Με όρους κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, ο Αλ. Τσίπρας βγήκε νικητής στα σημεία από τη συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών, για να είμαστε ειλικρινής. Αναμενόμενο, αφού ο Κυρ. Μητσοτάκης  μπήκε στην αρένα από καταφανή θέση αδυναμίας στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Καθώς φτάνουμε την ολοκλήρωση του καλοκαιριού και στην σταδιακή (ακόμη) επιστροφή των όσων Ελλήνων έκαναν διακοπές σε χωριά και σε θέρετρα, το ερώτημα που πλανιέται στο πολιτικό στερέωμα της χώρας είναι αν στην αέναη «κομματομαχία» - αυτός ο όρος είναι πιο ταιριαστός για την Ελλάδα μας, αντί της κοινότυπης «πολιτικής ατζέντας» - θα κυριαρχήσουν τους επόμενους μήνες οι υποκλοπές τηλεφώνων ή τα προβλήματα που προκαλούν στην οικονομία οι τιμές των καυσίμων και η αντιμετώπισή τους, όπως και των συνεπειών που προκαλούν.

Αποδείξεις δεν έχω, αλλά ως καλός Έλληνας δημοσιογράφος, που «όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει» έχω καταλήξει στο εξής σενάριο ως το πιθανότερο στην υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ επί τρίμηνο, τότε που ήταν απλός ευρωβουλευτής και ενώ δεν είχε αναλάβει ακόμη τα ηνία του ΠΑΣΟΚ:

Άλλη μία φορά που τα «γεγονότα», ειδικά τα αναπάντεχα, αποδεικνύουν ότι μπορούν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό. Με αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στην υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη και ακόμη περισσότερο, οι σημερινές παραιτήσεις του Γ.Γ. του πρωθυπουργικού γραφείου Γρ. Δημητριάδη και του αρχηγού της ΕΥΠ Π. Κοντολέοντος, αποτελούν σημαντικό έως καίριο πλήγμα για την κυβέρνηση, ανάλογα βέβαια με τις πολιτικές  επιπτώσεις στη συνέχεια. Ας μη ξεχνάμε ότι ζούμε στην Ελλάδα των χαλαρών θεσμών, με την ελληνική κοινωνία να επιδεικνύει πλούσια χαρακτηριστικά κυνισμού, αδιαφορίας και ωχαδερφισμού, μέσα στον Αύγουστο μάλιστα…

Η Άγκυρα φροντίζει να συντηρεί την ένταση στο Αιγαίο, δίχως μάλιστα να αρκείται στη συντήρηση. Το πηγαίνει και ένα βήμα παραπέρα, ιδιαίτερα όταν ξένοι δυτικοί παράγοντες με μεγάλη ή μικρότερη διεθνή επιρροή, όπως η Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Βερολίνο, δείχνουν να αντιλαμβάνονται την απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την Τουρκία και το δηλώνουν ανοιχτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Βλέπουμε δηλαδή επιδείξεις προκλήσεων και ισχύος από το τουρκικό καθεστώς όποτε εκδηλώνεται συμπαράσταση στις ελληνικές θέσεις, πρόσφατα από τη γερμανική πλευρά, μέσω της υπουργού Εξωτερικών Μπέρμποκ, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Άγκυρα.

Επειδή πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται στη βάση του ρεαλισμού, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Ερντογάν σημείωσε μεγάλη διεθνή επιτυχία παίζοντας σημαντικό ρόλο στη συμφωνία για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών στις διεθνείς αγορές.

Είναι αρκετοί εκείνοι που αναρωτιούνται πως και γιατί ο Αλ. Τσίπρας και μαζί του ο Σύριζα, δεν αλλάζουν γραμμή πλεύσης και κυρίως συμπεριφορά, αφού τρία χρόνια τώρα βλέπουν ότι «δεν τους βγαίνει», όπως δείχνουν ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, ό,τι μπούρδες και να λένε δημόσια οι ίδιοι περί δημοσκοπήσεων. Ότι δηλαδή είναι «πειραγμένες» επειδή οι δημοσκόποι συμπλέουν  με την κυβέρνηση – με την έννοια ότι «τα πιάνουν» -,  ότι υπάρχουν κρυφές δημοσκοπήσεις που δίνουν διαφορετική εικόνα και άλλα τέτοια. Με αποτέλεσμα όλη η πολιτική Τσίπρα και Σύριζα να βασίζεται στην ελπίδα / προσδοκία ότι το διεθνές περιβάλλον και η ελληνική καθημερινότητα θα χειροτερέψουν τόσο πολύ, ώστε να αναβιώσουν οι συνθήκες του 2011 – 2015 που τους έφεραν στην εξουσία. Ήδη τρίβουν τα χέρια τους εν όψει του πολύ δύσκολου χειμώνα που έρχεται… Δεν ξεχνούν άλλωστε τα ποσοστά του δημοψηφίσματος του 2015, όμως ούτε ο Κυρ. Μητσοτάκης και οι κυβερνητικοί πρέπει να τα λησμονήσουν.