Αίσθηση φυσικά στη Γερμανία που τόλμησε ο πρωθυπουργός της πιο προβληματικής ευρωπαϊκής χώρας να βγάλει γλώσσα. Οπότε απάντησαν με «πυρ ομαδόν». Η Μέρκελ είπε ότι οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες φέρθηκαν επιπόλαια αποδεχόμενοι την Ελλάδα στην ΟΝΕ, ο Σόϊμπλε επεσήμανε ότι η Ελλάδα έχει ευεργετηθεί από την  Ευρώπη και τη Γερμανία, αλλά η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος, ένα άλλο αστέρι, ο Μπούντερλε, τόνισε ότι δεν πρόκειται να πέφτουν λεφτά από το ελικόπτερο και από κοντά ο γερμανικός τύπος. Παράλληλα έσπευσε  κα ο υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, κάποιος Πρελ να δηλώσει ότι η χώρα του δεν θα δώσει τα 190 εκατομμύρια που είναι το μερίδιό της στο μηχανισμό στήριξης γιατί η Ελλάδα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, για να ανασκευάσει κάπως αργότερα.

Υπάρχει ένα ερώτημα γιατί ο Γ. Παπανδρέου έριξε αυτή την ξεγυρισμένη στη Μέρκελ. Τόκανε για εσωτερικούς λόγους, προσπαθώντας να δείξει ότι ορθώνει το ανάστημά και δεν λέει μόνο ναι; Τόκανε για να μπορεί να περάσει και άλλα μέτρα; Τόκανε στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης για αναθεώρηση κάποιων όρων του μνημονίου, για να κερδίσει την περίφημη επιμήκυνση  ή για να μην τον πιέσει περισσότερο η Τρόϊκα; Ή τόκανε γιατί έχει τις πλάτες και άλλων χωρών, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, ίσως η Ιρλανδία προκειμένου να εκφράσει κάποια συλλογική δυσαρέσκεια και ανησυχία. Πάντως, για να μη φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, ο Βαν Ρομπάϊ προσπάθησε να εκτονώσει την κατάσταση λέγοντας ότι μόνο ο Παπανδρέου θα μπορούσε να πάρει τέτοια μέτρα στην Ελλάδα και μόνο η Μέρκελ θα μπορούσε να πείσει τους γερμανούς να συνεισφέρουν στον μηχανισμό στήριξης.

Στο μεταξύ όμως, αυτός δεν ήταν ο μοναδικός πονοκέφαλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης  αυτές τις μέρες. Ο μεγάλος πονοκέφαλος ονομάζεται Ιρλανδία που καταρρέει, κάτω από την ραγδαία άνοδο των spreads, αλλά αρνείται πεισματικά να καταφύγει και αυτή στο ταμείο στήριξης, παρά τις παροτρύνσεις άλλων, πριν ξεφύγει το πράγμα από τον έλεγχο. Εκεί βέβαια έχουν καταρρεύσει οι τράπεζες, όχι το δημόσιο, αλλά το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι το ίδιο. Πάντως έχουν ήδη αρχίσει διαπραγματεύσεις μεταξύ Δουβλίνου, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και να δούμε που θα καταλήξουν. Γιατί αγωνιούν βέβαια η Πορτογαλία και η Ισπανία, καθώς η Ιρλανδία τραβάει και τα δικά τους spreads προς τα πάνω. Ήδη ακούγονται φωνές στη Λισσαβώνα μήπως η χώρα αναγκαστεί να βγει από το ευρώ.

Στις Βρυξέλλες πάλι ξέσπασε χθες και άλλη ταραχή. Η Βρετανία, η Ολλανδία και η Σουηδία τα έχουν στηλώσει στο θέμα του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης , κάνοντας έξαλλο τον Μπαρόζο. Που σημαίνει ότι αν συνεχισθεί η κατάσταση οι πάντες θα γίνουν μαλλιά, κουβάρια μεταξύ τους. Αυτό ανησυχεί και τον Σαρκοζί που δεν περνάει τις καλύτερες μέρες του και έστειλε τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Βερολίνο για διαβουλεύσεις. Μέχρι και η Ουάσινγκτον ανησυχεί και παρεμβαίνει. Ανησυχείς για την Ιρλανδία, ανησυχεί για το ενδεχόμενο να φορολογηθούν περισσότερο οι αμερικανικές εταιρίες που βρίσκονται εκεί αν μπει η Τρόϊκα, αλλά ανησυχεί και για ενδεχόμενη κατάρρευση της Ευρωζώνης, σε μία εποχή που το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα βρίσκεται σε αστάθεια.

Με αυτά τα δεδομένα, καλά λέει ο Βαν Ρομπάϊ ότι η Ευρώπη μάχεται για την επιβίωσή της, αλλά επειδή στο μεταξύ εκείνη τρεκλίζει, η Ελλάδα πασχίζει να κρατήσει το κεφάλι έξω από νερό, εγώ έχω δίκιο να μην αισθάνομαι καλά.