Ισως η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει ότι για να ανακτήσει η χώρα την αξιοπιστία της δεν αρκούν τα πραγματικά στατιστικά στοιχεία και η δραματική μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Η Ελλάδα πρέπει να πείσει ότι είναι ένα κράτος όπου ο νόμος και η τάξη λειτουργούν στοιχειωδώς και δεν κάνει ο καθένας ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, παραβιάζοντας με το «έτσι θέλω» τα δικαιώματα των άλλων. Στις δημοκρατίες υπάρχει ελευθερία και όχι ασυδοσία, αλλά εδώ έχει παρεξηγηθεί και διαστρεβλωθεί ακόμη και αυτό στο όνομα κάποιων θολών δοξασιών.

Είναι γεγονός ότι δεν είμαστε ο πιο ψύχραιμος λαός του κόσμου. Το έχουμε αποδείξει πολλές φορές αυτό και τα τελευταία χρόνια υπήρξαν περιπτώσεις που φτάσαμε στα όρια της γελοιότητας, αδειάζοντας σουπερμάρκετς και βενζινάδικα λόγω φημών και φόβου, κάθε φορά που υπήρχαν στο αέρα καιρικά φαινόμενα, μίνι κρίσεις ή απεργίες. Εμείς οι ίδιοι καυτηριάζαμε ή κάναμε πλάκα με αυτά τα φαινόμενα, αλλά πάντα εκ των υστέρων…Τώρα τα πράγματα είναι όντως πιο σοβαρά με την κατάσταση της οικονομίας και τις φήμες που κυκλοφορούν γύρω από αυτήν, αλλά η αντίδραση είναι η ίδια, ξεκινώντας όμως αυτή τη φορά από τους έχοντες και κατέχοντες τους οποίους ακολουθούν πλέον και οι μικρομεσαίοι.

Τα αίσχη που έγιναν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την Κυριακή το βράδυ, στον αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού δεν ήταν πρωτοφανή. Αποτελούσαν ένα ακόμη επεισόδιο στην ατέρμονη σειρά οπαδικής  βίας, χουλιγκανισμού, καταστροφής  και εγκληματικότητας που πλαισιώνει τις αθλητικές συναντήσεις σε όλα τα γήπεδα της χώρας και σχεδόν σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, από τις μικρές κατηγορίες ως τις επαγγελματικές μεγαλύτερες. Ειδικά δε στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν απολύτως βέβαιο από όσα είχαν προηγηθεί ότι δεν θα τελείωνε ομαλά αν η έκβασή του δεν ήταν αυτή που επιθυμούσαν οι συμμορίες.

Στις αρχές του Μάη, η κυβέρνηση συμφώνησε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, με παράλληλη λήψη μέτρων από την πλευρά της. Μπήκαν οι υπογραφές και στη συνέχεια η συμφωνία έγινε νόμος του κράτους, δηλαδή ψηφίστηκε από τη Βουλή. Ο νόμος αυτός  φέρει τις υπογραφές όλων των υπουργών και συνοδεύεται από τέσσερα παραρτήματα που περιλαμβάνουν και δύο μνημόνια. Όλα αυτά μαζί είναι γνωστά ως «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Τελεία και παύλα.

Ενώ η πολιτική τάξη (τα κόμματα, οι αρχηγοί, η κυβέρνηση) και τα μήντια χορεύουν τις τελευταίες ημέρες μία παραλλαγή του χορού του Ζαλόγγου γύρω από τις ομολογίες του Μαντέλλη, τις ευθύνες του Σημίτη, το σπίτι του Τσοχατζόπουλου, η έξωση από τη Ν.Δ. των Βουλγαράκη, Ρουσσόπουλου και των λοιπών, την αφασία του Καραμανλή και άλλα συμπαρομαρτούντα, η χώρα βαδίζει αμέριμνη (σε θεσμικό επίπεδο) προς την καταστροφή. Ακούγονται βέβαια οι οιμωγές των τραυματισμένων και των ετοιμοθάνατων, με την οικονομική έννοια, αλλά δεν φτάνουν όπως φαίνεται στα υπερήφανα αυτιά κυρίως της κυβέρνησης, αλλά και της υπόλοιπης πολιτικής τάξης. Είναι προφανές ότι είτε οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και είναι επικίνδυνοι για την οικονομική υγεία μας, είτε καταλαβαίνουν, αλλά νοιώθουν από αδύναμοι έως ανίκανοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, οπότε και πάλι είναι επικίνδυνοι για την οικονομική υγεία μας.