Οι τραπεζικές μετοχές, καλώς ή κακώς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι σε κάθε περίπτωση το κλειδί για την υπέρβαση των άμεσων τεχνικών ορίων, με την αναβάθμισή τους από τη Moody’s την περασμένη Παρασκευή να θεωρείται μια εξέλιξη που μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση ώστε ο κλαδικός δείκτης να δοκιμάσει το ανοδικό «σπάσιμο» αρχικά των 31 μονάδων και ακολούθως των 33 μονάδων όπου έγιναν τα υψηλά της περασμένης Τετάρτης.

Θεωρητικά και υποθετικά, οι τεχνικές ενδείξεις είναι τέτοιες που υπό άλλες συνθήκες θα ανέβαζαν κατακόρυφα τις πιθανότητες εκδήλωσης μιας αξιόλογης αντίδρασης καθώς επιπρόσθετα, πέρα από τις υπερπουλημένες ζώνες στις οποίες βρέθηκαν βασικοί δείκτες, μετοχές και ταλαντωτές, η αγορά βιώνει μια πτωτική υπερβολή σε όρους αποτίμησης (σχεδόν 17% του ΑΕΠ)

Η καθυστέρηση στην αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και τα εκλογικά σενάρια που αναπαράγονται έντονα ακόμη και από το εξωτερικό αποτέλεσαν «ταφόπλακα» στις προσδοκίες των επενδυτών ότι μπορεί άμεσα να αναβιώσει το story της σταδιακής ανάκαμψης της οικονομίας, της επιστροφής των τραπεζών σε κερδοφορία αλλά και της αντίδρασης του Χ.Α. προς υψηλότερα επίπεδα, από την αρχή του έτους κιόλας.

Το ελληνικό χρηματιστήριο προφανώς και επηρεάζεται από το διεθνές οικονομικό και επενδυτικό κλίμα όπου η πτώση χρηματιστηρίων και πετρελαίου επαναφέρουν τις βασικές ανησυχίες για την πορεία των αγορών και της παγκόσμιας ανάπτυξης.

Πολλά έχουν γραφεί το τελευταίο χρονικό διάστημα για τη… «δίκαιη αξία και αποτίμηση» των τραπεζικών μετοχών οι οποίες έχουν επανέλθει εμφατικά στο χρηματιστηριακό προσκήνιο στον απόηχο των ανακεφαλαιοποιήσεων, εν μέσω rebalancing, βαρύνουσας θέσης (αυξημένες σταθμίσεις σε δείκτες), αλλά και εν όψει

των προκλήσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν (π.χ. κόκκινα δάνεια).