Οι μάσκες έπεσαν, τα ψέματα τελείωσαν, η αλήθεια αποκαλύφθηκε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Αυτή η κυβέρνηση σε αγαστή σύμπνοια με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τους επιλεγόμενους και Καμένους και τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, δημιούργησε ένα ερυθρόμαυρο μέτωπο και οδηγεί την Ελλάδα στην έξοδο από το ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο χάος και στην καταστροφή. Το ΚΚΕ που επίσης θέλει τη χώρα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση είχε την πρόνοια να μη στοιχηθεί μαζί τους, όπως δεν στοιχήθηκε τότε στην πλατεία Συντάγματος, όταν οι “αγανακτισμένοι” φώναζαν “να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή”.

Ναι, η συμφωνία είναι πολύ κοντά, αλλά δεν είναι ακόμη χειροπιαστή, ούτε και έχει πάρει το τελικό σχήμα της. Οι προτάσεις της κυβέρνησης βρίσκονται ακόμη στα χέρια της Τρόϊκας που αναμένεται να ολοκληρώσει την αξιολόγησή αύριο - σήμερα, για να την παραδώσει μετά στο Γιούρογκρουπ για έγκριση, ώστε μετά να παραπεμφθεί στη Σύνοδο Κορυφής που θα συγκληθεί την Πέμπτη και την Παρασκευή. Που σημαίνει ότι μπορεί να προστεθούν μερικά ακόμη μέτρα, αλλά το βασικότερο για την Αθήνα είναι αν θα υπάρχει κάτι για το χρέος -που οι δηλώσεις Γιουνκέρ και Μέρκελ έδειξαν απροθυμία από την πλευρά των εταίρων -, μερικά ψίχουλα για την ανάπτυξη και επανάληψη της δέσμευσης του Προέδρου της Κομισιόν για εκείνα τα 35 δις ως το 2020.

Και τώρα τι κάνουμε; Οι μπλόφες τελείωσαν, τα παιχνίδια τελείωσαν, ο τζόγος τελείωσε, η κοροϊδία έφτασε στο τέλος της Δεν έχει  απομείνει τίποτα από όλα εκείνα τα φαντασιακά, που έφεραν τον Τσίπρα και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία. Τώρα μιλάνε οι αδυσώπητοι αριθμοί που δεν κουμπώνουν στα δημοσιονομικά, γιατί η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και το ασφαλιστικό δεν βγαίνει γιατί απαιτεί ενίσχυση του 10% του σημερινού ΑΕΠ κάθε χρόνο για να βγαίνει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ. Οι δικοί μας προτείνουν μέτρα φορολογικά που τσακίζουν κόκαλα, ιδιαίτερα της μεσαίας τάξης και οι άλλοι θέλουν μόνιμες λύσεις. Στη μέση βρίσκεται φυσικά σαν μόνιμη κόκκινη γραμμή, να μη καταλήξει σε παρένθεση η άνοδος στην εξουσία της «πρώτης φοράς Αριστερά», κάτι που επισημαίνουν οι άνθρωποι του Μαξίμου στις κομματικές οργανώσεις.

Δεν του πολυβγήκε του Τσίπρα η παράσταση της περασμένης Παρασκευής. Ο ίδιος εμφανίστηκε περισσότερο μαραμένος από κάθε άλλη φορά, καθώς διαπιστώνει τι εστί βερύκοκο, ο Σαμαράς ήταν σχετικά καλός για Σαμαράς, ο Βενιζέλος έδωσε ένα ακόμη κοινοβουλευτικό ρεσιτάλ, αφού η γνώση που έχει αποκτήσει στα θέματα σε συνδυασμό με τη ρητορική του δεινότητα και το χιούμορ, του επιτρέπουν να είναι μία κατηγορία μόνος του στη σημερινή Βουλή, ο Θεοδωράκης έχει αρχίσει να είναι όλο και πιο επιθετικός και ο Καμένος στο γνωστό ρόλο του νταή, μάλλον αφαιρεί πια παρά προσθέτει πόντους στο προφίλ της κυβέρνησης. Αν λοιπόν στόχος του πρωθυπουργού ήταν να στριμώξει την αντιπολίτευση ώστε να συνταχθεί αναγκαστικά μαζί του στην απόρριψη των μέτρων που προτείνουν οι δανειστές, μάλλον δεν επιτεύχθηκε.

Τώρα είμαστε στη φάση της σελήνης που λέει ότι η συμφωνία είναι κοντά. Ο Τσίπρας παραμιλάει και μιλάει με το λαομίσητο (κάποτε) διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, δηλαδή τη Μέρκελ και τον Ολάντ, αγιοποιείται ο Γιουνκέρ, δραστηριοποιούνται και οι «δολοφόνοι των λαών» αμερικάνοι, μπας και του κάνουν τη χάρη να πέσει από την Ακρόπολη (βλέπε συμφωνία) και να μείνει όρθιος, αλλά μη βάζετε στοίχημα πριν πέσουν οι υπογραφές και δούμε τη συμφωνία.

Οποιος δεν καταλαβαίνει σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, να μη τα βάζει με τον εαυτό του. Δεν φταίει αυτός. Κανείς δεν γνωρίζει που ακριβώς βρίσκεται η διαπραγμάτευση, ούτε καν εκείνοι που παίρνουν μέρος, αφού στο περιβόητο Brussels Group, οι τροϊκανοί περιμένουν στις Βρυξέλλες και οι δικοί μας ήταν  το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, περιμένοντας οδηγίες. Ακόμη χειρότερα, δεν γνωρίζουν, ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Τσίπρας, ούτε η Λαγκάρντ, ούτε καν ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών, ο Λιου. Και προς Θεού, μη παίρνετε  τοις μετρητοίς όσα λένε το Μαξίμου, ο Σακελλαρίδης, ο Μπαρουφάκης, ο Τσακαλώτος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι λοιποί. Πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι οι ξένοι που ομιλούν για καλύτερο, αλλά για πολύ μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών. Γιατί έτσι είναι…

Η γενική εντύπωση μέσα και έξω είναι ότι η σωτήρια συμφωνία βρίσκεται επί θύραις. Άλλωστε και η κυβέρνηση το λέει για πολλοστή φορά με τη γνωστή αισιοδοξία που την χαρακτηρίζει από τότε που ανέβηκε στην εξουσία. Πόσες και πόσες φορές τα στελέχη της δεν διαβεβαίωσαν ότι η συμφωνία με τους δανειστές έκλεινε σε μία, δύο τρείς μέρες, εκείνη την εβδομάδα ή την άλλη; Και πόσες κρίσιμες προθεσμίες δεν πέρασαν από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι σήμερα χωρίς να γίνει τίποτα;