Αντ’ αυτού η Ευρώπη στέκει με μεγάλη, αλλά όχι πρωτοφανή, αναποφασιστικότητα στις εξελίξεις, οι οποίες τρέχουν και εξελίσσονται ολοένα και πιο δυσσοίωνες για το μέλλον της ηπείρου. Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία και τώρα η Πορτογαλία. Οι σύνοδοι κορυφής, eurogroup και ecofin περνούν χωρίς αποτέλεσμα, και ενώ οι δεσμεύσεις περί άμεσης επέμβασης  πέφτουν βροχή, οι αναβολές και οι καθυστερήσεις κερδίζουν έδαφος.
Πλέον τα βλέμματα στρέφονται στην τακτική σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, εκτός και αν υπάρξει νέα εξέλιξη που υποβάλει νέα σύνοδο. Στο μεταξύ αναμένονται οι λεπτομέρειες της βοήθειας προς την Πορτογαλία, και η πορεία των μακροοικονομικών στοιχείων στο σύνολο της Ευρωζώνης.  Σ΄αυτό το πλαίσιο τα σενάρια που έχουν πέσει στο τρπαέζι για τις περιφερειακές χώρες είναι πολλά.
Πορτογαλία
Η Πορτογαλία μπαίνει και επισήμως σε μία νέα εποχή, ξεκινώντας ένα χρόνο μετά την Ελλάδα το πρόγραμμα που θα την βγάλει από το αδιέξοδο... ή θα την βυθίσει ακόμη περισσότερο. Αν και οι λεπτομέρειες του προγράμματος δεν είναι ακόμη γνωστές, τα όσα ανακοινώθηκαν στο Eurogroup της Παρασκευής έχουν πολλά κοινά σημεία με το πρόγραμμα της Ελλάδας. Λιτότητα, αποκρατικοποιήσεις, στόχοι σε έλλειμμα, δαπάνες και έσοδα.
Το πακέτο διάσωσης της Πορτογαλίας θα μπορούσε να ανέλθει στα 80 δισ. ευρώ, ενώ η τελική συμφωνία πιθανότατα να επιτευχθεί στις 16/5, ενώ το πρόγραμμα της χώρας θα είναι το πιθανότερο τριετές. Η Πορτογαλία, εν μέσω πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, μπαίνει σε μία φάση που θα ομοιάζει με αυτό την Ελλάδας, με τις αμφιβολίες για την επιτυχία της να έχουν ήδη συγκεντρωθεί πάνω στη χώρα της Ιβηρικης Χερσονήσου.
Ελλάδα
Οι καθαρές δανειακές ανάγκες του Δημοσίου για το 2011 ανέρχονται σε σχεδόν 76 δισ. ευρώ. Από αυτά θα δοθούν από την τρόικα 46,5 δισ.ευρώ μέσα στον χρόνο. Αυτό αφήνει ένα έλλειμμα χρηματοδότησης περίπου στα 30 δισ. ευρώ, αν και η έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει σταδιακή επέκταση των εντόκων γραμματίων του δημοσίου μέσα στο 2011 σε εννιάμηνα και δωδεκάμηνα. Υπό αυτές τις συνθήκες αντλώντας τόσο σημαντικά ποσά με έντοκα γραμμάτια, με υψηλό επιτοκιακό κόστος, μετακυλύεται την εξυπηρέτηση του τους πρώτους μήνες του επόμενου χρόνου, του 2012.
Με δεδομένη την υπόθεση ότι θα βρεθούν αγοραστές,  το 2012 θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν οι λήξεις του 2011 να βρεθούν επιπλέον άλλα 77δισ. ευρώ, δανειοδοτικές ανάγκες. Με την τρόικα να είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει λιγότερο από 26 δισ. ευρώ, φαίνεται ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι.
Από τις αρχές του 2014, όταν και τη θέση του προσωρινού ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, θα πάρει ο μόνιμος, ο οποίος προβλέπει την αναδιάρθρωση χρέους χώρας μέλους της ευρωζώνης,με τη συμμετοχή των ιδιωτών, οι καθαρές δανειακές ανάγκες του Δημοσίου εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 103 δισ. ευρώ και το 2015 τα 135 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 51% του εκτιμώμενου ΑΕΠ του ίδιου χρόνου.
Υπό αυτά τα δεδομένα, τα σενάρια για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, δεν εμφανίζονται ευοίωνα, μόλις μετά τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί.
Αλεξάνδρα Τόμπρα