Είναι πραγματικά, εντυπωσιακό πως μια εικόνα ή ένα τηλεοπτικό σποτ σου μεταδίδουν διάφορα συναισθήματα. Οι τελευταίες διαφημίσεις της Audi, χαρακτηρίζονται από αισθητική και μοναδική δημιουργικότητα που τις κάνει να ξεχωρίζουν.

Όπως, όλοι οι άντρες, έτσι και εγω, έμαθα να ξυρίζομαι στο πρόσωπο με τις οδηγίες του πατέρα μου. Σίγουρα, τότε, δεν θα μπορούσε ο πατέρας μου να φανταστεί ότι μια μέρα στο μέλλον, η μεγαλύτερη βιομηχανία ανδρικών προϊόντων ξυρίσματος και περιποίησης προσώπου στον κόσμο, θα πρότεινε στους άντρες να τολμήσουν και να κατεβάσουν τις ξυριστικές μηχανές τους νοτιότερα;

Προσωπικά, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Συνηθίζουν οι καταναλωτές να χρησιμοποιούν και να απολαμβάνουν συγκεκριμένα brands; Ή είναι, πιστοί -αφοσιωμένοι σε αυτά για διάφορους λόγους. Αν κρίνω από τον εαυτό μου, τότε, συμβαίνει το αντίθετο. Δηλαδή, η αφοσίωση μου σε συγκεκριμένα προϊόντα έχει μετατραπεί σε τρόπο ζωής, που μου έγινε ευχάριστη συνήθεια.

Ή αν θέλετε, με την πιο γνωστή σ’ όλους ατάκα του Robert De Niro, από τη συνταρακτική ερμηνεία του στην ταινία του Μάρτιν Σκοτσέζε, ''taxi driver'', όταν, στη σκηνή που κοιταζόταν στον καθρέπτη ρωτούσε το είδωλο του:You Talkin' to Me?

Η εταιρική κοινωνική ευθύνη και προσφορά των επιχειρήσεων καταναλωτικών προϊόντων –υπηρεσιών, είναι το άλλο πρόσωπο, το ευαίσθητο -ευγενές. Είναι το πρόσωπο που διαφοροποιεί τις επιχειρήσεις που πιστεύουν πραγματικά ότι πρέπει να ασκούν κοινωνική ευθύνη από άλλες, οι οποίες αρκούνται στο να τη σκέπτονται μόνο. Οι πρώτες, την κάνουν πράξη, με απώτερο στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της κοινωνίας αλλά και του περιβάλλοντος γενικότερα.

Ίσως οι πρώτοι, σύγχρονοι άνθρωποι της προηγούμενης χιλιετίας που ασχολήθηκαν με τη μητέρα γη, να είναι οι χίπης στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Αν, και οι περισσότεροι εν ζωή από αυτούς πρόδωσαν τα ιδανικά και τα οράματα τους για ένα καλύτερο κόσμο, καταλήγοντας χρηματιστές ή τεχνοκράτες, κάνοντας ακριβώς-τα αντίθετα από αυτά- που υποστήριζαν ιδιαίτερα, στη ραγδαία από την εποχή εκείνη, αναπτυσσόμενη οικονομία των ΗΠΑ.

Παρακολουθώντας στην τηλεόραση αργά χθες το βράδυ, ένα ρεπορτάζ και τη συζήτηση γύρω από αυτό του παρουσιαστή και των καλεσμένων του με θέμα την ποιότητα των τηλεοπτικών προϊόντων από την πρωινή ζώνη μέχρι τη βραδινή και πως είναι δυνατόν οι μετρήσεις τηλεθέασης να αναφέρονται μόνο στις ηλικίες 15-44, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μερικές επισημάνσεις όσον αφορά τη διαφοροποίηση των εκπομπών και την εκτίμηση των διαφημιστών και διαφημιζόμενων στον προσδιορισμό του κοινού που στοχεύουν, με βάσει την ηλικία, και την κοινωνικό-οικονομική κλάση που ανήκουν.