Αν δεν υπήρχε η εξέλιξη στα ομόλογα με την ανακοίνωση της J.P. Morgan, το θέμα της ημέρας θα ήταν η δήλωση του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ που είπε ότι τουλάχιστον 7.000 υπάλληλοι της επιχείρησης είναι υπεράριθμοι. Δηλαδή η ΔΕΗ θα μπορούσε μια χαρά να λειτουργεί με 7.000 λιγότερους υπαλλήλους και μάλλον έχει δίκιο ο κ. Π. Αθανασόπουλος. Τι ίδιο μάλιστα πρέπει να ισχύει και σε πολλές άλλες, αν όχι σε όλες τις ΔΕΚΟ, όπως βεβαίως και στον δημόσιο τομέα. Ο υπογράφων πάντως γνωρίζει από προσωπική πείρα ότι ανάλογα ισχύουν και για την ΕΡΤ, αλλά το ζήτημα έχει πολλές πτυχές και όσο οι συνδικαλιστές στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουν το πάνω χέρι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την ορθολογική λειτουργία τους. Όχι ότι οι πολιτικοί είναι αθώοι, αλλά προς το παρόν ας δούμε την καλή πλευρά και αυτή είναι ότι ο υπερφορτωμένος με άχρηστους, ημιάχρηστους, αχρείαστους και κατά ένα ποσοστό μόνο ικανούς και ωφέλιμους υπαλλήλους, δημόσιος τομέας μαζί με τις ΔΕΚΟ, μειώνουν την ανεργία.

Μπορεί να ακούγεται σαν στερεότυπο, αλλά είναι πραγματικό. Η Ελλάδα είναι εξόχως αντιφατική χώρα, όπως αντιφατικοί είναι και οι έλληνες. Αλλωστε δεν θα μπορούσαν να είναι παραδείγματα λογικής οι έλληνες και να είναι αντιφατική η Ελλάδα ως κράτος, ούτε να συμβαίνει και το αντίστροφο. Τελευταίο παράδειγμα τα ευρήματα των πολύ τελευταίων δημοσκοπήσεων που δείχνουν την κυβέρνηση να διατηρεί μία σχετικά άνετη πρωτοπορία, ενώ βυθίζεται όλο και περισσότερο στη δίνη της υπόθεσης των δομημένων ομολόγων. Να την προτιμούν δηλαδή οι ψηφοφόροι, παρά το σοβαρό πλήγμα που έχει αναμφίβολα υποστεί η αξιοπιστία της, αφού έχει χάσει το «ηθικό» πλεονέκτημα.

Είναι βέβαιο ότι η βία στα γήπεδα, ο χουλιγκανισμός μέσα και έξω από αυτά, η αναζήτηση και η παραπομπή των υπόπτων για τον φόνο του οπαδού στην οδό Λαυρίου και η ενασχόληση μίας διϋπουργικής επιτροπής με την εφαρμογή του νόμου που οι ίδιοι υπουργοί πέρασαν από τη Βουλή, αποτελούν ευκαιρίες διαφυγής της κυβέρνησης από την υπόθεση των ομολόγων. Μία υπόθεση που προκαλεί ζημιά και που ούτε οι δημόσιες εμφανίσεις του κ. Καραμανλή, όπως αυτή το Σάββατο στην ΟΝΝΕΔ, δεν μπορούν να την περιορίσουν. Αλλωστε ο πρωθυπουργός έχει δυστυχώς παύσει να δημιουργεί πολιτική συζήτηση και προσδοκίες στις ομιλίες του, καθώς επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, τα οποία μάλιστα δεν επαληθεύονται ή και διαψεύδονται στην πράξη.

Εντός εύθραυστων ισορροπιών διαμορφώνεται η πολιτική ζωή στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, με την έκρυθμη κατάσταση στα σύνορα με το ιρακινό Κουρδιστάν να έχει πλέον άμεσες συνέπειες στις γενικότερες πολιτικές επιλογές της ’γκυρας, σε μια περίοδο όπου αναμένεται να κριθεί η πολιτική σταθερότητα στην Τουρκία όχι μόνο για την επόμενη πενταετία αλλά ίσως και για το απώτερο μέλλον.

Το μαγαζάκι του τρόμου είναι η Ελλάδα. Και διοικείται από τους έλληνες πολιτικούς που λειτουργούν με γνώμονα τη συντεχνιακή και προσωπική ισχύ τους. Το βρίσκετε υπερβολικό; Να «εξηγηθούμε» λοιπόν για να ξέρουμε και τι ψηφίζουμε: