Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν επικράτησε στις προχθεσινές εκλογές στην Τουρκία «κόντρα» σε όλες τις ενδείξεις, προβλέψεις και επιθυμίες του λεγόμενου δυτικού παράγοντα που φρόντιζε να εκφράζεται μέσω εφημερίδων και μήντια. Το κατάφερε μέσω εκλογών με συμμετοχή που έφτασε το θηριώδες 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων –απίστευτο ποσοστό για τις δημοκρατίες της Δύσης, περιλαμβανομένης της Ελλάδας μας – και δίχως έντονες καταγγελίες περί αλλοιώσεων του λαϊκού φρονήματος μέσω βίας και νοθείας.

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα βίντεο συνέντευξης του Ανδρέα Παπανδρέου από το μακρινό 1989, όταν ίσχυε και πάλι το σύστημα της απλής αναλογικής στην Ελλάδα. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δήλωνε σε εκείνη τη συνέντευξη πως καταθέτει ένα πρόγραμμα βασικών σημείων για συγκυβέρνηση με την Αριστερά.

Σε αυτή τη φάση της προεκλογικής περιόδου, το κυρίαρχο αγώνισμα των πολιτικών αρχηγών των περισσοτέρων κομμάτων είναι η δολιχοδρομία. Ξέρετε, το αρχαίο αγώνισμα ημιαντοχής που ένα μέρος του διανύεται εκτός σταδίου, σε δρόμους πόλης με στροφές και ελιγμούς, κάτι σαν το «σλάλομ» στο σκι. Οι δικοί μας το ασκούν προσπαθώντας να κρύψουν πραγματικούς στόχους ή για να διατηρήσουν με «ήξεις, αφήξεις» δήθεν καλές προθέσεις και περιορισμένες ή απίθανες δυνατότητες συνεργασίας. Είτε για να μην κατηγορηθούν, είτε για να ρίξουν το φταίξιμο στους άλλους, είτε για να καταφεύγουν σε στρεψόδικα επιχειρήματα. Το πολιτικό παιχνίδι άλλωστε τα επιτρέπει, αλλά στο τέλος όλα θα καθοριστούν από τα αποτελέσματα των εκλογών.

Πολύ συχνά μιλάμε για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν περνάει την καλύτερη του φάση, δεν το λέμε για να... κολακεύσουμε τους πολιτικούς.

Στο προηγούμενο πόνημα περί θολού τοπίου αν οι Νεοναζιστές μπουν στη Βουλή, είχα προειδοποιήσει ότι η ελληνική Δικαιοσύνη κρύβει πολλά «μπουμπούκια» στους κόλπους και αμαρτία ουκ έχω, αφού μάλιστα με δικαίωσε πανηγυρικά ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρόεδρος του τμήματος που αποφασίζει για τη νομιμότητα κομμάτων και υποψηφίων που πρόκειται να λάβουν μέρος σε βουλευτικές εκλογές. Το κακό είναι ότι η κυβέρνηση – ο Μητσοτάκης, ο Βορίδης, ο Τσιάρας και οι υπόλοιποι – φάνηκαν να βαδίζουν «ξυπόλητοι στ΄ αγκάθια», καθώς δεν πρόβλεψαν το ναρκοπέδιο στην προσπάθειά τους να αποκλείσουν με νόμο τις εγκληματικές οργανώσεις από την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία. Όχι με την έννοια που λέει ο Σύριζα, αλλά με την έννοια της εξασφάλισης ότι ο νόμος θα περνούσε από τους δικαστές.

Ενάμιση μήνα σχεδόν πριν από τις πρώτες εκλογές, αυτές που θα γίνουν με απλή αναλογική στις 21 Μαίου, το πολιτικό τοπίο που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται είναι ιδιαίτερα θολό. Τόσο θολό που επιτρέπει την διατήρηση πολλών και μεγάλων αμφιβολιών ότι μπορεί να ξεκαθαρίσει αρκούντως στις δεύτερες εκλογές, εκείνες με την ενισχυμένη αναλογική, ώστε να προκύψει βιώσιμη αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και εξηγούμαι:

Για όποιον του έλειψα, άδεια από τη σημαία πήρα το τελευταίο δεκαήμερο –ως συνταξιούχος τη δικαιούμαι -, αλλά δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο αυτό το διάστημα στην πολιτική ζωή του τόπου. Με τους σημερινούς πρωταγωνιστές, με τα σημερινά μήντια  και με την κουλτούρα που έχει επικρατήσει στη σημερινή κοινωνία, τα πράγματα εξελίσσονται όπως αναμενόταν, δηλαδή ανιαρά και με δημόσιο διάλογο που πολύ συχνά είναι μέσα στα όρια της γελοιότητας. Η προεκλογική περίοδος μάλιστα προσφέρει άφθονες ευκαιρίες ώστε η γελοιότητα και η δηθενιά να παίρνουν τη μορφή μόνιμων χαρακτηριστικών.