Μία πραγματικότητα που στην Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερη εξαιτίας της βλακώδους, επαρχιώτικης και μίζερης συμπεριφοράς, αλλά και των κακών επιδόσεων του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας, ιδιαίτερα τα πολύ τελευταία χρόνια. Επιδόσεων που ξεκινούν από την χαμηλού επιπέδου και ανεύθυνη άσκηση αντιπολίτευσης και κορυφώνονται με την άθλια και αποτυχημένη διαχείριση της εξουσίας. Οι κακές επιδόσεις μάλιστα περιβάλλονται πάρα πολύ συχνά από περίεργες και αδιαφανείς αποφάσεις και σχέσεις ποτυ οδηγούν σε εξυπηρετήσεις ή πλουτισμό του ίδιου του πολιτικού προσωπικού.

Με την έννοια «πολιτικό προσωπικό» αναφερόμαστε κυρίως στους εκλεγμένους βουλευτές και υπουργούς, αλλά όχι μόνο. Στο πολιτικό προσωπικό εντάσσονται επίσης οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων και τα στελέχη των κομμάτων, τα μέλη διοικητικών συμβουλίων ΔΕΚΟ και οργανισμών, κάποιοι μεγαλοδικαστικοί, καθώς παρατηρείται όλο και μεγαλύτερη αλληλοεπικάλυψη και αλληλοεπίδραση των τριών εξουσιών (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) που αποτελούν τις κολώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος, υπό τον όρο ότι είναι ξεχωριστές, ακόμη και οι δημοσιογράφοι που ταυτίζονται με την κυβέρνηση και τα κόμματα.

Θεωρητικά όλοι οι παραπάνω ανήκουν στους λεγόμενους «ταγούς» , δηλαδή στους «ηγέτες» της κοινωνίας πουκανονικά θα έπρεπε να την καθοδηγούνστους δαιδαλώδεις διαδρόμους της διεθνούς και εσωτερικής πολιτικής και οικονομίας, την προστασία του περιβάλλοντος, των διεθνών σχέσεων και όλου εκείνου του πλέγματος των δραστηριοτήτων που συνιστούν τον σημερινό πολύπλοκο κόσμο μας. Να την καθοδηγούν με σωστές ενέργειες και αποφάσεις, με γνώση και κυρίως με το παράδειγμά τους. Μιλάμε βέβαια για στοιχειωδώς συνετούς, έμπειρους με κάποιο απόθεμα γνώσεων και ηθικούς ανθρώπους και όχι για αποστειρωμένους κοσμοκαλόγερους που κανένας δεν τους αποζητά και θα ήταν μάλλον επικίνδυνοι παρά χρήσιμοι, αν υπήρχαν…

Σήμερα πάντως, ζούμε την αποσάθρωση του συστήματος λόγω των αδυναμιών, της βλακείας, της αμορφωσιάς, της ανικανότητας και της εξευτελιστικής ροπής μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού προσωπικού προς την καλοπέραση, την «ντόλτσε βίτα», την συνεχή παρουσία σε κοσμικοχαρούμενες εκδηλώσεις και τον εύκολο πλουτισμό. Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει.

Από τους «κουμπάρους» ή από τα δομημένα ομόλογα; Από τις προσλήψεις των θυγατέρων υψηλόβαθμων δικαστικών στη Βουλή ή από τη συμφωνία για την αλλαγή του Συντάγματος σε ένα και μοναδικό άρθρο, αυτό που ορίζει το ασυμβίβαστο στην άσκηση επαγγέλματος για τους εν ενεργεία βουλευτές; Από την απόφαση της Βουλής να παρέχει με τριετέςleasing, που πληρώνει με δικά της κονδύλια, αυτοκίνητα στους βουλευτές, ή για το γεγονός ότι είχαν δεχθεί –όχι όλοι αλλά πολλοί- «προσφορά» του ΟΠΑΠ για να πάνε με τσάρτερ στο Σάλζμπουργκ για να δουν την Εθνική ποδοσφαίρου; Από την δήλωση του φανταστικού, μετά 35ετία τιμήματος, που δήθεν πλήρωσαν οι κινέζοι για να πάρουν τον ΟΛΠ, με αποτέλεσμα να γίνει τρελό πανηγύρι για λίγους στο Χρηματιστήριο, ή για τις εντελώς εξευτελιστικές δοσοληψίες που είχαν ορισμένοι με μεγάλες εταιρίες τύπου Ζήμενς;

Υπάρχουν και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να αναφερθούν, αλλά δεν χρειάζεται. Αυτά που αναφέρθηκαν επισημαίνουν πολύ καθαρά το φαινόμενο της εθελουσίας και ιδιόχειρης απαξίωσης των πολιτικών, της πολιτικής και εν τέλει, όλου του συστήματος. Δυστυχώς, δυστυχέστατα όμως, ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δεν δείχνει να αγωνιά για να βοηθήσει σε μία προσπάθεια να σταματήσει η κατρακύλα. Ισως κρίνει ότι τον βολεύει, αλλά αν αληθεύει αυτό, είναι τραγικό. Είναι τραγικό ένας πρωθυπουργός να βολεύεται με τον εξευτελισμό και την καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος. Πολύ πιο τραγικό από το 4,9%του επίσημου πληθωρισμού!

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr