Την περασμένη εβδομάδα ήρθε στην Ελλάδα για τρεις ημέρες ο κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο. Λίγοι το πήρανε χαμπάρι, αμφιβάλλω αν το πήρε χαμπάρι και η κυβέρνηση. Το γεγονός ότι ο δεύτερος ισχυρότερος, αν όχι ο ισχυρότερος του κόσμου, ήρθε στην Ελλάδα επειδή η κρατική κινεζική εταιρεία Cosco νοίκιασε μια προβλήτα στο λιμάνι του Πειραιά δείχνει κάτι για τον ρόλο των ηγετών, ακόμη και των κομμουνιστών: ότι οι διεθνείς οικονομικές συμφωνίες είναι από τις σημαντικότερεςαν όχι η σημαντικότερη- δουλειές του ηγέτη κάθε χώρας. Ο κινέζος πρόεδρος ήρθε στην Ελλάδα διότι η συμφωνία ενοικίασης της προβλήτας ΙΙ στον Πειραιά αποτελεί μια διέξοδο του κινεζικού εμπορίου προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Δικαίως τη θεώρησε λοιπόν σημαντική. Αντίθετα όμως με ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως, ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν ασχολείται με τις διεθνείς μπίζνες. Το σύνολο της ελληνικής διπλωματίας εξαντλείται στη μάχη του ονόματος της πΓΔΜ τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται σε ύφεση και η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα εξεύρεσης δανεικών για να καλύψει τα ελλείμματα και να πληρώσει τις υποχρεώσεις του Δημοσίου. Το 2009 θα χρειαστεί να δανειστούμε περίπου 45 δισ. ευρώ από το εξωτερικό για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, ενώ ήδη χρωστάμε περί τα 260 δισ. ευρώ. Και ενώ βρισκόταν εδώ ο πρόεδρος της χώρας που έχει αυτή τη στιγμή τα περισσότερα διαθέσιμα, εμείς δεν του ζητήσαμε δανεικά.