Νέα αφορμή γι΄ αυτές τις σκέψεις έδωσε η αντιμετώπιση της λεγόμενης ενδιάμεσης έκθεσης της Τράπεζα της Ελλάδος και του διοικητή της Γ. Προβόπουλου από διάφορα μήντια, αλλά ακόμη και από κυβερνητικούς κύκλους. Ήταν γενικά επικριτική αντιμετώπιση, γιατί τα μεν μήντια και οι δημοσιογράφοι που χειρίστηκαν το θέμα επέλεξαν να την παρουσιάσουν με λογικές εντυπωσιασμού και σε αρκετές περιπτώσεις διαστρέβλωσαν και το περιεχόμενό της. Από την πλευρά τους οι κυβερνητικοί κύκλοι έκαναν γνωστή τη δυσαρέσκειά τους και προσπάθησαν να επηρεάσουν τα μήντια, γιατί θεώρησαν ότι ορισμένες από τις επισημάνσεις και τις προτάσεις του Γ. Προβόπουλου μπορεί να βλάψει την κυβέρνηση. Ενώ είναι γνωστό σε όλους πια ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έχει πολύ μικρότερη σχέση με την κυβέρνηση και πολύ μεγαλύτερη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Αν τα μήντια λοιπόν στην Ελλάδα δεν είχαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτή την καταλυτική ροπή προς τον λαϊκισμό και την προχειρότητα που δεν αφήνει τίποτα να ανθίσει, αλλά αντίθετα υπονομεύει αντικειμενικά και ταυτόχρονα συστηματικά κάθε θετική προσπάθεια της όποιας κυβέρνησης, χωρίς από την άλλη πλευρά να ασκεί ουσιαστικό έλεγχο στην εξουσία, θα «χρησιμποιούσαν» πολύ πιο παραγωγικά την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας. Όπως και άλλες εκθέσεις, όπως αυτές του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, τα στατιστικά στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κλπ. Γιατί σε όλες αυτές περιλαμβάνονται διαπιστώσεις, επισημάνσεις και στοιχεία που μπορούν να αποτελούν αφετηρία για σοβαρά, διεισδυτικά, κριτικά και αποτελεσματικά ρεπορτάζ ελέγχου της εξουσίας.

Για παράδειγμα, η έκθεση του Γ. Προβόπουλου και των υπηρεσιών της ΤτΕ «αποκαλύπτει» ότι υπάρχει νόμος ότι όποιος εργάζεται για δύο χρόνια σε γραφείο βουλευτή αποκτά αυτοδίκαια το δικαίωμα μονιμοποίησης στο δημόσιο, χωρίς να περνάει από το ΑΣΕΠ. Άρα θεωρητικά, ο κάθε βουλευτής μπορεί να διορίζει τέσσερα άτομα στο δημόσιο κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας του. Άρα σε μία τετραετία, οι 300 της Βουλής έχουν το δικαίωμα από το νόμο να κάνουν μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους 1200 «κολλητούς» τους…

Όπως μάθαμε επίσης ότι περί τους 10.000 από τους 180- 190.000 υπαλλήλους του υπουργείου Παιδείας, δηλαδή εκπαιδευτικούς, απασχολούνται (αποσπασμένοι) σε θέσεις άσχετες με το αντικείμενό τους ή με τον λόγο για τον οποίον διορίστηκαν. Για να μην αναφερθούμε στους 5.000 περίπου οργανισμούς δημοσίου δικαίου (και 6.000 δημοτικές επιχειρήσεις!) που υπάρχουν στο δημόσιο και αρκετοί από αυτούς δεν έχουν αντικείμενο. Ή τέλος στις αναφορές περί δημιουργίας άχρηστων οργανισμών στη διάρκεια της ένδοξης θητείας της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή.

Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, στα θέματα που τα μήντια και οι δημοσιογράφοι «φώτισαν» με τον τρόπο τους, η έκθεση της ΤτΕ:

-διαπιστώνει ότι ο προϋπολογισμός του 2010 προέβλεπε 280 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά μαθητών από χωριά στα σχολεία και θεωρεί ότι το ποσό είναι υπερβολικό και ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερη και οικονομικότερη διαχείριση, γιατί σήμερα μέσω της μεταφοράς επιδοτούνται ουσιαστικά υπεραστικά λεωφορεία,

-επισημαίνει ότι πρέπει να ενταθεί ο έλεγχος των κονδυλίων που διατίθενται στα ΤΕΙ, όπως και ότι είναι μεγάλος ο αριθμός τους, πολλά από τα οποία είναι άχρηστα,

-προτείνει κατ΄ αρχήν τον περιορισμό των δαπανών για τα ΚΑΠΗ με την διακοπή των επιδοτούμενων από τους δήμους ταξιδιών στο εξωτερικό και των καλοκαιρινών διακοπών επί μία πενταετία, αλλά σε υποσημείωση υποστηρίζει ότι θα έπιαναν περισσότερο τόπο τα χρήματα αν διακοπτόταν η λειτουργία των ΚΑΠΗ και τα χρήματα πήγαιναν σε αυξήσεις των συντάξεων,

-θεωρεί ότι είναι πολλά τα πέντε κρατικά τηλεοπτικά κανάλια (ΝΕΤ, ΕΤ1, ΕΤ3, ΠΡΙΣΜΑ και της Βουλής) και υποστηρίζει ότι έπρεπε να μείνουν μόνο δύο, να μειωθούν προφανώς τα χρήματα (51 ευρώ τον χρόνο) που δίνουν οι πολίτες ως ανταποδοτικό τέλος, να βρίσκει το 70% των εσόδων της η δημόσια ραδιοτηλεόραση από τη διαφήμιση και τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν (από το ανταποδοτικό τέλος) να δοθούν στην αποπληρωμή του δημοσίου χρέους,

-Ζητεί να σταματήσουν τα λειτουργία τους οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και οι τηλεοράσεις που συντηρούν οι δήμοι, ιδιαίτερα οι χρεωμένοι δήμοι.

Η έκθεση της ΤτΕ αναφέρεται στα παραπάνω και σε άλλα ακόμη ως παραδείγματα περιορισμού των δαπανών και μπορεί κανείς να τα δέχεται, ή όχι, να κάνει παρατηρήσεις, να έχει αντιρρήσεις, αλλά όχι και να τα διαστρεβλώνει. Η έκθεση όμως είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τους λόγους που αναπτύχθηκαν. Αλλά εδώ τα μήντια δεν κάνουν στοιχειώδες ρεπορτάζ στους δήμους, όπου γίνονται όργια διαφθοράς, σπατάλης και κακής διαχείρισης, με την έκθεση της ΤτΕ θα ασχοληθούν σοβαρά;

Άγγελος Στάγκος

[email protected]