Από τρία κύματα «ευτελισμού» έχει περάσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και η πτώση συνεχίζει ακάθεκτη, σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Κ. Μ. Σοφούλη, έναν άνθρωπο γνωστό για τις προοδευτικές ιδέες του και τους αγώνες του από νεαροτάτης ηλικίας, όταν το βαθύ και σκληρό κράτος δεν αστειευόταν με τους αντιπάλους του. Σε σημερινό άρθρο του που δημοσιεύουν «ΤΑ ΝΕΑ», ο κ. Σοφούλης επισημαίνει ότι το πρώτο κύμα ευτελισμού προήλθε από την συντεχνιακή παρερμηνεία του αρχικού νόμου-πλαισίου, ώστε να εξελιχθεί σε σύστημα ακυβερνησία των ανωτάτων ιδρυμάτων. Δεύτερο κύμα ευτελισμού απετέλεσε η επαναλαμβανόμενη βίαιη αναστολή της λειτουργίας των πανεπιστημίων στο όνομα «μίας αυτοκτονικής επαναστατικής γυμναστικής». Το τρίτο κύμα ευτελισμού συντελείται τώρα με διαπραγματεύσεις και συμφωνίες ΠΟΣΔΕΠ, φοιτητοπατέρωνκαι πρυτανικών αρχών ώστε να σωθεί η εξεταστική περίοδος, χωρίς να προηγηθεί η διδασκαλία της εξεταστέας ύλης, δίχως να προηγηθεί η διαδικασία της γνώσης, όπως ακριβώς έγινε με τις απεργίες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Επρεπε να πεθάνει ένας άνθρωπος αλά «WestSideStory», δηλαδή σε προκαθορισμένη συμπλοκή συμμοριών, για να ανακαλύψουντα μήντια και μαζί τους όλη η αποχαυνωμένη κοινωνία, ότι η βία στα γήπεδα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμιακαι στους δρόμους έχει φτάσει στο απροχώρητο, ότι η ανικανότητα της αστυνομίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο, ότι η ανευθυνότητα των αθλητικών παραγόντων βρίσκεται στο ζενίθ και η θρασύτητα των ανθρωποειδών αγριμιών δεν έχει φραγμό.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση ζορίζεται αυτή την εποχή εξαιτίας της ιστορίας των ομολόγων. Το είχαμε επισημάνει από την αρχή σ’ αυτήν εδώ τη στήλη ότι πρόκειται για μία υπόθεση που αφορά ασφαλιστικά ταμεία και χρήματα του κοσμάκη, άπτεται το σκληρού πυρήνα της Ν.Δ.και επομένως θα έχει συνέπειες. Το έχει αντιληφθεί ο κ. Καραμανλής και έσπευσε να κάνει ένα είδος αυτοκριτικής μέσα στη Βουλή, για να παραμείνει ο ίδιος αδιάβροχος, αλλά το δείχνουν και οι σφυγμομετρήσεις που βλέπουν τελευταία το φως της δημοσιότητας κα ας μην έχουν προλάβει να αποτυπώσουν σε όλη της την έκταση την δυσαρέσκεια των πολιτών.

Στην Ελλάδα επικρατεί σωστά η εντύπωση ότι το κράτος είναι κομματικό. Από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, η κάθε κυβέρνηση έβαζε τους κομματικούς της φίλους στις θέσεις κλειδιά και όχι μόνο σ’ αυτές, αλλά και στις κατώτερες βαθμίδες. Αν μάλιστα δεν έφθαναν οι θέσεις, δημιουργούσαν καινούργιες, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της γραφειοκρατίας, αλλά και της αργομισθίας.

Η Ευρωπαϊκή ¨Ενωση έχει γενέθλια. Γίνεται πενήντα χρονών και όσοι κουβαλάνε λίγο μυαλό της εύχονται να τα χιλιάσει γιατί αλλιώςθα τους πάρει και θα τους σηκώσει τους ευρωπαίους,όσο μένουν διασπασμένοι, ή παραδομένοι στις επιδιώξεις εκείνων που απλά την θέλουν μία κοινή αγορά και τίποτα περισσότερο. Ευτυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων εμφανίζονται ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ευελπιστεί ότι θα υπάρξει εξέλιξη προς την πλευρά της πολιτικής ενοποίησης. Αλλιώς, κάποια στιγμή θα πάψουμε να υπάρχουμε εμείς.Γιαυτό και περιμένουμε ανυπόμονα να δούμετην διακήρυξη που θα βγει με αφορμή τα γενέθλια, την Κυριακή.

Οι εξωφρενικές προμήθειες που πληρώθηκαν και στα δυο ομόλογα που εξέδωσε η κυβέρνηση και αγοράστηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία, δίνουν μια άλλη διάσταση στο πολυσυζητημένο «ασφαλιστικό». Το πρόβλημα των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων για την επίλυση του οποίου απειλούνται οι μισθωτοί και οι ελεύθεροι επαγγελματίες με πέντε χρόνια δουλειάς παραπάνω για να βγουν στη σύνταξη και με περισσότερες ώρες εργασίας ημερησίως, ενδεχομένως δεν θα υπήρχε ή θα ήταν πολύ μικρότερο αν τα ασφαλιστικά ταμεία μπορούσαν να διαχειριστούν προς το συμφέρον τους τα κεφάλαια τους, δηλαδή τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.

Ομολογώ ότι δύσκολα με πείθουν τα στατιστικά ευρήματα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του κ. Κοντοπυράκη της. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα με έπειθαν και παλιότερα τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, αλλά τώρα έχω την αίσθηση υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη χειραγώγηση και εναρμόνιση με την κυβερνητική προπαγάνδα. Δεν μπορεί να αποδειχθεί αλλά αυτή η αίσθηση υπάρχει. Πέρα βέβαια από το γεγονός ότι αμφισβητείται και η αλήθεια των στοιχείων που συρρέουν στην ΕΣΥΕ από άλλες πηγές, προκειμένου να γίνει επεξεργασία. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ η αντίληψη της σωστής καταγραφής στοιχείων σε όλους τους τομείς για να ξέρει η κυβέρνηση –και μαζί της και εμείς οι υπόλοιποι- που βαδίζει η χώρα.