Και χρωστάμε γι αυτό ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ισπανία και την Ιταλία, ίσως και στη Γαλλία τον οποίων οι κυβερνήσεις έχουν ασφαλώς πολύ μεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη απο την δική μας, αλλά και τα τεράστια προβλήματα που έχουν στις δικές τους οικονομίες «συνέφεραν» τους ευρωπαίους ηγέτες ώστε να αντιληφθούν οτι δεν υπάρχουν περιθώρια ολιγωρίας και ότι οι πολιτικές αποφάσεις δεν πρέπει να καθυστερήσουν άλλο.

Η Ελλάδα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις κορυφαίων στελεχών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, τελικά θα ενταχθεί στην συλλογική λύση που θα αποφασίσει η Ευρώπη στα ερχόμενα Eurogroup και στις Συνόδους Κορυφής. (βλέπε σχετικό άρθρο)

Ο Δυτικός κόσμος συνολικά, φαίνεται οτι κλίνει προς την συνεργασία παρά προς την διάλυση προετοιμαζόμενος ενδεχομένως για να αντιμετωπίσει και άλλες γεωπολιτικές εξελίξεις – καθόλου ευχάριστες- που μοιάζουν να έρχονται πολύ γρήγορα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Η Ελλάδα λοιπόν θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, θα πάρει την δόση (ίσως με δόσεις) του Οκτωβρίου μετά τις αμερικανικές εκλογές, τέλος Νοεμβρίου ή Δεκέμβριο και θα συνεχίσει να εφαρμόζει πιστά το πολύ σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχουν επιβάλει οι εταίροι.

Η καθυστέρηση στην εκταμίευση της δόσης δεν πρέπει να μας ανησυχεί διότι αυτή τη στιγμή στα ταμεία του κράτους υπάρχουν χρήματα για να τη βγάλουμε τους επόμενους μήνες, δηλαδή να πληρώσει το Δημόσιο συντάξεις και μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους. Και υπάρχουν λεφτά, όχι επειδή αυξήθηκαν τα έσοδα τον Αύγουστο, αλλά κυρίως επειδή το Δημόσιο δεν πληρώνει καμία υποχρέωση του εκτός μισθών και συντάξεων. Και δεν πρόκειται να πληρώσει καμία υποχρέωση του, ούτε το Δημόσιο, ούτε καν οι ΔΕΚΟ, διότι χρήμα δεν υπάρχει.

Η κατάσταση μας λοιπόν αυτή τη στιγμή είναι οτι η τρόικα θα παίζει καθυστερήσεις μέχρι τις αμερικανικές εκλογές, το ίδιο και οι ευρωπαίοι, ίσως πάρουμε μια φραστική διαβεβαίωση, αλλά εκταμίευση της δόσης δεν θα έχουμε ακόμη. Πρίν το τέλος του χρόνου θα γίνει αυτή η εκταμίευση και θα αρχίσουμε να ζούμε με την αγωνία της επόμενης αξιολόγησης που θα γίνει στο τέλος του πρώτου τριμήνου του 2013. Για να αξιολογηθούμε θετικά τότε, θα πρέπει να έχουμε – επιτέλους- περάσει κάποιες δομικές μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, το κλείσιμο οργανισμών και υπηρεσιών και όλες τις άλλες που εισηγείται η τρόικα.

Όσον αφορά εμάς τους υπόλοιπους, δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία οτι θα συνεχιστεί η ύφεση και μάλιστα έντονα το 2013, αφού η μείωση των ελλειμμάτων αφαιρεί τεράστια ποσά απο την οικονομία.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα δώσει κάποια μικρή ανάσα στην αγορά απο την άνοιξη του 2013 αλλά δεν θα αρκεί για να κινηθεί η οικονομία. Η οικονομία θα συνέλθει μετά τις μεταρρυθμίσεις, όταν το επιχειρηματικό, φορολογικό και εργασιακό περιβάλλον έχουν σταθεροποιηθεί, όταν οι αξίες έχουν μειωθεί σημαντικά και όταν ο προυπολογισμός παρουσιάζει πράγματι πλεόνασμα.

Παρά τη ζοφερή εικόνα που βλέπουμε σήμερα, η πολύ σκληρή ύφεση αλλά κυρίως η πίεση της τρόικας προς το δημόσιο να μειώσει τις σπατάλες του, να λύσει χρόνια προβλήματα όπως η φοροδιαφυγή, να μειώσει τη γραφειοκρατία και να φτιάξει ανταγωνιστικά φορολογικά και επενδυτικά πλαίσια, θα φέρουν ελληνικές και ξένες επενδύσεις.

Και μόνο τότε μπορούμε να θεωρήσουμε οτι η Ελλάδα αλλάζει σελίδα, αν το χρήμα που θα μπεί κατευθυνθεί σε παραγωγικές ιδιωτικές επενδύσεις ελληνικές και ξένες και δεν περάσει καθόλου απο την διαχείριση του Δημοσίου.

Διότι αν οι Ευρωπαίοι κάνουν το λάθος και μας δώσουν «αναπτυξιακό πακέτο» βοήθειας, όπως το παλιό σχέδιο Μάρσαλ, να είστε βέβαιοι οτι θα πάει ολόκληρο σε κάλυψη λειτουργικών δαπανών (σπατάλης) του δημοσίου και θα φαγωθεί απο κάποιους επιτήδειους διαπλεκόμενους «επιχειρηματίες».

Μην ξεχνάμε, οτι το ζητούμενο τελικά απο όλη αυτή την ιστορία, είναι να αλλάξει το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας, απο κρατικοδίαιτη σε ιδιωτική, απο εσωστρεφή και σχεδόν κλειστή σε διεθνοποιημένη και απο κομματική –πελατοκεντρική σε αξιοκρατική και ανταγωνιστική. Και για να γίνει αυτό πρέπει το δημόσιο να συρρικνωθεί και η επίδραση του στην οικονομική δραστηριότητα να περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα. Και παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις του πολιτικού κόσμου και των συνδικαλιστών του δημοσίου αυτό που θα έπρεπε να είναι η πρώτη επιλογή των ηγετών μας, θα γίνει τελικά, αλλά με πολύ σκληρό τρόπο και τεράστιο κόστος για όλους μας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr