Η ήττα της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές δείχνει οτι οι πολίτες αποδοκιμάζουν την πολιτική της και θέλουν αλλαγή. Ώς είθισται, ο πρωθυπουργός είπε οτι το μήνυμα ελήφθη και οτι ... θα συνεχίσει. ’ρα δεν έλαβε το μήνυμα. Με 151 βουλευτές και 32% στις ευρωεκλογές, ο κ. Καραμανλής δεν μπορεί να κυβερνήσει. Όπως δεν μπορούσε ούτε όταν είχε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και νωπή και ισχυρή εντολή απο το λαό. Και το 100% των ψηφοφόρων και των βουλευτών να είχε, δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει διότι απλούστατα δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει.

Ο Πρωθυπουργός περιέγραψε από τηλεοράσεως την «υπεύθυνη» πολιτική του για την οικονομία. Η πολιτική αυτή περιλαμβάνει τη δήλωσή του ότι δεν θα επιβάλει άλλους φόρους, αλλά, αν χρειαστεί, σε μερικούς μήνες θα επιβάλει. Περιλαμβάνει επίσης την απαρίθμηση των μέτρων τα οποία εξήγγειλε η κυβέρνηση για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για τη χορήγηση ρευστότητας στην αγορά, για την οικοδομή, για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης και του τουρισμού.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας. Είναι προφανές ότι ο φαύλος κύκλος των σκανδάλων, της ακυβερνησίας και της μικροπολιτικής δεν θα επιτρέψει τη λήψη κανενός σοβαρού μέτρου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Υπό αυτές τις συνθήκες η επιλογή είναι μία: εμείς οι υπόλοιποι να βρούμε τη λύση. Πώς θα γίνει αυτό; Ηδη έχει ξεκινήσει. Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχάλης Σάλλας δημοσιοποίησε ένα πακέτο μέτρων που θεωρεί ότι θα λύσουν το πρόβλημα της ρευστότητας της αγοράς αλλά και του Δημοσίου και θα επαναφέρουν την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.

Η τακτική αυτή είναι προσφιλής στις ανίκανες κυβερνήσεις όπως η σημερινή. Η επιβάρυνση των νομοταγών αντί για τη σύλληψη των απατεώνων είναι ένα εύκολο και συνηθισμένο στην Ελλάδα κόλπο. Είναι κάτι ανάλογο με την αύξηση των φόρων στο αυτοκίνητο και στα ακίνητα, με την έκτακτη εισφορά, με την προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά. Με όλα αυτά που αναγκάζονται να πληρώνουν οι φορολογούμενοι, αντί για τους φοροφυγάδες.

Λόγω ανικανότητας η κυβέρνηση καταφεύγει διαρκώς στην εύκολη λύση, που κάθε άλλο παρά λύση είναι. Και μέσα στην απελπισία μας εμείς έχουμε αρχίσει να βλέπουμε λογική την εύκολη λύση χωρίς να σκεφθούμε τι ακριβώς υποστηρίζουμε. Ας δούμε μερικά παραδείγματα- όχι μόνο από την οικονομία. Και ας ξεκινήσουμε από την κατάργηση του ασύλου και τη μετακίνηση του Πολυτεχνείου- δηλαδή, της Αρχιτεκτονικής Σχολής, που είναι η μόνη που έχει παραμείνει στο κτίριο του Πολυτεχνείου- «κάπου αλλού».

Υπάρχουν ενδείξεις ότι, επιτέλους, το 2009 τελειώνει η δεκαετία του '80. Σε διεθνές επίπεδο φυσικά. Στην Ελλάδα ελπίζουμε να τελειώσει η εποχή της Μεταπολίτευσης.

Είναι διατηρήσιμη η άνοδος των τιμών στο Χρηματιστήριο; Αυτό είναι το ερώτημα όλων όσοι επένδυσαν, αλλά και αυτών που δεν επένδυσαν και φοβούνται ότι έχασαν το τρένο της ανόδου. Ξεκινάμε λοιπόν με την παραδοχή ότι ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει στα χρηματιστήρια, οπότε καμία ανάλυση δεν έχει αξία, ούτε αυτή που θα διαβάσετε στη συνέχεια. Για να μην κουράζεστε να διαβάσετε παρακάτω, διαβάστε το συμπέρασμα: Το χρηματιστήριο ή θα ανεβεί ή θα πέσει. Ακίνητο δεν πρόκειται να μείνει.