Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Αθήνα. Όταν αρχίζουν να μιλάνε τα Καλάσνικοφ κάθε άλλη συζήτηση περιττεύει. Δεν βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μια αγανακτισμένη νεολαία, μια νεολαία που δεν βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον, ούτε μια νεολαία που την έχει κατακυριεύσει ο μηδενισμός. Βρισκόμαστε απέναντι σε στυγνούς εγκληματίες, οι οποίοι υποκινούνται από άγνωστα κέντρα. Από κέντρα που πρώτο στόχο έχουν την πλήρη αποσταθεροποίηση της χώρας με άγνωστο απώτερο σκοπό. Στο σημείο αυτό μας έφτασε η ανικανότητα και η αδράνεια της σημερινής κυβέρνησης. Το πράγμα ξέφυγε από κάθε έλεγχο και όταν το πράγμα ξεφεύγει, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει. Ακόμη λοιπόν και αν δεν γνωρίζουμε ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά, το ζήτημα τώρα είναι πώς θα ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση.

Την τελευταία στιγμή και με τα χίλια μύρια κόλπα προσπαθεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να βρει δανεικά για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες τον Ιανουάριο. Τον πρώτο μήνα του νέου έτους η Ελλάδα πρέπει να δανειστεί 10 δισ. από τα 41 δισ. που θα χρειαστεί να δανειστεί ολόκληρο το 2009. Είναι δεδομένο ότι το επιτόκιο με το οποίο θα δανειστούμε θα είναι πολύ υψηλό. Περί αυτού δεν χωράει αμφιβολία. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι αν θα βρεθούν θεσμικοί επενδυτές να μας δανείσουν ή αν θα χρειαστεί να καταφύγουμε σε άλλα δάνεια από κρατικά κεφάλαια της Κίνας ή της Ρωσίας ή αν θα επέμβει τελικά η Ευρωπαϊκή Ενωση για να αποφύγουμε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή τη στιγμή είναι κυριολεκτικά τραγική, αφού τα δημόσια ταμεία είναι εντελώς άδεια. Καμία εκταμίευση δεν γίνεται από το Δημόσιο ούτε για εγκεκριμένα κονδύλια όπως οι επιδοτήσεις και οι υπηρεσίες στέλνουν καθημερινά αιτήματα για χρήματα στο υπουργείο Οικονομικών αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση.

Για να αποφασίσει κάποιος τι θα κάνει όταν βρίσκεται σε δίλημμα, πρέπει πρώτα να σκεφτεί τι θέλει. Ποιος είναι, δηλαδή, ο στόχος του. Αυτό λείπει σήμερα από την ελληνική κοινωνία. Βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε προβλήματα τα οποία παραμένουν άλυτα επί δεκαετίες. Και η αιτία είναι ότι δεν ξέρουμε ούτε τι θέλουμε ούτε ποιοι είμαστε. Δεν έχουμε εθνικό στόχο ούτε εθνική ταυτότητα. Δεν ξέρουμε αν θέλουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα με μια ανοικτή δυτικού τύπου οικονομία ή μια κρατικοδίαιτη κλειστή οικονομία, τι είδους δημοκρατία θέλουμε να έχουμε, τι είδους Αστυνομία θέλουμε να έχουμε, ποια Παιδεία θέλουμε να έχουμε, ποια είναι η θέση μας στις διεθνείς εξελίξεις, τι θέση παίρνουμε απέναντι στην τρομοκρατία, αν είμαστε με το θεριό ή με τον Γιάννη.

Με την επικείμενη αλλαγή κυβέρνησης, εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής αναταραχής, καλό θα είναι να θέσουμε έναν νέο εθνικό στόχο, προκειμένου να αλλάξουμε μερικά πράγματα που μας βασανίζουν και που είναι η γενεσιουργός αιτία και των σημερινών βίαιων ταραχών. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η αντίληψή μας περί κράτους και δημοκρατίας. Το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος ακραία κομματικό, και αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές με την κυβέρνηση Καραμανλή. Ο κόσμος χωρίζεται σε δικούς μας και άλλους: οι δικοί μας διορίζονται, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας προάγονται, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας παίρνουν αυξήσεις, οι άλλοι όχι· οι δικοί μας μπορούν να κλέβουν, οι άλλοι όχι, και ούτω καθεξής. Επειδή λειτουργούν έτσι τα πράγματα, αυξάνεται ο αριθμός αυτών που μένουν στο περιθώριο, που τα βλέπουν όλα μαύρα και που φυσικά δεν σέβονται κανέναν θεσμό. Και λογικό είναι να μη σέβονται τους θεσμούς, διότι οι θεσμοί είναι διεφθαρμένοι. Εχουμε μια διεφθαρμένη και ανίκανη κυβέρνηση, μια ανίκανη και επικίνδυνη Αστυνομία, μια Δικαιοσύνη που ανέχεται πολιτικές παρεμβάσεις, παπάδες και καλόγερους που βουτάνε το παγκάρι, γιατρούς που παίρνουν φακελάκια, εφοριακούς που παίρνουν μεγαλύτερους φακέλους και υπαλλήλους της Πολεοδομίας που παίρνουν ολόκληρους χαρτοφύλακες με λεφτά. Εχουμε δασκάλους που διαλύουν τα σχολεία για να εισπράττουν από τα ιδιαίτερα, καθηγητές πανεπιστημίου που δεν πατάνε στο μάθημα και ζουν από τα διοικητικά συμβούλια και τις επιτροπές, κατεστραμμένα σχολεία, ρημαγμένα πανεπιστήμια.

Τα χθεσινοβραδινά επεισόδια, ένα κυρίως αποτέλεσμα θα έχουν. Η κυβέρνηση με ενα ακόμη επικοινωνιακό τρίκ, Θα συγκαλέσει το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών προκειμένου να «πάρει το ελεύθερο» για να «χειριστεί» την κατάσταση. Ο «χειρισμός» ασφαλώς θα στηριχτεί στην άγρια καταστολή η οποία προκύπτει σήμερα ώς αναγκαιότητα αφού πρώτα κατατρομοκρατήθηκαν οι πολίτες απο τις καταστροφές που η ίδια η αστυνομία κατ' εντολήν της κυβέρνησης επέτρεψε. Στόχος ήταν να ξεχαστεί η δολοφονία του ανήλικου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και να ανατραπεί η άποψη της κοινής γνώμης υπέρ της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Πρόκειται για ενα απλούστατο και εξαιρετικά χυδαίο σχέδιο το οποίο σύμφωνα με κορυφαίους πολιτικούς έχει μεγάλη δόση προβοκάτσιας απο τις μυστικές υπηρεσίες. Όσο και αν αυτή η άποψη μοιάζει με θεωρία συνομωσίας, δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση για το μέγεθος της καταστροφής που πραγματοποιήθηκε υπο την «υψηλή εποπτεία» της αστυνομίας.