Αν κάποια στιγμή, έστω για μία στιγμή, ξεχάσουμε τα πως και τα γιατί και κοιταχθούμε στον καθρέφτη ως χώρα, θα διαπιστώσουμε ότι η όψη μας είναι τραγική και απεικονίζει την κατάστασή μας.  Το Μνημόνιο μας πιέζει αφόρητα και κατά πολλούς μας αφυδατώνει και δεν αποκλείεται να μας ρίξει σε κώμα,  χωρίς το Μνημόνιο σωριαζόμαστε κάτω και δεν ξανασηκωνόμαστε. Βρισκόμαστε δηλαδή μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, ή πιο λαϊκά είναι ακριβώς αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».