Εντός, εκτός και επί τα αυτά βρίσκεται η χώρα, καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο νομίζοντας ότι μπορεί να κοροϊδέψει τους ξένους δανειστές και μαζί τους την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα δεν παύει να παραπλανά τους ιθαγενείς που αγωνιούν. Για άλλη μία φορά φαίνεται ότι το κλίμα αισιοδοξίας που δημιουργούσαν οι κυβερνητικοί, ο πρωθυπουργός και διάφοροι υπουργοί δηλαδή, περί συμφωνίας εντός των ημερών και μάλιστα όπως την ήθελαν, μέσα σε πλαίσιο κόκκινων γραμμών που έβαζαν, δεν είχε βάση. Πάλι σκάλωσαν οι διαπραγματεύσεις, αυτή τη φορά γιατί το ΔΝΤ παραμένει ανυποχώρητο, πάλι το αδιέξοδο ορθώνεται πελώριο, πάλι βουρλιζόμαστε και δεν υποχωρούμε με περισσή υπερηφάνεια, ως ωραίοι Έλληνες, αλλά τα λεφτά τελειώνουν, αν δεν έχουν ήδη τελειώσει.

Όλα δείχνουν ότι ο Βαρουφάκης τίθεται στο περιθώριο και φανερά πλέον. Υπήρχαν οι πληροφορίες ότι η πραγματική διαπραγμάτευση γινόταν στην ομάδα της Φρανκφούρτης όπου την ελληνική πλευρά εκπροσωπούσε ο Παπάς, την ΕΚΤ ο Κερέ, την Κομισιόν ένας Τολονιάν και το ΔΝΤ ο Τόμσεν, αλλά η χαριστική βολή δόθηκε στη Ρίγα. Εκεί έγινε πλέον σαφές ότι ο Γιανης ήταν persona non grata, δηλαδή ανεπιθύμητος από τους άλλους 18 συναδέλφους του της Ευρωζώνης. Είχε άλλωστε προηγηθεί και η γνωστή σύσταση του αμερικανού υπουργού Οικονομικών, του Λιού, προς τον «δικό μας», να αφήσει τις ομιλίες και τις διαλέξεις και να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.

Αυτό πια είναι κατόρθωμα. Η κυβέρνηση κατάφερε να τα σπάσει και με τους αμερικανούς, τους οποίους θεωρούσε “προστάτες” της απέναντι στους εταίρους δανειστές, εξαιτίας του Ξηρού. Έκανε πρώτη της προτεραιότητα την ψήφιση του νόμου με τον οποίον ο Ξηρός μετακομίζει από τις φυλακές στο σπίτι του και τώρα ψάχνει να βρει διέξοδο, όπως φαίνεται, λόγω της σφοδρής αντίδρασης και των απειλών της Ουάσιγκτον. Λες και δεν περίμενε ότι θα υπήρχε τέτοια αντίδραση, αλλά και αν δεν το περίμενε σημαίνει ότι ζει στο δικό της κόσμο. Που όλα δείχνουν ότι ζει στο δικό της κόσμο.

Κανείς (και όταν λέμε κανείς το εννοούμε) δεν βγάζει άκρη για το που το πάει η κυβέρνηση σε αυτό που ονομάζει “διαπραγματεύσεις” με τους δανειστές. Τώρα εμφανίζεται πάλι αισιόδοξη ότι στο Γιούρογκρουπ της 24ης Απριλίου θα υπάρξει συμφωνία. Το νέο της σχέδιο είναι να μοιράσει σε κατηγορίες τις προτάσεις της για μεταρρυθμίσεις ή μέτρα, θεωρώντας βέβαιο ότι κάποια από αυτές τις κατηγορίες θα γίνει δεκτή ώστε η άλλη πλευρά θα εκταμιεύσει κάποια από τα 7,2 δις που ακόμη παρακρατεί από προηγούμενες δόσεις. Τα ίδια 7,2 δις που πριν μερικές εβδομάδες δεν τα ήθελε ο Βαρουφάκης, αλλά ούτε και η Βαλαβάνη, αφού έχουμε πλέον πρωτογενές πλεόνασμα -άλλο αν μειώνεται μέχρις εξαφάνισης - και τα λεφτά αυτά θα αυξήσουν το χρέος που σύμφωνα με τη ρητορική της κυβέρνησης πρόκειται για ανάθεμα. Τέλος πάντων, ξεχνώντας και αυτή την αντίφαση μένουμε στις προβλέψεις του σοφού Φλαμπουράρη που θεωρεί βέβαιο ότι η συμφωνία θα κλείσει στις 24 του μήνα, άλλο αν έχει πέσει πανηγυρικά έξω σε παρόμοιες προηγούμενες προβλέψεις με τελευταία ότι οι καταληψίες της πρυτανείας του Πανεπιστημίου θα εγκατέλειπαν την κατάληψη για να γιορτάσουν και αυτοί το Πάσχα.

Όταν αποστασιοποιημένοι από κόμματα άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά, είτε ως επαγγελματίες αναλυτές,  είτε ως ενδιαφερόμενοι πολίτες, σηκώνουν ψηλά τα χέρια γιατί δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με αυτά που κάνει η κυβέρνηση σε διάφορους τομείς, όχι μόνο στις σχέσεις με τους δανειστές, τότε κανείς δεν μπορεί να περιμένει από τους πολίτες να καταλαβαίνουν. Και η μόνη ελπίδα είναι ότι καταλαβαίνει τουλάχιστον η ηγεσία της κυβέρνησης, αλλά και αυτό αμφισβητείται σφόδρα κρίνοντας από τη ρητορική και τις κινήσεις της.