Όποιος δεν έχει καταλάβει ή και αγνοεί, πόσο οριακά και επικίνδυνα είναι τα πράγματα με την Τουρκία, είναι επιεικώς αφελής, αν όχι εξαιρετικά ανόητος. Το ίδιο ισχύει και για όσους επιλέγουν να πιστεύουν ακράδαντα ότι οι προκλήσεις, οι απειλές και η επιθετικότητα σύσσωμης της πολιτικής τάξης της Τουρκίας και ακόμη περισσότερο των αξιωματούχων που βρίσκονται στην κυβέρνησή της, δεν θα προχωρήσουν πέρα από λόγια. Δεν είναι καθόλου βέβαιο κάτι τέτοιο.

Πληθαίνουν στο δημοσιογραφικό – πολιτικό στερέωμα εκείνοι που θεωρούν αναπόφευκτες τις εκλογές το φθινόπωρο. Μπορεί ο πρωθυπουργός να επιμένει, όλο και λιγότερο πειστικά όμως, ότι είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη θητεία τη κυβέρνησης, προκειμένου να εδραιώσει την άποψή του ότι οι εκλογές πρέπει να διενεργούνται ανά τετραετία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες φέτος βρίσκεται πια πάνω στο τραπέζι του Μαξίμου. Δεν το έχει αποφασίσει ακόμη ο Κυρ. Μητσοτάκης, το σκέπτεται ωστόσο, αφού γεγονότα και καταστάσεις τον οδηγούν εκεί. Άλλωστε συσσωρεύονται και πολλές ενδείξεις από τις αποφάσεις, τις ενέργειες και τη συμπεριφορά της κυβέρνησης που επιτρέπουν ανάλογα συμπεράσματα.

Μακάρι να μπορούσε κανείς να σκεφθεί και να μιλήσει κάπως αισιόδοξα, όμως τίποτα τα θετικό δεν υπάρχει στο παρόν και δεν διαφαίνεται στο ορατό μέλλον για τον μέσο πολίτη στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Αν μάλιστα περιοριστούμε στον τόπο μας, οι τιμές της ενέργειας έχουν εκτοξευτεί στο Θεό, εξαιτίας διεθνούς κερδοσκοπίας περιτυλιγμένης με πολιτική,  και οι πάντες το αισθάνονται, περιλαμβανομένης της έρμης της κυβέρνησης που δέχεται βροχή τα κτυπήματα χωρίς δική της ευθύνη, από τότε που ανέβηκε στην εξουσία.

Γνωστή και από το βιβλίο του Μαζάουερ ως «Σκοτεινή ‘Ηπειρος» η Ευρώπη ξαναζεί σκοτεινές στιγμές. Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αναμφίβολα αναδείξει τον Πούτιν σε «κακό» της ιστορίας, αλλά τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα αν αναζητήσουμε εξηγήσεις στο παρελθόν, πολύ πιο επικίνδυνα στο παρόν και εξαιρετικά δυσοίωνα ατενίζοντας το μέλλον. Για την ίδια την Ουκρανία, δεν το συζητάμε βλέποντας τα θύματα και τις καταστροφές, για τη Ρωσία που υφίσταται τον στραγγαλισμό της οικονομίας της και για την Ευρώπη ολόκληρη, περιλαμβανομένης της Ελλάδας,  που θα σηκώσει τις συνέπειες του πολέμου. Ειδικά για την Ευρώπη, όχι για τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, δηλαδή για τις αγγλοσαξονικές χώρες στο σύνολό τους.

Η κρίση στην Ουκρανία μας αφορά ως Έλληνες και Ελλάδα. Όχι μόνο τώρα, που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά και όσα θα επακολουθήσουν, όποια τροπή πάρουν τα πράγματα. Και δεν μας αφορά μόνον επειδή στην «πρώτη γραμμή» ζουν αρκετές χιλιάδες άνθρωποι ελληνικής καταγωγής που κινδυνεύουν, ή γιατί η εκρηκτική κατάσταση που δημιουργήθηκε συμβάλλει στην άνοδο των τιμών της ενέργειας και προσθέτει νέες δυσκολίες στην καθημερινότητά μας. Μας αφορά πολλαπλώς και ως ευρωπαίους και ως μέλη του ΝΑΤΟ, κυρίως όμως ως πολίτες χώρας που γεύεται καθημερινά την προκλητικότητα και το bullying μίας μεγαλύτερης όμορης χώρας, της Τουρκίας.

Ένα «ουφ», αναστεναγμούλης γεμάτος ανακούφιση δηλαδή, άρχισε να ακούγεται από χθες και δυνάμωσε σημαντικά σήμερα. ΄Εβγαινε και βγαίνει από τα στήθη των στοιχειωδώς ευφυών και λογικών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη, την Ουκρανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Όσων αντιλαμβάνονται πόσο καταστροφικός θα ήταν μία πολεμική σύρραξη  – ή θα είναι - για τους πάντες, κυρίως για εκείνους που θα βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στα πεδία των μαχών, αλλά και για όλους τους Ευρωπαίους. Γιατί η κρίση την Ευρώπη αφορά και θα συνεχίσει να την αφορά, εφόσον και μέχρις ότου εκτονωθεί η κατάσταση. Ουαί και αλλοίμονο βέβαια αν οι ενδείξεις εκτόνωσης των τελευταίων 48 ωρών δεν έχουν πραγματικό περιεχόμενο.

Όπως συμβαίνει σε κάθε διεθνή κρίση, με μεγάλη καθυστέρηση η Ευρώπη, ιδιαίτερα ο γαλλογερμανικός άξονας που έχει ηγετικό ρόλο, αποφάσισε να ενεργοποιηθεί στο Ουκρανικό με τις συνδυασμένες προφανώς παρεμβάσεις των Μακρόν και Σολτς σε Ουάσινγκτον και  Μόσχα. Όταν κατάλαβε ότι τα πράγματα έφτασαν στο μη περαιτέρω και ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει σε ευρωπαϊκό έδαφος αυτή τη φορά, με απροσδιόριστες, αλλά οπωσδήποτε τρομακτικές, συνέπειες για τους λαούς ολόκληρης της ηπείρου, της Ελλαδίτσας συμπεριλαμβανομένης. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην άλλη άκρη, δεν σημαίνει ότι οι εξελίξεις δεν μας αφορούν άμεσα.