Πριν απο λίγες ημέρες, στην Ιταλία (που υποφέρει απο τεράστια δημόσια ελλείμματα, όπως και εμείς, αλλά που αγαπά την παραγωγή και για αυτό έχει βιομηχανία) ψηφίστηκε ένα νόμος που περιορίζει το κόστος του ρεύματος για τις βιομηχανίες σε επίπεδο κάτω απο 2% του τζίρου τους. Αν δηλαδή μια βιομηχανία κάψει περισσότερο ρεύμα, τότε αυτομάτως γίνονται εκπτώσεις στην τιμή για να πέσει το συνολικό της κόστος στο 2% του τζίρου της. Στην Ελλάδα το κόστος ρεύματος σε σχέση με την παραγωγή, φθάνει (σύμφωνα με δηλώσεις βιομηχάνων) μέχρι και 35%.

Καθώς όλα όσα ξέραμε εμείς οι μη ειδικοί πολίτες σχετικά με τη διαχείριση των χρημάτων μας φαίνεται να αλλάζουν και οι αποταμιεύσεις σκεπάζονται απο ένα πέπλο ανασφάλειας και ανησυχίας, καλούμαστε - για πρώτη φορά ίσως - να σκεφτούμε τι θα κάνουμε για να περισώσουμε ότι μπορούμε απο τις αποταμιεύσεις και τις επενδύσεις μας.

Λίγο πριν πεθάνει η γιαγιά μου η Βασιλική, μια δυναμική και σκληρή γυναίκα που ανησυχούσε όμως για το μέλλον των παιδιών, με ρώτησε πού φυλάω τα λεφτά μου.

Το πείραμα της Κύπρου, ανοίγει σύμφωνα με όλους τους αναλυτές το κουτί της Πανδώρας στην Ευρωπαική Ένωση. Ένα κουτί που περιέχει σκληρούς φόρους για όλους, ύφεση παντού και πρωτοφανή για τα ευρωπαικά δεδομένα ανεργία.

Πολλά θα αλλάξουν - υποψιάζομαι- απο τις εξελίξεις στην Κύπρο, στις αντιλήψεις όσων Ελλήνων θεωρούσαν οτι ένα βήμα στο κενό, ένας εκβιασμός κατά της Ευρώπης, μια απειλή αποχώρησης της Ελλάδας απο την ΟΝΕ θα αρκούσε για να διώξει την τρόικα, να πανικοβάλει τους Ευρωπαίους και να μας θέσει σε θέση διαπραγματευτικής ισχύος.

Η επιτυχία ή όχι του κυπριακού σχεδίου για τη διάσωση των τραπεζών του νησιού, θα εξαρτηθεί απο το αν το σχέδιο αυτό επιβαρύνει ή όχι το δημόσιο χρέος της Κύπρου.

Με σημαντική υποτίμηση του ευρώ, έναντι του γεν και του δολαρίου, αλλά και υποχώρηση των μετοχών, υποδέχθηκαν οι ασιατικές και ευρωπαϊκές αγορές την απόφαση για τη φορολόγηση των καταθέσεων στην Κύπρο.