Παγκοσμίως οι πολιτικοί έχουν καταφέρει να καταστήσουν πρώτη πολιτική δύναμη τις υπερεθνικές, πολυεθνικές εταιρίες και δεύτερη δύναμη τα μήντια, περιοριζόμενοι οι ίδιοι στην τρίτη θέση, αν και είναι οι μόνοι που εκλέγονται από τον λαό για να διαχειρίζονται την εξουσία. Το πώς και το γιατί συμβαίνει αυτό είναι μία μεγάλη και θλιβερή ιστορία, αλλά πάντως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ο τρόπος λειτουργίας της Ελλάδας σήμερα θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας του Νησιού της Χελώνας (Τορτούγα), που ήταν το κρησφύγετο των πειρατών μερικούς αιώνες πριν. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, τιμωρία δεν υπάρχει για τίποτα, εκτός αν στηθεί μια τηλεδίκη στα γρήγορα, συλλογική συνείδηση δεν υπάρχει, η αυθαιρεσία καταστρέφει το περιβάλλον, η Παιδεία είναι της πλάκας, οι μόνες αξίες που αναγνωρίζονται είναι το χρήμα και η δημοσιότητα. Ετσι ακριβώς ήταν και στο Νησί της Χελώνας, μέχρις ότου οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής δεν τους άντεξαν άλλο και διέλυσαν τους πειρατές. Ισως αυτή να είναι και η δική μας κατάληξη, αφού στην Ευρωπαϊκή Ενωση πληθαίνουν οι φωνές που αναρωτιούνται «τι θα κάνουμε πια με αυτούς;», δηλαδή με εμάς.

Ο Μπάρακ (ή Μπαράκ;) Ομπάμα είναι πλέον ο νικητής των προκριματικών του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και όλος ο κόσμος αφενός προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο και αφετέρου αναρωτιέται τι πρόκειται να προκύψει. Σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος, το σημαντικό είναι βέβαια ότι για πρώτη φορά μαύρος υποψήφιος διεκδικεί την προεδρία των ΗΠΑ, έχοντας μάλιστα την υποστήριξη μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, κρίνοντας από τα ποσά που του διατέθηκαν στη διάρκεια των προκριματικών εκλογών και από τις προσωπικότητες που δήλωσαν ότι είναι υπέρ του.

Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μην πηγαίνει καλά και δεν χρειάζονται οι δημοσκοπήσεις να το θυμίζουν κάθε τόσο. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από το 2004 και μετά, πάσχει από πλευράς ηγεσίας, τα ηγετικά του στελέχη είναι φθαρμένα στο σύνολό τους, αλλά το καθένα από αυτά έχει το δικό του μπαϊράκι, δεν έχει «timing» και αντανακλαστικά, παραπαίει σε ό,τι αφορά στους στόχους του και υποφέρει από βλακώδη και ανιαρή εσωστρέφεια.

Οι κινήσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου της Marfin είναι τουλάχιστον παράξενες για τα ελληνικά δεδομένα. Αρχικώς αγόραζε μαζικά μετοχές του ΟΤΕ, γεγονός που ανάγκασε τον υπουργό Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη να ψηφίσει νέο νόμο, που απαγόρευε στον Βγενόπουλο να αποκτήσει περισσότερο από το 20% του οργανισμού. Μετά πούλησε στην Deutsche Telekom τις μετοχές του, ενώ η γερμανική εταιρεία συμφώνησε με τον υπουργό να αγοράσει ένα μικρό επιπλέον ποσοστό από το Δημόσιο για να αποκτήσει και το μάνατζμεντ της επιχείρησης. Ετσι, ο ΟΤΕ πέρασε σε γερμανικά χέρια, ο Αλογοσκούφης βρέθηκε κατηγορούμενος από την αντιπολίτευση ότι ξεπούλησε την επιχείρηση και ο Βγενόπουλος ότι είναι «Κοσκωτάς». Ο Βγενόπουλος κατέθεσε αγωγές στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα και στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Γ. Παπανδρέου, θεωρώντας ότι τον δυσφημούν. Παραλλήλως, ο Βγενόπουλος είχε εκδηλώσει την έντονη επιθυμία του να μπει ως μέτοχος στον Παναθηναϊκό, κάτι που ο Βαρδινογιάννης δεν ήθελε.

Είναι αίσχος και ντροπή αυτά που γίνονται τις τελευταίες ημέρες στα ΑΕΙ-καφενέδες και στα ΤΕΙ-μπορντέλα της ελληνικής επικράτειας. Πρόκειται όμως για μία ντροπή και ένα αίσχος που δεν αφορά όσο στη συμπεριφορά των βασιβουζούκων που ασχημονούν με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία στο όνομα μιας βλακώδους φασιστοειδούς αριστεροσύνης. Αφορά κυρίως στα υποτιθέμενα θύματα των βανδαλισμών που εκφράζουν τώρα, μετά από τόσο καιρό και αφού η Ανώτατη Παιδεία έπιασε πάτο στα τάρταρα, τον αποτροπιασμό τους.

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το γιατί, αλλά κάτι μου λέει ότι αν και όταν βρούμε όλο το βάθος και το πλάτος της υπόθεσης «Ζήμενς» στην Ελλάδα, τα ευρήματα θα είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά που αναμένουμε. Ισως γιατί θέλω να πιστεύω ότι ο πολιτικός κόσμος είναι λιγότερο διεφθαρμένος στο σύνολό του από την ευρύτερη ελληνική κοινωνία, ίσως γιατί υπάρχουν ήδη κάποιες ενδείξεις, ενδεχομένως να αποδειχθεί ότι πολύ λιγότερα χρήματα είχαν αποδέκτες πολιτικούς και κόμματα και πολύ περισσότερα φαγώθηκαν από άλλα πρόσωπα.