Την Κυριακή κληρώνει, αλλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς. Περιφερειάρχες και δημάρχους, περήφανη νίκη της αντιμνημονιακής ψήφου, συντριβή της κυβέρνησης, βουλευτικές εκλογές, θρίαμβο της αποχής, ισοπαλία, ή ήττα της Νέας Δημοκρατίας; Κανείς δεν γνωρίζει, όλα είναι πιθανά και δεν αποκλείεται το αποτέλεσμα να επιδέχεται πολλές ερμηνείες, ώστε να μπορούν να δηλώσουν όλοι ευχαριστημένοι και νικητές. Άλλωστε όλοι αποφεύγουν να προσδιορίσουν το όριο μεταξύ νίκης και ήττας και ίσως να μην υπάρχει αντικειμενικό και μετρήσιμο όριο. Κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαστικά κακό γιατί βοηθάει να αποφύγουμε τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών που οι πάντες τροφοδοτούν με τον τρόπο τους. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα οι φήμες είχαν φτάσει στο απόγειό τους σε σημείο που ήθελαν την κυβέρνηση να το έχει αποφασίσει ήδη και χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα της Κυριακής.

Η σύλληψη των δύο νεαρών που κατηγορούνται ότι έστειλαν τα δέματα με την πυρίτιδα που έχουν αναστατώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη έχει και κάποιες ενθαρρυντικές παραμέτρους. Αντίθετα με τους αρχικούς δημοσιογραφικούς ισχυρισμούς ότι η αστυνομία άργησε να αντιδράσει και τα σχόλια περί της θαλπωρής με την οποία περιβάλλει η ελληνική κοινωνία τους τρομοκράτες και την τρομοκρατία, τα πράγματα αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά.

Εντάξει. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Θ. Πάγκαλος είναι παραδοξολόγος, ελευθερόστομος, ευφραδής, καυστικός, ανεξάρτητος, ευφυής, ικανός, έντιμος, ειλικρινής ως πολιτικός και ότι διαθέτει ετοιμότητα λόγου, και αξιοσημείωτη πολιτική σκέψη. Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι ταυτόχρονα είναι εγωκεντρικός, κυνικός, ωμός, πολύ συχνά άφιλος, απρόβλεπτος και γενικά  «σουί γκένερις» πολιτικός που πολλές φορές στην καριέρα του έχει… χύσει την καρδάρα με το γάλα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον εκάστοτε προϊστάμενό του που συνήθως είναι ο πρωθυπουργός της χώρας.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η Θεσσαλονίκη βρισκόταν πάντα υπό την σκέπη ισχυρών μητροπολιτών, εκκλησιαστικών οργανώσεων και μονών του Αγίου Όρους. Σαν παιδιά το αισθανόμασταν με τον σημαντικό ρόλο που έπαιζαν τα κατηχητικά σχολεία (ευτυχώς ο υπογράφων δεν αναγκάστηκε ποτέ να πηγαίνει σε αυτά), με το πλήθος των βιβλιοπωλείων της «Ζωής» και του «Σωτήρα», με την ένταση της θρησκευτικότητας που χαρακτήριζε την πόλη την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα και την Μεγάλη Εβδομάδα, με τις  πολυπληθείς και μεγαλοπρεπείς κουστωδίες τον ιερέων και των αρχιερέων που «λάμπρυναν» με την παρουσία τους κάθε εκδήλωση, με την αγαστή συνεργασία εκκλησίας και Γ’ Σώματος Στρατού τις μεταπολεμικές δεκαετίες ως την μεταπολίτευση.

Πιστοί στις παραδόσεις μας, καταφέραμε και πάλι να στήσουμε ένα σκηνικό του παραλόγου, εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών. Φαίνεται ότι είμαστε πραγματικά απαράμιλλοι στο να αποφεύγουμε την σκληρή πραγματικότητα και να φτιάχνουμε μία άλλη που μας βολεύει. Την πιστεύουμε  και όταν αυτή η τελευταία καταρρέει, μετά ή ψαχνόμαστε, ή καταριόμαστε τους άλλους. Θα μπορούσαμε να αυτοχαρακτηρισθούμε «ιλουζιονίστες», αλλά εκείνοι είναι επαγγελματίες και δεν πιστεύουν στην «ιλούζιον»  που δημιουργούν για τους άλλους. Εμείς απλοί ερασιτέχνες είμαστε γιατί δημιουργούμε «ιλούζιον» για τον εαυτό μας και την πιστεύουμε.

Ως γνωστό, «του έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει» και άλλα παραμύθια και γι αυτό είναι έτοιμος να τα κάνει όλα λίμπα. Το μνημόνιο πάει να του βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι και με την ευθυκρισία που τον διακρίνει θα τιμωρήσει τον εαυτό του. Θα πυροβολήσει δηλαδή το πόδι του, ψηφίζοντας για περιφερειάρχη Αττικής τον απερίγραπτο Γ. Δημαρά και το μπουλούκι που έχει στο ψηφοδέλτιο του. Ανάλογα κατά πως φαίνεται θα πράξει και σε άλλες περιφέρειες, μόνο και μόνο για να δείξει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στην κυβέρνηση και θα μείνει με απίθανους τύπους για περιφερειάρχες και δημάρχους…στο χέρι.

Μόνο αυτοδιοικητικές δεν θα είναι οι εκλογές του Νοεμβρίου. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρώτη και καλύτερη τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς να πηγαίνουν πίσω το ΚΚΕ και ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. (εξαίρεση ο ΛΑ.Ο.Σ.) ήθελαν να στραπατσάρουν αποφασιστικά την κυβέρνηση και πέτυχαν να βάλουν σαν βασικό κριτήριο της ψηφοφορίας το μνημόνιο. Η κυβέρνηση προσπάθησε να το αποφύγει επιμένοντας στον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα , αλλά σταδιακά σύρθηκε στη γραμμή της αντιπολίτευσης, με βασικό σύνθημα ότι ψήφος κατά των υποψηφίων που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος κατά των μεταρρυθμίσεων και επανόδου στην κατάσταση στην οποία είχε καθηλωθεί η χώρα. Με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας, εννοείται.