Παράλληλα όμως, η ρωσική εισβολή έδωσε την ευκαιρία στον ίδιο Ερντογάν να ξαναπλησιάσει τη Δύση, εκμεταλλευόμενος βέβαια και την αξία του οικοπέδου του. Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία ως χώρα βγαίνει αναβαθμισμένη από την ουκρανική κρίση. Είναι ο βασικός προμαχώνας του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, ιδιαίτερα μετά την κατάληψη των ουκρανικών παραλίων από τις ρωσικές δυνάμεις και με την πιθανότατη προοπτική της ουδετεροποίησης της Ουκρανίας εάν και όταν τελειώσει η αιματοχυσία. Είναι αλήθεια επίσης ότι ο Ερντογάν, που ποτέ δεν είχε απομονωθεί όσο εμείς όπως ως ελληνικά μήντια και Έλληνες (ίσως και ως ελληνική κυβέρνηση) πιστεύαμε, είχε αναπροσαρμόσει ήδη την πολιτική του πριν ξεσπάσει ο πόλεμος για να ξαναφτιάξει καλές σχέσεις με Άραβες και Ισραηλινούς και να τα ξαναβρεί με Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Φροντίζοντας να διατηρεί ανοιχτούς τους διαύλους και με τη Μόσχα, κάτι που συνεχίζει και τώρα.
Όπως είναι γνωστό, η αναπροσαρμογή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής εξαιρούσε μέχρι προχθές την Ελλάδα και την Κύπρο. Το δήλωναν άλλωστε οι Τούρκοι αξιωματούχοι με πρώτο τον Ερντογάν και το έδειχναν πάρα πολύ καθαρά οι διπλωματικές και στρατιωτικές ενέργειές τους στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, όπου προχώρησαν και σε αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας ακόμη και σε μεγάλα νησιά με πληθυσμούς χιλιάδων ανθρώπων και οικονομική δραστηριότητα. Με αυτή την έννοια, η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν την περασμένη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη και το κλίμα που οι δύο άφησαν να βγει προς τα έξω, αποτελεί συγκρατημένα ευχάριστη έκπληξη.
Για όποιον παρακολουθεί τα γεγονότα, η προοπτική αυτής της συνάντησης πρωτοφάνηκε κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την ουκρανική κρίση και τη στάση της Ελλάδας. Τότε ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος για την πραγματοποίηση μίας τέτοιας συνάντησης, ο Τσίπρας συμφώνησε και το ΚινΑλ δεν διαφώνησε. Άγνωστο αν ήταν ιδέα του πρωθυπουργού, ή αν την προώθησαν σε αυτόν διεθνείς παράγοντες. Το προφανές είναι ότι έγιναν οι κατάλληλες συνεννοήσεις, η άλλη πλευρά ανταποκρίθηκε θετικά και η συνάντηση πραγματοποιήθηκε χθες. Επιμελώς προσυμφωνημένα να βγάλουν οι δύο ηγέτες μια αναθέρμανση της παγωμένης ατμόσφαιρας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Τίποτα περισσότερο προς το παρόν και μένει να δούμε τη συνέχεια, αλλά και αυτό που προέκυψε είναι θετικό. Γίνεται λόγος για νέα προώθηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, θα δούμε πως θα κυλήσουν τα πράγματα τους επόμενους μήνες και το καλοκαίρι, είναι βέβαιο ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις γύρω από την εκμετάλλευση των πηγών φυσικού αερίου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δύο πάντως επισημάνσεις αξίζει να γίνουν στο μεταξύ. Η πρώτη είναι η δήλωση Ερντογάν περί ευθύνης της Ελλάδας και της Τουρκίας για να στηθεί νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη και δεν ξέρουμε τι ακριβώς εννοεί. Η δεύτερη είναι ότι η τουρκική πλευρά δεν απέφυγε να θυμίσει ότι για αυτήν τα προβλήματα του Αιγαίου, των μειονοτήτων, της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της παράνομης μετανάστευσης, όπως αυτή τα αντιλαμβάνεται βέβαια και όπως τα χρησιμοποιεί εναντίον της Ελλάδας, εξακολουθούν να υπάρχουν.
Επομένως, είναι αλήθεια ότι η ρωσική εισβολή απομάκρυνε χρονικά την τουρκική απειλή, είναι θετικό ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δείχνουν να αναθερμαίνονται κάπως μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, είναι σαφές όμως ότι η Άγκυρα διατηρεί σε πλήρη ισχύ όλη την επιχειρηματολογία και τις διεκδικήσεις που έχει αναπτύξει τα προηγούμενα χρόνια για να προκαλεί εντάσεις.
Υ.Γ. Ας ελπίσουμε ότι ο Ερντογάν δεν κόλλησε κορωνοϊό από τον Μητσοτάκη και βρει πρόσχημα να εμπλουτίσει με αυτό την επιθετική ατζέντα της Τουρκίας…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr