Και παραμένει διότι η οποιαδήποτε πρόοδος, η οποιαδήποτε βελτίωση των αριθμών, στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στη φορολογική αφαίμαξη των νοικοκυριών, χωρίς να αγγίξει καν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας. 
Η σύλληψη της φοροδιαφυγής παραμένει στο επίπεδο του «τυχαίου» και του «αποσπασματικού» και ο δημόσιος τομέας παραμένει τεράστιος, αναποτελεσματικός και σπάταλος. Οσοι ζούμε στη χώρα αντιλαμβανόμαστε από τις καθημερινές μας συναλλαγές ότι η φοροδιαφυγή όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά θεριεύει. Αυτό απεικονίζεται ακόμη και στα μηνιαία στοιχεία εισπράξεων του υπουργείου Οικονομικών που δείχνουν ότι οι φόροι περιουσίας και εισοδήματος που εισπράχθηκαν είναι υψηλότεροι από τους προσδοκώμενους (υπερβολική επιβάρυνση των έντιμων φορολογουμένων), αλλά όλοι οι άλλοι φόροι (ΦΠΑ κ.λπ.) είναι πολύ λιγότεροι από τους προσδοκώμενους (μεγάλη φοροδιαφυγή).

Στο Δημόσιο η λυσσαλέα αντίσταση των γραφειοκρατών και των προϊσταμένων τους πολιτικών έχει αποδώσει και έτσι δεν έχει κλείσει καμία δημόσια υπηρεσία, κανένας δημόσιος οργανισμός, δεν έχει πουληθεί καμία ΔΕΚΟ, δεν έχουν απολυθεί ούτε οι επίορκοι, ούτε οι μονίμως απόντες από τις υπηρεσίες τους, ούτε οι πλαστογράφοι δημόσιοι υπάλληλοι. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα προστατεύει τον δημόσιο τομέα ως την ιερότερη εθνική αγελάδα και, δυστυχώς, το κάνει πολύ αποτελεσματικά. 

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι πράγματι η χώρα μπορεί -από μακριά ακόμη- να δει την έξοδο από το τούνελ, τι θα δούμε όταν βγούμε;

Θα δούμε ξανά τις κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα να μοιράζουν τα κρατικά κονδύλια στους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, προσλήψεις νέων δημοσίων υπαλλήλων, κατευθυνόμενες στους ημετέρους επιδοτήσεις και ασφαλώς πολύ σύντομα θα ξαναπέσουμε στην παγίδα της ελεγχόμενης απολύτως από τον δημόσιο τομέα οικονομίας.
Και μάλιστα τα πράγματα θα είναι χειρότερα από πριν διότι ο ιδιωτικός τομέας έχει ήδη διαλυθεί, η ανεργία είναι στα ύψη και η εξάρτηση των άνεργων πολιτών από το πολιτικό σύστημα και τους κομματικούς μηχανισμούς είναι ήδη πολύ μεγαλύτερη από το παρελθόν.

Καμία πραγματική πρόοδος δεν έχει επιτευχθεί και όσο κι αν θέλουμε να παραδεχτούμε την πολύ αποτελεσματική διαχείριση του κ. Στουρνάρα στις σχέσεις μας με την τρόικα και στη βελτίωση των αριθμών, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι επί της ουσίας δεν έγινε καμία μεταρρύθμιση. Ο ίδιος ο υπουργός λέει -και τον πιστεύουμε- ότι προσπαθεί να περάσει μέτρα περιορισμού και εξυγίανσης του δημόσιου τομέα. Πράγματι, ο Στουρνάρας προσπαθεί, αλλά τα μέτρα αυτά δεν περνάνε. Και επειδή δεν περνάνε από τη Βουλή, το γραφείο του πρωθυπουργού και την τρικομματική, αναγκάζεται ο Στουρνάρας να παίρνει φορολογικά μέτρα για να κλείσει τις τρύπες. Τις κλείνει μεν, οι χρηματοδοτήσεις από την τρόικα συνεχίζονται, αλλά στην ουσία δεν έχουμε βελτίωση. Ο ιδιωτικός τομέας έχει γίνει πολύ λιγότερο ανταγωνιστικός σε διεθνές επίπεδο απ’ ό,τι ήταν, λόγω της αύξησης του κόστους παραγωγής από τους έκτακτους φόρους, η ανεργία έχει εκτοξευθεί στα ύψη αφού οι επιχειρήσεις κλείνουν και όσες λειτουργούν δεν μπορούν να προσλάβουν, το φορολογικό σύστημα δεν είναι ξεκάθαρο και η γραφειοκρατία βασιλεύει, με αποτέλεσμα να μη γίνονται καθόλου επενδύσεις, ούτε ελληνικές ούτε ξένες.

Για ποια διέξοδο από το τούνελ, λοιπόν, μιλάμε; Αν δεν γίνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αν δεν αλλάξει το μοντέλο της οικονομίας από κρατικοδίαιτη σε ελεύθερο ανταγωνισμό, αν δεν μειωθούν το Δημόσιο και η γραφειοκρατία, θα συνεχίσουμε να είμαστε μια χώρα ανάπηρη, εξαρτώμενη από τα δάνεια, παλαιολιθική, χωρίς καμία προοπτική διεθνώς, μια χώρα που θα ζει από το αίμα των έντιμων και εργατικών πολιτών της και θα ταΐζει τους κηφήνες και τα λαμόγια με τη διαμεσολάβηση των κομματικών μηχανισμών και των πολιτικών μας. Καλύτερα, λοιπόν, να μείνουμε μέσα στο τούνελ μέχρις ότου αναγκαστούν αυτοί οι ανεκδιήγητοι, υπό την πίεση της τρόικας, να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις, αλλιώς θα ξαναπέσουμε στον τοίχο πολύ σύντομα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr