Προχθές το ΔΝΤ έκανε την αυτοκριτική του λέγοντας οτι ευθύνεται διότι δεν επέμεινε στη μείωση του ελληνικού χρέους. Σε τι ακριβώς αποσκοπεί αυτή η αυτοκριτική;

Η αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων ή μάλλον ολόκληρου του ελληνικού πολιτικού κόσμου, να παράγει ρεαλιστικές και αποδεκτές προτάσεις για να επιλύσει τα προβλήματα  της οικονομίας και κυρίως της δημόσιας διοίκησης, αλλά και η άρνηση των Ελλήνων να αποδεχθούμε το μέγεθος του προβλήματος και να πολεμήσουμε να το λύσουμε (όπως κάναμε πολλές φορές στην ιστορία μας) προκάλεσε την εξαετή κρίση που βιώνουμε ακόμη σήμερα. Δεν κατάφεραν οι Έλληνες πολιτικοί να παρουσιάσουν κάποιες προτάσεις στους πιστωτές για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, δεν κατάφεραν να προσαρμόσουν τις λύσεις στις ανάγκες της χώρας, με αποτέλεσμα, όλοι μηδενός εξαιρουμένου, να σέρνονται στη λήψη μέτρων που πλήττουν την ελληνική κοινωνία. 

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την συνθήκη Σένγκεν, είναι εξαιρετικά ανησυχητικές. 

Έκπληκτος ο πρωθυπουργός αναρωτιόταν σε δυο τηλεοπτικές εκπομπές : “Και λοιπόν; και τι έγινε αν φύγουμε από την Σένγκεν; Η Δανία έχει φύγει δυο φορές, ο Μπερλουσκίνι έκανε το ίδιο”. 

Όποιος βλέπει “οπαδικά” το θέμα της έντασης μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, είναι αφελής. Το επεισόδιο αυτό ούτε ασήμαντο είναι ούτε τυχαίο. Η Τουρκία δεν έλαβε την απόφαση να ρίξει το ρωσικό αεροπλάνο “εν βρασμώ ψυχής” επειδή παραβίασε τα σύνορα της για 17 δευτερόλεπτα, οι Ρώσοι, ενώ έχουν κάθε λόγο να είναι έξαλοι, επιδεικνύουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ψυχραιμία. Στην περιοχή παίζονται πολλά και μεγάλα συμφέροντα. Η μεν Τουρκία έχει σημαντικά οφέλη από τη διακίνηση πετρελαίου, ναρκωτικών και προσφύγων, η Ρωσία έχει μεγάλης σημασίας στρατιωτική βάση στη Συρία, στην ύπαρξη ή στην εξόντωση του καθεστώτος Άσαντ στηρίζονται σημαντικά γεωοπολιτικά συμφέροντα, οι Αμερικανοί εμπλέκονται πολλαπλώς στο ζήτημα.

Η χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας τίθεται πλέον επισήμως από τη Γαλλία ώς αναγκαιότητα για την ασφάλεια των πολιτών της Ευρωπαικής Ένωσης προς μεγάλη ανακούφιση των χωρών του Ευρωπαικού Νότου και φυσικά και της Ελλάδας.

Η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια επενδυτική κόλαση, αντί να μετατραπεί σε έναν επενδυτικό παράδεισο. Αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτό, είναι οι Έλληνες πολιτικοί συνολικά και μεγαλύτερη ευθύνη έχει η σημερινή κυβέρνηση η οποία χαρακτηρίζεται από απίστευτη αμάθεια, επικίνδυνη επιπολαιότητα και πρωτοφανή ανικανότητα. Το χειρότερο όμως είναι οτι ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταστρέφει τα πάντα, τα άλλα κόμματα αδυνατούν να εκσυγχρονιστούν και να προσφέρουν εναλλακτική λύση στους πολίτες.

Η επίσκεψη Ολάντ επιβεβαιώνει τη συμμαχία Ελλάδας – Γαλλίας η οποία πάντοτε υπήρχε και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα όταν ο Ολάντ «έσωσε» την Ελλάδα από το Grexit που είχε έτοιμο ο Σόιμπλε, φέτος το καλοκαίρι. Φυσικά ο Ολάντ επανέλαβε όλα όσα λένε εν χορώ οι εταίροι (και κάθε λογικός άνθρωπος) οτι δηλαδή πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε γενναίες μεταρρυθμίσεις ώστε αυτό το απολύτως διαλυμένο και πτωχευμένο κράτος να σταθεί ξανά στα πόδια του. Όμως η αλήθεια είναι οτι η Γαλλία έχει επίσης μεγάλα προβλήματα, όχι βεβαίως σαν τα δικά μας, αλλά προβλήματα που σχετίζονται με το κόστος του κράτους πρόνοιας – με την ευρεία έννοια, γιατί η Γαλλία υπερβαίνει το κράτος πρόνοιας και παρέχει πολύ περισσότερα όχι μόνο στους πολίτες της αλλά και σε όλους όσους βρίσκονται εκεί, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται οι φορολογούμενοι να πληρώνουν περισσότερους φόρους από όσους θα έπρεπε να πληρώνουν υπό κανονικές συνθήκες.