Σωστό αυτό που είπε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις προάλλες, ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας μηχανισμός οικογένειας και φίλων που κάνουν τη ζωή πιο εύκολη και ευχάριστη. Αν πρόσθετε επίσης τους παππούδες και τις γιαγιάδες που είτε φυλάνε τα παιδιά, είτε βοηθούν με τις συντάξεις παιδιά και εγγόνια, θα το έκανε ολόσωστο, σχεδόν … «ολιστικό» ή και «σφαιρικό», όπως συμβούλεψε στους νέους να βλέπουν τη ζωή. Και εδώ σταματάει το καλαμπούρι!

Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι τελευταίες τουρκικές προκλήσεις αποτελούν ουσιαστικά απάντηση της Άγκυρας στην επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον και σε όσα έγιναν εκεί. Είναι βέβαιο ότι το καθεστώς Ερντογάν θέλησε να στείλει ένα μήνυμα στην Αθήνα και στους Αμερικανούς.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες προέκυψε μία θετική αύρα, ως προς τι σχέσεις της δικής μας χώρας με την υπερδύναμη. Αυτό φάνηκε από την θερμότατη ατμόσφαιρα που επικράτησε στις επίσημες και ανεπίσημες συναντήσεις του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Μπάϊντεν και τη σύζυγό του, από την γραβάτα, τους εναγκαλισμούς και τα αστειάκια, αλλά και από το κλίμα στο Κογκρέσο κατά την ομιλία του δικού μας, που επανειλημμένα χειροκροτήθηκε με ενθουσιασμό από όρθιο (standing ovation) το ακροατήριο των γερουσιαστών και των βουλευτών.

Άγνωστη η πραγματική αιτία (αν δηλαδή πρόκειται για προσωπική αντιπάθεια) της ανοιχτής και δημόσιας διαμάχης που έχει ξεσπάσει μεταξύ του δήμαρχου Αθηναίων Μπακογιάννη και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Θεοδωρικάκου, αλλά οι πολίτες δικαιούνται να μην είναι ευχαριστημένοι με τις επιδόσεις ούτε του ενός, ούτε του άλλου. Για διαφορετικούς βέβαια λόγους. Ούτε και τους ενδιαφέρει άλλωστε, πέρα από όσα επηρεάζουν αρνητικά την πολύπαθη καθημερινότητά τους.

Η απόφαση της Μόσχας να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου στην Πολωνία και την Βουλγαρία αποτελεί διάσταση της (ραγδαία) κλιμακούμενης σύγκρουσης Δύσης/ΝΑΤΟ – Ρωσίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι προσχηματική η εξήγηση που δίνει η Γκάζπρομ, ότι δήθεν η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη επειδή οι δύο χώρες αρνήθηκαν να πληρώσουν σε ρούβλια το φυσικό αέριο, όπως απαιτεί πλέον ο Πούτιν. Και άλλες χώρες, η Γερμανία π.χ., αρνήθηκαν και βρέθηκαν λύσεις.

Μεγαλύτερη του αναμενομένου η νίκη του Μακρόν στη Γαλλία, προς μεγάλη ανακούφιση των απανταχού ευρωπαϊστών και των αντιπάλων του λαϊκισμού ης ακροδεξιάς. Το 58,5% πήρε, έναντι του 41,5% της Λεπέν, μπορεί να μην ισοδυναμεί με τον θρίαμβο, καθώς ο λαϊκισμός που εκπροσωπούσε η συγκεκριμένη  ξεπέρασε το 40%, όμως η διαφορά των 17 ποσοστιαίων μονάδων δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων εξακολουθεί να μην τη θέλει στο τιμόνι της χώρας τους. Απόδειξη, το πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων  του αριστερού Μελανσόν που ψήφισαν τον Μακρόν στον δεύτερο γύρο, έστω και κλείνοντας τη μύτη τους, παρά την Λεπέν. Όπως αναμενόταν, μεγάλο (περί το 28%) ήταν το ποσοστό της αποχής, το μεγαλύτερο από το 1969, ενώ από τα αποτελέσματα προέκυψαν ορισμένα συμπεράσματα περί γεωγραφικής και ταξικής κατανομής που θυμίζουν αποτελέσματα ΗΠΑ και Τραμπ.

Δεν ήταν και δεν είναι λίγοι που ζητούσαν και ζητούν ακόμη από τη Γερμανία να σταματήσει αμέσως τώρα να προμηθεύεται αέριο από τη Ρωσία. Την απαίτηση πρόβαλαν αρχικά οι Αμερικανοί, που όμως πολύ γρήγορα το γύρισαν στις έμμεσες και μέσω τρίτων πιέσεις, σχεδόν ταυτόχρονα συνέπραξαν οι Άγγλοι που συνεχίζουν -άλλωστε μερίδα του αγγλικού τύπου καταφέρεται ανοιχτά κατά της Μέρκελ με την κατηγορία ότι διατηρούσε θερμές σχέσεις με τον Πούτιν και εκείνη ευθαρσώς απαντά μέσω κύκλων ότι σωστά δεν συναίνεσε το 2008 (μαζί με τη Γαλλία) να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ- και βεβαίως ακολούθησαν οι Πολωνοί, κάποιοι Βαλτικοί, πέραν φυσικά από τους Ουκρανούς.