντας το μνημόνιο, δεν μπορεί να μας εξηγήσει πώς θα έχουμε ανάπτυξη με παράλληλη εκτίναξη ξανά του ελλείμματος και ταυτόχρονα θα μειώνουμε το χρέος, δεν μπορεί να μας εξηγήσει πώς θα πεισθεί για το δίκιο του η Ευρώπη και ο κόσμος όλος, που υποφέρει κάτω απο αυτό το αηδιαστικό για τους Συριζαίους καπιταλιστικό σύστημα το οποίο όμως έχει επικρατήσει παντού και έχει υιοθετηθεί απο το σύνολο του δυτικού κόσμου στον οποίο ανήκουμε και θέλουμε να ανήκουμε και εμείς και ο κ. Τσίπρας. 

Δυστυχώς όλα αυτά ταυτοχρόνως δεν μπορούμε να τα έχουμε. Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, δυστυχώς και για όλους εμάς, ίσως και για την Ευρώπη. Διότι όλοι θα ήθελαν λεφτά χωρίς δουλειά, ανάπτυξη χωρίς δανεικά και χωρίς έλλειμμα, πλήρη απασχόληση αντί για ανεργία, λαγούς με πετραχίλια. Όλοι ανεξαιρέτως πιστεύω, ακόμη και η φράου Μέρκελ. Όμως δεν γίνεται. Η ουτοπία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει (ακόμη) παγκόσμια πραγματικότης. 

Όμως ο κ. Τσίπρας, εγκλωβισμένος σε αυτή την ουτοπική ρητορική συνεχίζει να μπερδεύει τις ιδεολογίες, τις πρακτικές και τις υποσχέσεις, μοιράζοντας αφειδώς ψεύτικες ελπίδες σε έναν πραγματικά βασανισμένο κόσμο. Και επειδή ακριβώςο ίδιος γνωρίζει καλύτερα απο όλους το αδιέξοδο της σκέψης του, διευκρινίζει σε κάθε τόνο οτι δεν θέλει εκλογές. Συνιστά στην κυβέρνηση να μην πάρει τα μέτρα, διότι αν τα πάρει δεν θα μακροημερεύσει. Και ο κ. Τσίπρας θέλει να μακροημερεύσει η κυβέρνηση. Θέλει να μείνουμε στο Ευρώ και στη Δύση. Θέλει να τελειώσει η ύφεση. Θέλει να φύγουν τα λαμόγια, να συλληφθεί η φοροδιαφυγή, να περάσουμε σε πλεόνασμα με όποιο κόστος, αρκεί εκείνος να μην σηκώσει αυτό το κόστος. Θέλει να είναι στην αντιπολίτευση, αξιωματική κατά προτίμηση, να συγκεντρώνει τους προβολείς της δημοσιότητας, να είναι ο μεγάλος φιολολαικός ηγέτης που όμως…δυστυχώς… το "σύστημα" δεν τον άφησε να ηγηθεί της παγκόσμιας επανάστασης που θα ξεκινούσε απο την Αθήνα. Και ελπίζει οτι αφού γίνουν όλα αυτά και αφού πατήσουμε σε σίγουρο έδαφος, μπορεί να έλθει και να ηγηθεί όχι πλέον μιας επανάστασης, αλλά μιας καλά οργανωμένης ευρωπαικής κοινωνίας. Και δεν αποκλείεται να το δούμε και αυτό. Ούτε πειράζει, αν πρωτα έχουμε γλυτώσει. Διότι αν δεν γλυτώσουμε τώρα, δεν θα έχει καμία σημασία αν θα είναι ο Τσίπρας ή οποιοσδήποτε άλλος στην κυβέρνηση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr