Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να υπερασπιστώ την κυβερνητική πολιτική έναντι αυτού του αχαρακτήριστου ισπανού επιτρόπου, του Χοακίν Αλμούνια, που με τα μίζερα αγγλικά του τολμά να ζητεί δημοσίως από την Ελλάδα να πάρει μέτρα τώρα εν μέσω παγκόσμιας κρίσης για τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3%. Ο κ. Αλμούνια είναι η προσωποποίηση του κακού επιτρόπου, του ανθρώπου που δυσφημεί την εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δυστυχώς ο Αλμούνια δεν αυτενεργεί, εκπροσωπεί ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αυτό αποδεικνύει ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βλέπει το δέντρο αντί να δει το δάσος. Εξηγούμαι: Ο έλληνας υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου υπέβαλε ένα πρόγραμμα περιορισμού των δαπανών και αύξησης των εσόδων για να αποφύγει η Ελλάδα την επιτήρηση από την ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό πράγματι, όπως υποστηρίζει ο κ. Αλμούνια, δεν είναι αξιόπιστο. Τα πραγματικά έσοδα του κράτους θα είναι λιγότερα και τα έξοδα θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που προβλέπει ο κ. Παπαθανασίου. Πράγματι το έλλειμμα μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εφέτος. Η αύξηση των δαπανών οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε τις πάγιες δαπάνες και τις σπατάλες του Δημοσίου και ταυτόχρονα πληρώνουμε περισσότερα χρήματα για τόκους των δανείων μας. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να τονώσει όσο μπορεί την οικονομία για να μειώσει τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης. Και αυτό γίνεται με την αύξηση των δημοσίων δαπανών και μόνον. Τα έσοδα από την άλλη θα είναι μειωμένα διότι θα έχουμε περιορισμό της κατανάλωσης, άρα λιγότερος ΦΠΑ και των κερδών των επιχειρήσεων, άρα λιγότεροι φόροι στα ταμεία του Δημοσίου.

Oλα δείχνουν ότι η διεθνής κρίση μάλλον θα χειροτερέψει προτού υποχωρήσει. Κολοσσιαίες εταιρείες από όλους τους κλάδους της βιομηχανίας και των υπηρεσιών βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης και ο ρυθμός των απολύσεων διεθνώς επιταχύνεται. Σταδιακά θα αρχίσουν να εντείνονται οι κοινωνικές αναταραχές, ενώ τα χρήματα που διοχετεύουν οι κυβερνήσεις στο τραπεζικό σύστημα μέσω των πακέτων στήριξης δεν έχουν αρχίσει ακόμη να φθάνουν στην υπόλοιπη οικονομία για να τονώσουν τη ζήτηση. Μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί η λύση σε διεθνές επίπεδο και η απαισιοδοξία κυριαρχεί.

Oι πολιτικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες που συμμετέχουν στο Φόρουμ του Νταβός συμφωνούν σε δύο πράγματα: Οτι η κρίση δεν θα τελειώσει εύκολα και ότι χρειάζονται άλλα μέτρα. Και ενώ συμφωνούν, δεν έχουν βρει τη λύση. Αν επρόκειτο για μια απλή λύση, όλοι θα την ήξεραν. Τέτοια λύση, όμως, για αυτή την κρίση δεν υπάρχει. Η λύση θα είναι ανορθόδοξη. Στην οικονομική επιστήμη το τύπωμα χρήματος είναι κατακριτέο.

Καθώς η οικονομική κρίση χειροτερεύει ημέρα με την ημέρα, στην Ευρώπη αρχίζει ένα κυνήγι μαγισσών μεταξύ των χωρών-μελών, ένα κυνήγι στο οποίο οι μάγισσες είναι η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία. Πολλοί οικονομικοί αναλυτές δημοσιεύουν στον ευρωπαϊκό Τύπο την άποψη ότι οι οικονομίες αυτών των τεσσάρων χωρών αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του ευρώ, ότι πρέπει να εκδιωχθούν από την ΟΝΕ και να εγκαταλείψουν το ευρώ διότι θέτουν σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και αποδυναμώνουν το νόμισμα. Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες αυτές έχουν τις πιο αδύναμες οικονομίες και ότι η ελληνική οικονομία είναι η πιο αδύναμη από όλες, γι΄ αυτό εξάλλου και τα δημοσιεύματα επικεντρώνονται περισσότερο στα προβλήματα που δημιουργεί η Ελλάδα στην ΕΕ.

Ο κ. Γιάννης Παπαθανασίου δεν χρειάζεται να κάνει το κόλπο της απογραφής που έκανε ο προκάτοχός του Γιώργος Αλογοσκούφης για να δείξει ότι δήθεν παραλαμβάνει την οικονομία σε κακή κατάσταση. Πράγματι, παραλαμβάνει καμένη γη από τον κ. Αλογοσκούφη και πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο άνθρωπος ή είναι εξαιρετικά θαρραλέος για να δεχθεί να αναλάβει το υπουργείο τώρα ή είναι εντελώς απελπισμένος πολιτικά. Ο κ. Παπαθανασίου, σύμφωνα με τους πολιτικούς συντάκτες, δεν είχε καμιά τύχη να επανεκλεγεί στη Βουλή αν γίνονταν σήμερα εκλογές και βέβαια οι πιθανότητες να βελτιώσει τη θέση του μέσω αυτού του υπουργείου υπό τις σημερινές συνθήκες είναι περιορισμένες. Συνεπώς, μάλλον έχουμε έναν συνδυασμό απελπισίας και θάρρους από τον συμπαθή πολιτικό.

Η οικονομική κρίση είναι ένα μόνο μέρος του προβλήματος που θα αντιμετωπίσει η παγκόσμια κοινότητα το 2009. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι οι πόλεμοι. Εχει ήδη ξεκινήσει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, ενώ η Ινδία και το Πακιστάν βρίσκονται πολύ κοντά στην ανάφλεξη. Ο κόσμος είναι γεμάτος από καυτές ζώνες που είναι έτοιμες να εκραγούν, ενώ η φτώχεια που θα προέλθει από την οικονομική κρίση θα πυροδοτήσει παντού κοινωνικές εκρήξεις. Το 2009 λοιπόν ξεκινά πολύ άσχημα και κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει.

Υπάρχουν μερικές «συμπτώσεις» που γεννούν απορίες. Εν μέσω της οικονομικής κρίσης η Ινδία δέχεται ένα κολοσσιαίο τρομοκρατικό χτύπημα που εκτιμάται ότι σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τρομοκράτες που έχουν τη βάση τους στο Πακιστάν. Οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν αυτή τη στιγμή ότι ο κίνδυνος ενός πολέμου μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι πολύ αυξημένος και ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν ασφαλώς πολύ επικίνδυνος για την ανθρωπότητα συνολικά. Λίγες εβδομάδες αργότερα το Ισραήλ επιτίθεται κατά της παλαιστινιακής Χαμάς και ξεκινάει έναν αιματηρό πόλεμο.