Την αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις την έδωσε η ανακοίνωση των στοιχείων για την ανεργία που την εμφανίζει στο 8,9% σε ετήσια βάση, δηλαδή μειούμενη. Οι απορίες που προκύπτουν είναι εύλογες και δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα στοιχεία αυτά, καθ΄ εαυτά, αλλά και με την εικόνα της κοινωνίας μας, γιατί για ανεργία ακούμε χωρίς όμως οι συνέπειές της να είναι και τόσο ορατές. Πιο συγκεκριμένα, ούτε τώρα που η ανεργία είναι 8,9%, ούτε το 2004 που ήταν 10.5% , πάντα κατά τον κ. Κοντοπυράκη, βλέπαμε ουρές ανέργων, ανθρώπους με ορατά προβλήματα φτώχειας και άλλες συναφείς εικόνες. Ειδικά στους νέους 15-29 ετών, που αποτελούν το 36,2% του συνόλου των ανέργων.

Εδώ, το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε είναι ότι από τη μία πλευρά η «μαύρη οικονομία»και από τηνάλλη πλευρά, η «αγία» ελληνική οικογένεια, φροντίζουν ώστε για ανεργία να ακούμε και ανεργία να μη βλέπουμε. Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι και μάλιστα όχι λίγοι, που δηλώνουν άνεργοι, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν και πληρώνονται δίχως να εμφανίζεται πουθενά ούτε η εργασία τους, ούτε και η πληρωμή τους. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η ελληνική οικογένεια σε μεγάλο ποσοστό, έχει συσσωρεύσει αρκετό πλούτο τις περασμένες δεκαετίες, ώστε να μπορεί να συντηρεί και τα άνεργα μέλη της, ιδίως τα νέα παιδιά.

Θα μπορούσαμε μάλιστα να προχωρήσουμε τον συλλογισμό, λέγοντας ότι πολύ συχνά, δεν λείπει τίποτα από τους νέους και άνεργους, οι οποίοι αφ΄ενός διάγουν βίο μάλλον ευχάριστο και αφ΄ ετέρου έχουν την πολυτέλεια να αρνούνται να δουλέψουν σε κλάδους, όπως η οικοδομή, ή η γεωργία. Πιθανότατα αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι πολλοί από τους νέους που αρνούνται τέτοια εργασία έχουν κάνει μεταπτυχιακές σπουδές ή έχουν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ή διαθέτουν πτυχίο ανώτερης τεχνολογικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης, ή έχουν τελειώσει το λύκειο. Γιατί τα ποσοστά ανεργίας σε αυτές τις κατηγορίες είναι σχετικά υψηλά, με τις γυναίκες βεβαίως να έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Ωστόσο, και αν ακόμη πολλοί από τους νέους αρνούνται να καταφύγουν στη χειρονακτική εργασία για να ξεφύγουν από την ανεργία, δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι υπαρκτό. Επενδύσεις κλίμακας δεν γίνονται και ας λέει ό,τι θέλει η κυβέρνηση, αντίθετα, πολλά εργοστάσια κλείνουν, τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ ελάχιστη σχέση έχουν με την αγορά και τηνπαραγωγή και σε πολλούς κλάδους, οι μικρές και προσωπικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν μεγάλα ζητήματα επιβίωσης, αφού τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν και τον ανταγωνισμό των μεγαλύτερων «ψαριών» εμφανίζονται. Αρα, με αυτά τα δεδομένα πως είναι δυνατόν να μειώνεται η ανεργία, όπως υποστηρίζουν η ΕΣΥΕ και ο κ. Κοντοπυράκης, αν και την ίδια στιγμή ομολογούν ότι τα στοιχεία που αφορούν την ανεργία κατά νομό, μπορεί και να μην είναι ακριβή;

Αυτή είναι μία απορία, όπως απορία είναι και η δυνατότητα της χώρας να τρέφει τόσους πολλούς οικονομικούς μετανάστες. Αυτοί φυσικά κάνουν δουλειές που δεν καταδέχονται να κάνουν οι έλληνες και με εργασιακέςσυνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές των ελλήνων , που τους προστατεύει η εργατική νομοθεσία. Αλλά και πάλι, είναι και αυτό ένα μυστήριο. Από τα πολλά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ετσι και αλλιώς, μυστήριο είναι και το φαινόμενο της ελληνικής ανεργίας. Που είναι υψηλή χωρίς να φαίνεται, που υποτίθεται ότι μειώνεται χωρίς προφανή λόγο, που ενώ τόσοι νέοι έλληνεςαναζητούν εργασία, η χώρα μπορεί να απασχολεί τόσους πολλούς ξένους…

Μήπως λοιπόν το κλειδί του μυστηρίου βρίσκεται και στο δημόσιο, πέρα από τη μαύρη οικονομία και την αγία οικογένεια; Μήπως το δημόσιο είναι αυτό που απορροφά την ανεργία με διάφορους τρόπους και διορισμούςκαι μήπως σ΄αυτό προσβλέπουν οι χιλιάδες νέοι που δηλώνουν άνεργοι, αλλά ταυτόχρονα έχουν την πολυτέλεια να αρνούνται να κάνουν όποια δουλειά νάναι;

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr