Από τη μία έχουμε τη βέβαιη- όπως τουλάχιστον διαγράφεται- αν και όχι ανοιχτά εκπεφρασμένη βούληση του τωρινού πρωθυπουργού Ερντογάν να ανέλθει στο μέγαρο Τσάνκαγια και στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και μια ουσιαστική νίκη του μετριοπαθούς πολιτικού ισλάμ που φαίνεται να έχει συνάψει μια άτυπη συμμαχία με τους λοιπούς ευρωπαϊστές έναντι του σκληροπυρηνικού κεμαλικού κατεστημένου.
Και από την άλλη, τη διαρκώς κλιμακούμενη ένταση των σχέσεων Τουρκίας και Κουρδικού Ιράκ, με αποκορύφωμα τις τελευταίες δηλώσεις του Κούρδου ηγέτη Μασούντ Μπαρζανί ότι «εάν η Τουρκία επιχειρεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στο Ιρακινό Κουρδιστάν με μοχλό πίεσης τις μερικές δεκάδες χιλιάδες Τουρκμένους της περιοχές τότε και οι Κούρδοι μπορούν να δράσουν κινητοποιώντας τα εκατομμύρια Κούρδων που βρίσκονται στην Τουρκία».
Η ευθέως εκπεφρασμένη αυτή απειλή προς την Τουρκία, να απεμπλακεί από τα εσωτερικά θέματα του ιρακινού Κουρδιστάν αν δεν θέλει να βρει περισσότερα προβλήματα μπροστά της στο μέλλον, μαζί με την απόφαση των τούρκων στρατηγών να εγκαταστήσουν μόνιμα μικρή στρατιωτική δύναμη σε περιοχές εντός του εδάφους του κουρδικού Ιράκ (στις περιοχές Γεκ Μάλα και Μάργκα) προκειμένου να προλάβουν ενδεχόμενες επιθέσεις του PKK αλλά και να εκφοβίσουν τον ντόπιο πληθυσμό που στηρίζει τους Κούρδους αντάρτες στις επιχειρήσεις τους εναντίον του τουρκικού στρατού δημιουργεί νέες εξελίξεις.
Στο γεωπολιτικό αυτό παζλ που εξελίσσεται στην περιοχή έρχεται να προστεθεί και η μικρή απόκλιση που άρχισε να διαφαίνεται στην πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στην πάγια και διαρκώς κλιμακούμενο αίτημα των Κούρδων του Ιράκ να διεξαχθεί το δημοψήφισμα για το μέλλον του Κιρκούκ μέσα στο έτος, οπότε και το Κουρδικό στοιχείο παραμένει κυρίαρχο στην περιοχή, και όχι αργότερα όπως επιθυμεί διακαώς η Τουρκία. Γεγονός παραμένει πάντως ότι οι Κούρδοι του Ιράκ αποτελούν τον πιο πιστό σύμμαχο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, σύμφωνα με το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και όσο αυτή η συμμαχία συμφερόντων παραμένει, οι αμερικανοί δεν πρόκείται να επιτρέψουν οποιαδήποτε εκκαθαριστική τουρκική επιχείρηση στο Ιράκ, που εκτός από το αμφίβολο όφελος που θα είχε στην εξάλειψη του PKK, θα αποξένωνε τους Κούρδους του Ιράκ και θα τους απομάκρυνε από το άρμα της αμερικανικής πολιτικής.
Πως όμως συνδέονται οι προεδρικές εκλογές και η αναρρίχηση του Ερντογάν στο προεδρικό αξίωμα με τις εξελίξεις στο Κουρδικό και πως επηρεάζεται η ευρύτερη τουρκική πολιτική στην περιοχή; Ο συνδετικός κρίκος ονομάζεται τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο. Όσο ο στρατός νιώθει να πιέζεται από τα ανατολικά, τόσο θα επιθυμεί να πάρει τουλάχιστον υπό τον έλεγχο του, ή τουλάχιστον να διατηρήσει τις υφιστάμενες ισορροπίες στην πολιτική κατάσταση. Κι από την άλλη, όσο τα «γεράκια» της ’γκυρας βλέπουν ότι απειλείται από το «ευρωπαϊκό ή ευρω-κεντρικό ισλάμ» η κεμαλική δομή του τουρκικού κράτους, τόσο θα προσπαθούν να εκτονώσουν τις πιέσεις αυτές είτε προς τα ανατολικά, είτε προς τα δυτικά, προς την Κύπρο που «χωρίς να λάβει χώρα τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή προχωρεί σε μονομερείς ενέργειες που θα μπορούσαν να θέσουν την ασφάλεια της περιοχής σε κίνδυνο» (σύμφωνα με δηλώσεις ανώτερου στελέχους ων τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων) ή την Ελλάδα, καθώς ανοιχτά και άλυτα παραμένουν όλα τα ζητήματα του Αιγαίου, πηγή πρόκλησης έντασης σε κάθε ευκαιρία που οι «πασάδες» αποφασίσουν να εξάγουν τις εσωτερικές τους κρίσεις κάνοντας επίδειξη ισχύος.
Γιατί όμως να μην παραμείνουν τα εσωτερικά ως επί το πλείστον προβλήματα αυτά της γείτονος ως τέτοια και γιατί να μην προσπαθήσει να τα επιλύσει «εκ των έσω», χωρίς «εξαγωγές» και πρόκληση εντάσεων; Το πρόβλημα είναι ότι σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα αυτό θα συνέβαινε, όμως η παράδοση του τουρκικού στρατού δεν τον θέλει να μένει άπραγος όταν κατά τη γνώμη των επιτελών των Ε.Δ.- κινδυνεύει το κοσμικό κράτος αλλά και η εδαφική ακεραιτότητα της χώρας. Και καθώς το ενδεχόμενο εσωτερικής εκτόνωσης μέσω πραξικοπήματος δεν φαίνεται πολύ πιθανό, λαμβάνοντας υποψη και τα όσα διέρρευσαν ότι το 2004 στελέχη τ
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr