Όμως το κράτος όχι μόνο δεν επιτρέπει την ελεύθερη διαχείριση των κεφαλαίων των ταμείων, αλλά στην πράξη τα αναγκάζει να αγοράζουν με δυσμενείς για τους ασφαλισμένους τους όρους, τίτλους του δημοσίου. Αυτό φάνηκε περίτρανα και στις δυο περιπτώσεις των ομολόγων που αγοράστηκαν από ασφαλιστικά ταμεία. Στην πρώτη περίπτωση το ταμείο ασφάλισης των υπαλλήλων του δημοσίου, αγόρασε ένα ομόλογο σε τιμή 6% ακριβότερη από όσο κόστιζε στην αγορά. Έτσι η χρηματιστηριακή εταιρία που πούλησε το ομόλογο στο ταμείο εισέπραξε μια υπέρογκη προμήθεια αξίας 5 εκατομμυρίων ευρώ και εικάζεται ότι από αυτήν μέρος κατέληξε σε αρμόδιους για τις επενδύσεις του ταμείου. Για ποιόν άλλο λόγο θα προχωρούσαν αυτοί σε μια τέτοια ζημιογόνα για το ταμείο τους επένδυση; Την ευθύνη βεβαίως αυτής της κακής διαχείρισης την έχει η κυβέρνηση η οποία έχει τοποθετήσει σε αυτή τη θέση τους «εκλεκτούς» της κομματικούς διαχειριστές.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στην περίπτωση του «κρυφού» ομολόγου που εξέδωσε το δημόσιο και το οποίο αφού πέρασε από την J.P.Morgan κατέληξε να αγοραστεί από τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία περνώντας πάλι από την ίδια χρηματιστηριακή εταιρία, την «Ακρόπολις». Σε αυτή την περίπτωση – σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΠΑΣΟΚ η προμήθεια έφτανε τα 36 εκατομμύρια ευρώ αλλά ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί ούτε πόση ακριβώς ήταν ούτε σε ποιους μοιράστηκε.

Σε αυτή την περίπτωση τα ταμεία δεν έχασαν μόνο από τις προμήθειες, αλλά και επειδή οι όροι έκδοσης του ομολόγου ήταν εξαιρετικά ευνοικοί για το δημόσιο και αναλόγως δυσμενείς για τους αγοραστές. Φυσικά για ένα τέτοιο «κακό» ομόλογο, δεν υπάρχει άλλος αγοραστής εκτός των τεσσάρων ασφαλιστικών ταμείων τα οποία δέχονται εντολές από την κυβέρνηση. Η αδιαφάνεια στους όρους έκδοσης αυτού του «κρυφού ομολόγου» αξίας 300 εκατομμυρίων ευρώ, υποτίθεται ότι υπάρχει διότι με το ποσόν αυτό χρηματοδοτούνται αμυντικές δαπάνες, συνεπώς οι «πράκτορες του εχθρού» δεν θα γνωρίζουν τι ποσόν δαπανούμε για την άμυνα μας.

Όλα αυτά δείχνουν δυο πράγματα. Ότι με τέτοιου είδους διαχείριση το ασφαλιστικό πρόβλημα όχι μόνο δεν θα λυθεί αλλά θα επιδεινώνεται και δεύτερον ότι η κυβέρνηση φροντίζει να «αρπάζει» από τα ασφαλιστικά ταμεία τα κεφάλαια τους και να τα χρησιμοποιεί για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προυπολογισμού. Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι κάποιοι αρμόδιοι διαχειριστές, διοικήσεις ταμείων, υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών και ιδιώτες χρηματιστές απολαμβάνουν κάποιες υπέρογκες μίζες που σχετίζονται με αυτά τα ομόλογα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως τα ασφαλιστικά ταμεία είναι αυτά που χάνουν και εμμέσως αυτό επιβαρύνει τους εργαζόμενους. Όταν λοιπόν μιλάμε για το περίφημο «ασφαλιστικό» καλό θα είναι να το εξετάζουμε από πλευράς διαχείρισης πρώτα και μετά να ζητάμε από τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

 Γρηγόρης Νικολόπουλος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr