Στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται πλέον ξεκάθαρα, υπάρχει μόνο ένα οικονομικό μέτρο: η αύξηση των φόρων. Ανεξάρτητα από το ποιο είναι το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, η κυβέρνηση παίρνει πάντα το ίδιο μέτρο. Επιβάλλει νέους φόρους για να μαζέψει λεφτά. Και καθώς όλοι οι διεθνείς οργανισμοί λένε διαρκώς και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου ότι για να ξεπεραστεί η κρίση πρέπει να αυξηθεί η κατανάλωση, άρα πρέπει να αυξηθεί το εισόδημα που διαθέτουν οι καταναλωτές, η ελληνική κυβέρνηση κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση και αυξάνει τους φόρους ενώ ταυτόχρονα παγώνει τους μισθούς. Ετσι αντί να αυξήσει το εισόδημα των καταναλωτών ώστε να καταναλώσουν περισσότερο, το περιορίζει. Και το κρίσιμο ερώτημα είναι: Πρόκειται περί τρελών; Ασφαλώς όχι.

Η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να προσεγγίσει ξανά τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη μόνο θετικά μπορεί να σχολιαστεί. Και όσοι την κρίνουν αρνητικά μόνο μικροκομματικά και προσωπικά κίνητρα έχουν. Ο πρώην πρωθυπουργός προσέφερε πάρα πολλά στον τόπο και αυτό μπορεί εύκολα κανείς να το διαπιστώσει αν αναλογιστεί πώς ήταν η χώρα στο τέλος του 2004 όταν ανέλαβε την κυβέρνηση ο κ. Καραμανλής και πώς είναι τώρα. Αν το ΠαΣοΚ επανέλθει στην εξουσία δεν θα έχει περιθώρια. Δεν θα έχει περιθώρια λάθους, δεν θα έχει περιθώρια χρόνου, δεν θα έχει περιθώρια πειραματισμών. Η κατάσταση είναι απελπιστική τόσο στην οικονομία όσο και στη δημόσια διοίκηση. Δεν λειτουργεί τίποτε σε κανέναν τομέα και αυτό συνέβη διότι ο Καραμανλής επέλεξε να χρησιμοποιήσει- και συνεχίζει να χρησιμοποιεί- ανίκανους, με κομματικά ή φιλικά κριτήρια. Δυστυχώς είχε κακές παρέες και έτσι οι φίλοι και οι κουμπάροι του ανέλαβαν τη διοίκηση της χώρας και τη διέλυσαν. Ο κ. Παπανδρέου, εφόσον γίνει πρωθυπουργός, δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος. Πρέπει να χρησιμοποιήσει ό,τι καλύτερο διαθέτει ο πολιτικός του χώρος και ακόμη καλύτερα θα είναι να χρησιμοποιήσει όσους θεωρεί καλούς και από άλλα κόμματα της Αριστεράς, ακόμη και από τον χώρο της Δεξιάς. Διότι αυτό επιβάλλουν η κρισιμότητα της κατάστασης αλλά και η λογική της εποχής μας.

Η οικονομική ευημερία της Δύσης στηρίχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στις τράπεζες και στα χρηματιστήρια. Οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζικών ιδρυμάτων, αλλά και οι μικρότεροι μέτοχοι και φυσικά τα διευθυντικά τους στελέχη απεκόμισαν τεράστιο πλούτο απο τους μετοχές τους. Η εικόνα έχει αλλάξει ριζικά τους τελευταίους μήνες και αλλάζει διαρκώς προς το χειρότερο. Ας δούμε το παράδειγμα της citibank της μεγαλύτερης τράπεζας των ΗΠΑ.

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να υπερασπιστώ την κυβερνητική πολιτική έναντι αυτού του αχαρακτήριστου ισπανού επιτρόπου, του Χοακίν Αλμούνια, που με τα μίζερα αγγλικά του τολμά να ζητεί δημοσίως από την Ελλάδα να πάρει μέτρα τώρα εν μέσω παγκόσμιας κρίσης για τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3%. Ο κ. Αλμούνια είναι η προσωποποίηση του κακού επιτρόπου, του ανθρώπου που δυσφημεί την εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δυστυχώς ο Αλμούνια δεν αυτενεργεί, εκπροσωπεί ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αυτό αποδεικνύει ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βλέπει το δέντρο αντί να δει το δάσος. Εξηγούμαι: Ο έλληνας υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου υπέβαλε ένα πρόγραμμα περιορισμού των δαπανών και αύξησης των εσόδων για να αποφύγει η Ελλάδα την επιτήρηση από την ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό πράγματι, όπως υποστηρίζει ο κ. Αλμούνια, δεν είναι αξιόπιστο. Τα πραγματικά έσοδα του κράτους θα είναι λιγότερα και τα έξοδα θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που προβλέπει ο κ. Παπαθανασίου. Πράγματι το έλλειμμα μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εφέτος. Η αύξηση των δαπανών οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε τις πάγιες δαπάνες και τις σπατάλες του Δημοσίου και ταυτόχρονα πληρώνουμε περισσότερα χρήματα για τόκους των δανείων μας. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να τονώσει όσο μπορεί την οικονομία για να μειώσει τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης. Και αυτό γίνεται με την αύξηση των δημοσίων δαπανών και μόνον. Τα έσοδα από την άλλη θα είναι μειωμένα διότι θα έχουμε περιορισμό της κατανάλωσης, άρα λιγότερος ΦΠΑ και των κερδών των επιχειρήσεων, άρα λιγότεροι φόροι στα ταμεία του Δημοσίου.

