Το να ασχολείται κανείς σήμερα με την ελληνική οικονομία είναι ο ορισμός της ματαιότητας. Είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο και αφόρητα βαρετό για τους αναγνώστες άνω των 40 ετών - υπόθετω και για τους νεώτερους.

 Και αυτό διότι ακόμη και οι σημερινοί σαραντάρηδες πρόλαβαν δυστυχώς την τελευταία δεκαετία να τα δουν όλα. Τις άθλιες πολιτικές που οδήγησαν στην καταστροφή, τις ολέθριες επιλογές των προμνημονιακών και μνημονιακών κυβερνήσεων, το απόλυτο ξεχαρβάλωμα του κράτους, την ανεργία, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, το χάσιμο των περιουσιών, τις κατασχέσεις καταθέσεων, εισοδημάτων, την άνευ ορίου φορολόγηση, τον παραλογισμό των Νόμων και της γραφειοκρατίας, τους εκβιασμούς, την γενικευμένη ανομία, τη βία. 

Και "απολαμβάνουν" σήμερα όλοι τον απόλυτο εξευτελισμό του πολιτικού κόσμου σε μια Βουλή όπου ο κάποτε "άσχετος" 'η "θυρωρός" Κατσιφάρας φαντάζει σαν τον Μπίσμαρκ συγκρινόμενος με τους σημερινούς κυβερνητικούς, βουλευτές και μη.

Οι πρόσφατες ρυθμίσεις της κυβέρνησης για την αντικατάσταση του Νόμου Kατσέλη και την προστασία της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών από τις τράπεζες, κατέδειξε ορισμένα πράγματα:

Οι δηλώσεις Δραγασάκη για τον κίνδυνο αναγκαστικής ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών με κόστος για τους φορολογούμενους, πυροδότησαν ξανά συζητήσεις στα καφενεία  περί κουρέματος των καταθέσεων. Σύμφωνα με επανειλημμένες δηλώσεις του διοικητού της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννη Στουρνάρα, τέτοιος κίνδυνος πλέον δεν υπάρχει στην Ευρώπη διότι οι ευρωπαικοί θεσμοί έχουν βρει άλλους τρόπους παρέμβασης. Όμως οι δηλώσεις Δραγασάκη προκαλούν αναστάτωση και ουδείς γνωρίζει αν έγιναν «αφελώς» ή αποσκοπούν σε κάτι που δεν γνωρίζουμε. Σε κάθε περίπτωση το να κάνει ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δηλώσεις που επιβαρύνουν τις τράπεζες δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας, είναι  πραγματικά παράξενο και φυσικά πολύ επικίνδυνο.

Η κυβέρνηση σκορπά σε προεκλογικές παροχές τα χρήματα που μάζεψε από τους υπερβολικούς φόρους πληγώνοντας βαριά την οικονομία και δεν την απασχολεί καθόλου η προοπτική ούτε καν το άμεσο μέλλον της χώρας. Είναι μια συμπεριφορά ιδιαίτερα επιπόλαιη και ανεύθυνη. Προφανώς θεωρεί οτι θα χάσει τις εκλογές και ναρκοθετεί όπως σωστά επισημαίνουν πολιτικοί παρατηρητές το μέλλον της επόμενης κυβέρνησης.

Η συμφωνία των Πρεσπών θα εγκριθεί είτε συγκεντρώσει η κυβέρνηση 151 βουλευτές είτε όχι. Και αυτό διότι περνάει με απλή πλειοψηφία επί των παρόντων και δεν χρειάζεται τους 151 βουλευτές. Ο Πρωθυπουργός βέβαια επιδιώκει να έχει 151 για να νοιώθει και να παρουσιάζεται “νόμιμος”, για να μπορεί να ρίξει το βάρος αυτής της συμφωνίας στη Βουλή και να μην κατηγορείται οτι την πέρασε μόνο η δική του κοινοβουλευτική ομάδα. Στην ουσία όμως, τίποτα δεν αλλάζει, η συμφωνία αν και όταν φτάσει στη Βουλή, θα εγκριθεί.