Γιατί καθώς είναι όμηροι της ιδεολογίας τους, των όσων έχουν υποσχεθεί, του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας που δημιούργησαν, των συνεχών ψεμάτων που λένε, της ασχετοσύνης τους και της κοινωνίας που δεν θέλει καμία αλλαγή και καμία μεταρρύθμιση, μπουρδουκλώνονται, σκοντάφτουν, πέφτουν με το κεφάλι στον τοίχο.

Αφήστε που οι άλλοι τους πήραν μυρουδιά και τους απομυθοποιούν σταδιακά, αλλά σταθερά. Το πολύ - πολύ, να μας δώσουν ένα καλαμάκι για να αναπνέουμε και αυτή είναι η καλή εκδοχή.

Όπως είναι γνωστό, ο Τσίπρας έχει και εσωτερικούς πονοκεφάλους. Από τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη, τον Λεουτσάκο τους Λουράντους των φαρμακοποιών ως τους νησιώτες που θέλουν να κρατήσουν τα προνόμια και από τον Μπαρουφάκη ως τη Ζωή, για να μην αναφέρουμε και ένα σωρό άλλους, που ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του σε καθημερινή βάση.

Ακόμη περισσότερο που γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι ο Μπαρουφάκης τραβάει πια το δικό του δρόμο και η Ζωή το δικό της, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα συμφωνίας, εφόσον πραγματικά γίνεται σχετική προσπάθεια και δεν κοροϊδεύουν το σύμπαν οι Τσιπραίοι.

Με λίγα λόγια, η όλη ιστορία μοιάζει πια με απόπειρα -δήθεν ή όχι - τετραγωνισμού του κύκλου. Και μέχρι ο Πρόεδρος Πάκης το κατάλαβε, ίσως και γιατί δεν τον παίρνει να κάνει το παλληκάρι, όπως το έκανε και βγαίνει να θυμίσει ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στην Ευρωζώνη!

Στο μεταξύ, ο Τσίπρας έχει ξεμείνει και από όσους έδειχναν διάθεση να δείξουν κατανόηση στο εξωτερικό. Ούτε ο Ομπάμα μασάει τα λόγια του πια, ο Γιούνκερ βγάζει καπνούς από το θυμό του, ο Ρέντζι λέει ότι δεν έχει καμία διάθεση να πληρώνει η Ιταλία τους πρόωρους συνταξιούχους στην Ελλάδα, οι Ποδέμος δεν θέλουν καμία σχέση με τους εδώ , οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, Σούλτς, Γκάμπριελ και οι λοιποί τα ρίχνουν πια χύμα και τσουβαλάτα, οι Γάλλοι είναι εξοργισμένοι, για να μη μιλήσουμε για τη θεία Άνγκελα και τον φοβερό Σόϊμπλε, τον οποίον ο Μπαρουφάκης εξακολουθεί να ερεθίζει με την προσποιητή προθυμία και διάθεση να τον βλέπει, προκειμένου να ενισχύσει το προφίλ του.

Μόνον ένας Γερμανός να του τραγουδάει το “είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς” έχει απομείνει.

Με αυτά τα δεδομένα δεν ξέρουμε αν τελικά θα γίνει η συνάντηση του Τσίπρα με τη Μέρκελ και τον Ολάντ αύριο στις Βρυξέλλες.
Ο πρωθυπουργός την επιδιώκει για να πάρει κάτι σχετικά με το χρέος, ώστε να το παρουσιάσει εδώ -ξαναλέμε, αν πραγματικά θέλει συμφωνία - προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως αντίδοτο στα σκληρά μέτρα, αλλά δύσκολα θα το πετύχει.

Και ο χρόνος κυλάει αδυσώπητος και ο Ιούνιος τελειώνει στις 30, αν όχι νωρίτερα. Κατά τα άλλα, ο Ελληνικός λαός βαδίζει αρειμάνιος και γεμάτος υπερηφάνεια...

Άγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr