Αυτό που διαπιστώνει κανείς σήμερα, δέκα μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού είναι ότι η πανδημία έδωσε μια “κλωτσιά” στην παγκόσμια οικονομία και την πέρασε στον 21ο Αιώνα.
Τελικά, όπως φαίνεται, οι δυτικές οικονομίες ήταν έτοιμες για να κάνουν το βήμα αλλά κανείς δεν τολμούσε να το κάνει ολοκληρωμένα. Όλοι αξιοποιούσαν σε ένα βαθμό αλλά όχι πλήρως την τεχνολογία. Ο κορονοιός μας εξανάγκασε όλους να την χρησιμοποιήσουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό και υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμη μέχρι την πλήρη υιοθέτηση της.

Τα κόμματα της αριστεράς δεν προσφέρουν αυτή τη στιγμή τίποτα θετικό ως αντιπολίτευση. Λειτουργούν μικροπολιτικά αντιπολιτευόμενα μόνο για τα μάτια του κόσμου, η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των αδύναμων οικονομικά πολιτών δεν υπάρχει στην ατζέντα τους, ο μόνος σκοπός τους είναι να διαφυλάξουν την ταμπέλα του “επαναστάτη” ως επαγγελματική carte visite. Για να υπενθυμίζουν δηλαδή στους ψηφοφόρους τους ότι “εμείς είμαστε οι επαναστάτες και είμαστε εδώ”.

Με το νέο lockdown πολλοί προβληματίζονται αν θα αντέξει η ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα όταν - όπως όλοι ορθώς εκτιμούν - δεν θα περιοριστούμε σε μόνο ένα, αλλά ολόκληρος ο χειμώνας θα κυλήσει με επαναλαμβανόμενα lockdowns ή στη χειρότερη περίπτωση αυτό το lockdown δεν θα κρατήσει μόνο τρείς εβδομάδες αλλά θα συνεχιστεί μέχρι τα κρούσματα να πέσουν κάτω από 500 ημερησίως πράγμα που είναι πολύ αμφίβολο αν θα συμβεί μέσα στον Δεκέμβριο.

Η ακραία ρητορική του Ερντογάν κατά του Μακρόν, ο αποκεφαλισμός του Γάλλου καθηγητή στο Παρίσι από τζιχαντιστή, το μποϋκοτάζ της Τουρκίας στα γαλλικά προιόντα, η μήνυση του Τούρκου Προέδρου στον ακροδεξιό πολιτικό Βίλντερς της Ολλανδίας και φυσικά η προκλητική του συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου αλλάζουν το κλίμα έναντι της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Σταδιακά ο Ερντογάν φέρνει σε δύσκολη θέση ακόμη και τους υποστηρικτές του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ σε αμήχανη θέση βρίσκονται και όσοι μέχρι σήμερα κρατούσαν τη σημαία της ουδετερότητας παροτρύνοντας την Ελλάδα να συζητήσει με την Τουρκία.

Μέσα στα επόμενα χρόνια θα έχουμε να διαθέσουμε για την ανάπτυξη της οικονομίας 70 δισ Ευρώ από τις βοήθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μεγάλο ερώτημα που ακούγεται από όλους τους ασχολούμενους με την οικονομία, είναι αν θα καταφέρει η κυβέρνηση να τα διαχειριστεί ικανοποιητικά διαθέτοντας τα σε παραγωγικές δαπάνες, ή αν θα τα κατασπαταλήσει σε λαϊκίστικες παροχές και σε “υμέτερους” επιχειρηματίες. Όλα τα παραδείγματα του παρελθόντος βοούν για το δεύτερο. Ελπίζουμε να γίνει το πρώτο.

Από δεκάδες αστάθμητους παράγοντες εξαρτάται τη στιγμή αυτή η οικονομία, τόσο η ελληνική όσο και η παγκόσμια. Η ελληνική φυσικά εξαρτάται και από τις εξελίξεις στην παγκόσμια οι οποίες δεν είναι καθόλου προβλέψιμες.

Τα μέτρα που αποσκοπούν στον περιορισμό της μετάδοσης του κορωνοϊού έρχονται σε μια στιγμή που το σύστημα υγείας βρίσκεται στο κόκκινο. Οι εντατικές είναι σχεδόν γεμάτες και πάνω από το 70% είναι άνθρωποι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, δηλαδή ηλικιωμένοι ή με νοσήματα. Και αυτό είναι εντυπωσιακό, όχι γιατί δεν είναι λογικό, αντίθετα είναι απολύτως λογικό, αλλά επειδή συμβαίνει. Επειδή δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να προφυλαχθούν από τον ιό και καταλήγουν στις εντατικές.