Πάει, τον φάγαμε και αυτό τον χρόνο και πάμε για τον επόμενο, το δίσεκτο 2016, που ο Τσίπραρος προσπάθησε να μας το γλυκάνει την τελευταία στιγμή, συγκαλώντας το υπουργικό συμβούλιο για να κάνει δηλώσεις.

Για δεύτερη φορά και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αυτοί της Νέας Δημοκρατίας τα έκαναν μαντάρα με τις εκλογές τους. Όχι βέβαια τόσο, όσο την πρώτη φορά, αλλά τους παίρνει δυο μέρες να βγάλουν τα τελικά αποτελέσματα, γιατί θέλουν να φτάνουν με φαξ στα κεντρικά γραφεία τα επιμέρους και φαξ δεν υπάρχουν σε πολλά χωριά…

Μέρες που είναι και ψάχνοντας κάτι το θετικό εν όψει Χριστουγέννων και νέας χρονιάς, το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης είναι ότι κανείς δεν ξεχωρίζει.

Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά για μένα η μεγαλύτερη δημοσιογραφική επιτυχία θα ήταν σήμερα να βρεθεί ένας επαγγελματίας του κλάδου, στα άδυτα του Μαξίμου ή όπου αλλού ο Τσίπρας και οι δικοί του (Φλαμπουράρης, Παππάς, Βούτσης και οι λοιποί) διαβουλεύονται, ζυμώνονται, κάνουν τις αναλύσεις τους και αποφασίζουν πώς να κινούνται. Και μετά να περιγράψει ο τυχερός συνάδελφος όσα είδε και έμαθε, μπας και καταλάβουμε και εμείς οι υπόλοιποι που το πάνε αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί προς το παρόν, το μυστήριο είναι βαθύ και άλυτο.

Η αποτυχία της σύναξης των πολιτικών αρχηγών ήταν προδιαγεγραμμένη και κανείς δεν περίμενε κάτι καλύτερο. Άλλωστε για να φέρει τους υπόλοιπους ο Τσίπρας στο τραπέζι και αφού η μεσολάβηση Παυλόπουλου δεν έφτανε, αναγκάστηκε να δηλώσει ότι εν επιζητούσε συναίνεση, αλλά απλά ήθελε να τους ενημερώσει. Έτσι τους διευκόλυνε για να μη πουν όχι και πρόσφερε την ευκαιρία να αποθανατιστεί μία ιστορική στιγμή όπου οι τύχες της χώρας βρέθηκαν στα χέρια των Τσίπρα, Πλακιωτάκη (τι του έμελε να πάθει και αυτού του έρμου εκεί που περνούσε μία ήρεμη και δίχως ευθύνες ζωή κάτω από τον ίσκιο του Μητσοτακέϊκου) Γεννηματά, Θεοδωράκη, Λεβέντη, Καμένου, υπό τη σκέπη του Παυλόπουλου. Στην κρίση όποιων σκεπτόμενων ελλήνων αυτή η εικόνα, τους οποίους βέβαια έστειλε εκεί που βρίσκονται ο ελληνικός λαός. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ!!!

Αυτό το Σαββατοκύριακο αποδείχθηκε περίτρανα ότι η Ελλάδα δεν είναι πια χώρα σε παρακμή. Έχει προχωρήσει από αυτό το στάδιο στο επόμενο. Είναι χώρα υπό κατάρρευση, ή ακόμη και χώρα σε κατάρρευση, πολύ κοντά στο τρίτο στάδιο που απομένει, εκείνο της αποτυχημένης χώρας (failed state). Περί αυτού πρόκειται, είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε, είτε όχι. Άλλωστε δεν έχει πλέον καμία σημασία τι δεχόμαστε εμείς για τους εαυτούς μας, ή πως βλέπουμε τους εαυτούς μας (δηλαδή τον βαθμό αυτογνωσίας μας).

Σοκ και δέος προκάλεσε στην Ευρώπη και τη Δύση το πολύνεκρο τρομοκρατικό κτύπημα των ακραίων ισλαμιστών του ΙΣΙΣ στο Παρίσι την Παρασκευή. Η Ευρώπη φάνηκε να συνειδητοποιεί, ίσως με καθυστέρηση, ότι βρίσκεται σε πόλεμο και αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξουν πολλά από τα δεδομένα της καθημερινότητας στην Γηραιά Ήπειρο. Δεδομένα που θεωρούντο «κεκτημένα», ιδιαίτερα στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων στο εσωτερικό της Ευρώπης και στα θέματα ασφαλείας, θα  αλλάξουν τώρα με επιπτώσεις ακόμη και στην προσωπική ζωή των πολιτών. Ταυτόχρονα, όλη αυτή η ιστορία θα «πουσάρει» ακόμη περισσότερο τους απανταχού ακροδεξιούς, εθνικιστές και νεοναζιστές,  με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να γκρεμιστεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που ήδη έτριζε συθέμελα.  Λες και δεν έφταναν πρώτα η οικονομική κρίση, μετά  το προσφυγικό πρόβλημα, τώρα βρισκόμαστε σε ανοιχτό ιερό πόλεμο!