Άλλωστε σχεδόν πάντα οι μεγάλες αλλαγές στην Ελλάδα έρχονταν από πάνω. Ο Καποδίστριας προσπάθησε να τη στήσει στα πόδια της, ο Τρικούπης έκανε κάποια βήματα εκσυγχρονισμού, ο Βενιζέλος τα συνέχισε και ταυτόχρονα διπλασίασε το μέγεθός της, ο Καραμανλής την έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Σημίτης στην ΟΝΕ, έτσι για να θυμηθούμε κάποιους ιστορικούς σταθμούς, χωρίς να μπούμε βαθιά στα αποτελέσματα των αποφάσεών τους. Και όπως φαίνεται, έφτασε η ώρα να τη μεταμορφώσει ο Τσίπρας (και οι άλλοι, στη δική του περίπτωση) από χώρα ενταγμένη στη Δύση και τους θεσμούς της, σε χώρα ανεξάρτητη, υπερήφανη πάμφτωχη, αλλά σοσιαλιστική - αναρχοαυτόνομη - αντιξουσιαστική- αυταρχική ταυτόχρονα. Ολα αυτά μαζί και αλά γκρέκα.

Με λίγα λόγια, τις τελευταίες δύο -τρεις μέρες, η κυβέρνηση κάνει ένα παιχνίδι, που για όσους μπορούν να το παρακολουθήσουν, μπορεί να σημαίνει ότι πάλι φαντασιώνεται υποχωρήσεις από την άλλη πλευρά, ή ότι αποφάσισε να τα τινάξει όλα στον αέρα ή ότι πρόκειται για την τελευταία της μεγαλειώδη μπλόφα, έμπνευσης Φλαμπουράρη ή κάποιου άλλου μεγάλου παίκτη.

Ξαφνικά έκανε γνωστό ότι επιδιώκει μία συνολική συμφωνία, χωρίς να διευκρινίζει αν την εννοεί χωρίς αξιολόγηση, ή αν θα είναι η τελική, ταυτόχρονα βγήκαν οι “Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς” και αναφέρθηκαν σε εντελώς αρνητικές διαπιστώσεις και προβλέψεις του ΔΝΤ (άγνωστη η πηγή), την ίδια μέρα ο Τσίπρας έπιασε τα τηλέφωνα με τη Λαγκάρντ και τη Μέρκελ και έστειλε τον Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο άρον - άρον στον Ντράγκι, ενώ ο Βαρουφάκης πήγε στο Παρίσι να δει Σαπέν και Μοσκοβισί, δημιουργώντας πανικό, την επομένη η Κομισιόν επιβεβαίωσε ότι τα πράγματα πάνε χάλια στην ελληνική οικονομία και χθες το απόγευμα, πριν ο Δραγασάκης και ο Τσακαλώτος συναντηθούν με τον Ντράγκι, το Μαξίμου έβγαλε “non paper” που έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρχει “συμβιβασμός” ρίχνοντας την ευθύνη στους δανειστές και αμέσως μετά άρχισε να τα μαζεύει πάλι.

Δύσκολο, έως αδύνατο να παρακολουθήσει κανείς τις καντρίλιες της κυβέρνησης και που στην πραγματικότητα θέλει να κάτσει η μπίλια. Το πιθανότερο είναι ότι όλα αυτά αποτελούν ξανά κινήσεις επικοινωνιακές - διαπραγματευτικές στη βάση μιας πεποίθησης ότι η Μέρκελ δεν θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, καθώς υπήρξε και σχετικό δημοσίευμα στη γερμανική “Ντί Βελτ.

Μπορεί όμως και να είναι μπλόφα αδιεξόδου. Γιατί αδιέξοδο είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει με την έννοια ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει το πολιτικό κόστος εφόσον αποφασίσει να συμβιβαστεί. Το είχε τραβήξει πολύ το σκοινί και όλο το οικοδόμημά της ήταν εντελώς αστήρικτο και εκτός πραγματικότητας, οικονομικής και πολιτικής. Ο κύκλος λοιπόν ολοκληρώνεται και το μέλλον διαγράφεται σκούρο γκρι έως μαύρο σαν το κατράμι.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr