Ο δείκτης συνεχίζει το ανοδικό του ράλι και σε διάστημα μίας εβδομάδας κέρδισε 174 μονάδες για να κλείσει την προηγούμενη Παρασκευή πάνω από το ψυχολογικό όριο των 1,000 μονάδων, όριο που είχε να σπάσει από τις 5 Δεκεμβρίου του 2014 αυξάνοντας τις προσδοκίες για μία καλύτερη πορεία το 2^ο εξάμηνο του έτους.      

Οι αναμενόμενες ανατιμήσεις στην αγορά, λόγω της αύξησης του ΦΠΑ, στα περισσότερα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες, μαζί με τις κλειστές τράπεζες, θα παγώσουν ακόμα περισσότερο την αγορά. Η αύξηση του ΦΠΑ, μειώνει ακόμα περισσότερο τον οικιακό προϋπολογισμό των ελληνικών νοικοκυριών γεγονός, που, κατά τη γνώμη μου, υπαγορεύει την ανάγκη για συμβιβασμό, στον οποίο πρέπει να προχωρήσουν οι μεγάλες βιομηχανίες και τα σουπερμάρκετ έτσι, ώστε να προσαρμοστούν ανώδυνα στη νέα κατάσταση απορροφώντας το κόστος της αύξησης. Βλέπε LIDL!

Στην ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ελληνίδα και τον Έλληνα καταναλωτή, η Lidl Hellas κρατά σταθερές τις τιμές της, απορροφώντας την αύξηση του ΦΠΑ.

Ιδιαίτερα θετικά ανταποκρίθηκαν οι καταναλωτές που κάνουν online αγορές το διήμερο της Δευτέρας 13 και Τρίτης 14 Ιουλίου, αμέσως δηλαδή μετά την επίτευξη της συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής.

Η ελλάδα εισάγει το 70% περίπου των βασικών τροφίμων και πρώτων υλών που καταναλώνει - και όχι μόνο. Κατά συνέπεια, το σενάριο όσων επιδιώκουν την επιστροφή της στη δραχμή, είναι πέρα για πέρα κατσστροφικό Διαβάστε τα παρακάτω στοιχεία και θα καταλάβετε γιατί:

Οι παγκόσμιες ροές είναι το κοινό στοιχείο οικονομικής ανάπτυξης για αιώνες, από την εποχή του Δρόμου του Μεταξιού, μέσω των μερκαντιλιστικών και των αποικιακών περιόδων, μέχρι τη Βιομηχανική Επανάσταση. Αλλά σήμερα, η κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών, της χρηματοδότησης και των ανθρώπων, έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Οι παγκόσμιες ροές δημιουργούν νέες κλίμακες σύνδεσης μεταξύ των οικονομιών και διαδραματίζουν ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στον καθορισμό της μοίρας των λαών, των επιχειρήσεων και των ιδιωτών!

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που, λόγω των  σημερινών συνθηκών που βιώνει η Ελλάδα μας, αισθάνομαι ότι δεν έχω την όρεξη, την επιθυμία αλλά ούτε το κέφι να γράψω οτιδήποτε. Ο χώρος, τον οποίο υπηρετώ εδώ και σαράντα χρόνια, των επιχειρήσεων, υπέστη πολλαπλά, συντριπτικά κατάγματα, τα οποία έχω την αίσθηση ότι θα χρειαστούν δύο ολόκληρες γενιές για να αποκατασταθούν και να λειτουργήσουν ορθολογικά. Με συγχωρείτε, αλλά αδυνατώ να πω και να γράψω τίποτα άλλο.