Σκαρφίστηκε τις δικαιολογίες της ανάγκης για νωπή εντολή (δεν την χρειαζόταν, πριν απο δύο χρόνια την πήρε), για σκληρά μέτρα (ποια σκληρά μέτρα; το να συλλάβει τη φοροδιαφυγή δεν είναι σκληρό μέτρο ούτε χρειάζεται λαϊκή εντολή, είναι αυτονόητο καθήκον της κυβέρνησης), είπε ότι θα διεκδικήσει την ψήφο μας με ενα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα περιγράψει (λες και ήταν αντιπολίτευση ως σήμερα και δεν ξέρουμε το πρόγραμμά του) και ζητεί μια λαϊκή εντολή την οποία γνωρίζει σίγουρα ότι δεν θα πάρει. Δεν έχει λοιπόν καμία λαχτάρα να κυβερνήσει. Δεν έχει και καμία αγωνία διότι γνωρίζει ότι μετά την εκλογική του ήττα το κόμμα του θα τον αλλάξει.

Αν ο Καραμανλής ήταν ένας θαραλέος και ικανός πολιτικός τα πράγματα θα ήταν αλλιώς: θα είχε πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα όταν είχε 165 βουλευτές και ήταν πανίσχυρος. Στη χειρότερη περίπτωση θα τα είχε πάρει με 152 βουλευτές προτού διαγράψει τον Τατούλη. Θα τα είχε πάρει έστω και με 151 βουλευτές διότι κανείς δεν θα τον έριχνε. Ο Καραμανλής δεν κυβέρνησε. Ηταν ανέκαθεν ο πλέον ακατάλληλος για τη δουλειά και ας δείχναν οι δημοσκοπήσεις ότι ήταν ο καταλληλότερος. Δεν ήθελε να γίνει αρχηγός της ΝΔ. Του χάρισαν το κόμμα και το σκεφτόταν. Δεν ήθελε να γίνει πρωθυπουργός. Εγινε και «άραξε» στη Ραφήνα. Δεν έκανε τίποτε και τώρα την κοπανάει λέγοντας ότι το ΠαΣοΚ τον ανάγκασε. Κανείς δεν τον ανάγκασε. Εκείνος ήθελε από την αρχή να φύγει. Κανονικά θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί και από τη θέση του προέδρου της ΝΔ αλλά κανείς δεν του έκανε τη χάρη να τον αντικαταστήσει. Αφήνουν τον Καραμανλή να χάσει και μετά θα τον αντικαταστήσουν.

Πάμε τώρα στην αγωνία για την οικονομία. Χωρίς αμφιβολία η χώρα έπρεπε να πάει σε εκλογές άμεσα για να βγει μια κυβέρνηση που να προσπαθήσει να την βγάλει από την κρίση, μια κυβέρνηση που θα κυβερνά. Οι εκλογές λοιπόν είναι η μόνη λύση. Μια λύση με κόστος διότι ως το τέλος του έτους παγώνουν όλα. Οι μεγάλες επενδύσεις αναβάλλονται. Η κατανάλωση θα μειωθεί λόγω αβεβαιότητας. Ο δημόσιος τομέας δεν θα λειτουργήσει ξανά ως την Πρωτοχρονιά. Οι φόροι και οι εισφορές δεν θα εισπράττονται. Εεγχοι δεν θα γίνονται. Το Ταμείο του Δημοσίου θα αδειάσει εντελώς. Στο τέλος του έτους η νέα κυβέρνηση θα έχει δυσκολίες να πληρώσει τα δώρα των Χριστουγέννων και τα χρέη του Δημοσίου και το δημόσιο χρέος αναγκαστικά θα εκτιναχθεί σε νέα ύψη. Η αγωνία της αγοράς είναι να διατηρηθεί η ρευστότητα ώστε να κινούνται οι επιχειρήσεις και να αποφευχθούν οι απολύσεις και οι πτωχεύσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως το οικονομικό σκηνικό που θα παραλάβει η νέα κυβέρνηση θα είναι εφιαλτικό και γι΄ αυτό η καλύτερη λύση για την οικονομία είναι να προκύψει ισχυρή κυβέρνηση στις 5 Οκτωβρίου.

Γρ.Νικολόπουλος
[email protected]