«Βάλτε, βρε παιδιά, κανένα φράγκο, όχι για εμάς, αλλά για τη φουκαριάρα την Ολυμπιακή». Αυτό είπε η κυβέρνηση στους Έλληνες επιχειρηματίες μετά την παταγώδη αποτυχία του διαγωνισμού πώλησης της Ολυμπιακής. Έκρινε ότι ο διαγωνισμός για την πώληση της Ολυμπιακής έληξε άδοξα, αφού οι δύο προσφορές που υποβλήθηκαν ήταν ασύμφορες. Δηλαδή διαπίστωσε ότι κανένας επιχειρηματίας, Έλληνας ή ξένος, δεν δίνει φράγκο για την απόκτηση του εθνικού αερομεταφορέα.

«Ως σήμερα ζούσαμε την οικονομική κρίση των πλουσίων.Εχασαν από μετοχές, ομόλογα, εμπορεύματα, απ'όλες τις επενδύσεις τους. Τώρα η κρίση θα περάσει και στους υπόλοιπους». Η πολύ ανησυχητική αυτή πρόβλεψη ανήκει σε κορυφαίο έλληνα τραπεζίτη ο οποίος θεωρεί ότι η επίπτωση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα θα οδηγήσει σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και σε αλματώδη άνοδο της ανεργίας. Ο ίδιος θεωρεί ότι τα πράγματα στη διεθνή οικονομική σκηνή επιδεινώνονται ραγδαία και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτή η κρίση. «Τώρα αρχίζει η δεύτερη,πολύ πιο επικίνδυνη και πολύ πιο επώδυνη φάση της διεθνούς οικονομικής κρίσης.Οι τράπεζες θα αρχίσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα επισφαλειών,αφού οι επιχειρήσεις και οι δανειολήπτες δεν θα μπορούν να πληρώνουν τα δάνειά τους.Δεν ξέρω πού θα φθάσουμε και δεν θέλω να φανταστώ ότι τα χειρότερα σενάρια είναι πλέον πιθανά» λέει. Επιχειρηματίες και τραπεζίτες εκτιμούν ότι η ελληνική οικονομία θα πληγεί έντονα από την κρίση εξαιτίας κυρίως της υποχώρησης του τουρισμού που είναι η σημαντικότερη πηγή εισροής κεφαλαίων στη χώρα.

Παλιότερα κοροϊδεύαμε τους επιχειρηματίες που κυκλοφορούσαν με μπράβους. Θεωρούσαμε ότι κανείς δεν τους απειλεί και ότι οι φρουροί ήταν ένδειξη μεγαλομανίας. Δυστυχώς τα γεγονότα μας διαψεύδουν. Η απαγωγή του Περικλή Παναγόπουλου λίγους μήνες μετά την απαγωγή του Μυλωνά, αποδεικνύει ότι υπάρχει πλέον οργανωμένη σπείρα απαγωγέων επιχειρηματιών, ενδεχομένως και περισσότερες από μία. Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα έχει αυξηθεί κατακόρυφα και από ότι έλεγε πρόσφατα ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοίδης, στην Αθήνα γίνεται ένας φόνος την ημέρα, οι ληστείες πλέον είναι ένοπλες, ενώ και το φαινόμενο με τις επιθέσεις κατά αστυνομικών με Καλάσνικοφ δείχνει αν μη τι άλλο ότι κάποιοι έχουν αποθρασυνθεί. Πριν εβδομάδες απήχθη ένας γιατρός στη Βούλα, ενώ πριν από ένα μη να δολοφονήθηκε επιχειρηματίας της νύχτας και κανείς δεν έχει ιδέα ποιός τα έκανε αυτά. Τι συμβαίνει; Δυο πράγματα: Πρώτον η ατιμωρησία λόγω της ανικανότητας της αστυνομίας να συλλάβει οποιονδήποτε, έχει ανοίξει την όρεξη σε κάθε είδους εγκληματίες. Δεύτερον, υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα εγκληματίεςπολύ σκληρότεροι από τους μικροαπατεώνες που είχαμε τις περασμένες δεκαετίες. Είτε αυτοί είναι αλλοδαποί είτε έλληνες, το θέμα είναι ότι έχουν την άνεση να απαγάγουν ή να δολοφονούν όποιον θέλουν χωρίς να ανησυχούν ότι θα συλληφθούν.