Σήμερα το 2009, ο κόσμος, τα κράτη, έχουν κάνει πολύ λίγα προς αυτή την κατεύθυνση παρότι τα στοιχεία που παραθέτουν οι επιστήμονες είναι άκρως ανησυχητικά οι κυβερνώντες την υφήλιο συνεχίζουν να απαξιούν το περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο των χωρών τους, επιμένοντας στις καταστρεπτικές μορφές ενέργειας που τις έφτασαν σ’ αυτό το σημείο. Επιπροσθέτως, σκοπίμως αποφεύγουν να αναζητήσουν σε μεγάλη κλίμακα εναλλακτικές μορφές ενέργειας οι οποίες ενδεχομένως να αποτελέσουν νέες, διαφορετικές πηγές εσόδων για αυτές.
 
Είναι υποκριτικό, για πολλές χώρες και τις κυβερνήσεις τους από τη μια μεριά, να απαγορεύουν το κάπνισμα [χωρίς να σημαίνει ότι δεν κάνουν σωστά], και από την άλλη, να επενδύουν σε πρώτες ύλες κατασκευής καταναλωτικών προϊόντων τα οποία είναι εκατονταπλάσια ολέθρια για το περιβάλλον και κατά συνέπεια, για την υγεία των ανθρώπων της γης. Η κοινωνική, περιβαλλοντική συνείδηση που έχει αρχίσει να εκδηλώνεται από πολλούς κυβερνώντες, και μη, μου θυμίζει το ρητό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις».

Τα κράτη, σήμερα δεν έχουν ανάγκη από πολιτικά σχήματα τα οποία διεκδικούν την απόλυτη ευαισθησία και πράσινη συνείδηση, αρκετά σχήματα υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος, είναι δυνατούς και σοβαρούς πολιτικούς των παρατάξεων που μονοπωλούν τη διακυβέρνηση των χωρών τους. Πολιτικοί, οι οποίοι θα πιστέψουν πραγματικά, στα οφέλη των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και με απλές και όχι δαιδαλώδεις διαδικασίες, να θέσουν τις υποδομές για τη δημόσια αλλά και την ιδιωτική πρωτοβουλία να επενδύσει σ’ αυτές.
 
Τουλάχιστον, για μας στην Ελλάδα και για τους πολιτικούς που μας κυβερνούν υπάρχουν παραδείγματα από τους εταίρους μας στην ΕΕ. Παραδείγματα, χωρών με υποδειγματικές, ευαισθητοποιημένες κοινωνίες και πολιτικούς ηγέτες οι οποίοι πίστεψαν και εξακολουθούν να πιστεύουν στην πράσινη οικονομία εδώ και 25 χρόνια, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούν μοντέλα περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής ευμάρειας, όπως η Δανία και η Γερμανία. Χώρες, τις οποίες ο ήλιος τις βλέπει δυο με τρεις μήνες το χρόνο, και όμως, η μεν Δανία έχει κατορθώσει να παράγει από την αιολική, το 25% της συνολικής ενέργειας που καταναλώνει, η δε Γερμανία, να πρωτοπορεί σε βολταϊκή ενέργεια, από την οποία ολόκληρες πόλεις και κωμοπόλεις εξαρτώνται αποκλειστικά. Και εμείς εδώ, στη χώρα του Αιόλου και του άπλετου ήλιου, ενώ θα έπρεπε να αποτελούμε φωτεινό παράδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο.

Αντί αυτού, ορισμένοι, θυμήθηκαν προεκλογικά να προτείνουν πράσινα σχέδια οικονομικής ανάπτυξης, ξεχνώντας, ότι αυτοί δημιούργησαν τις βιομηχανικές ζώνες σε κατοικημένες περιοχές, δίνοντας «carte blanche» στα εργοστάσια που τις πλαισιώνουν να ρυπαίνουν ασύστολα το περιβάλλον με επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία των κατοίκων που ζουν γύρω από αυτές, και άλλοι, ιθύνοντες, σε τοπικές κοινωνίες να διαμαρτύρονται στη δημιουργία αιολικών πάρκων, με το πρόσχημα ότι προσβάλει τον μαγευτικό ορίζοντα και τοπίο των περιοχών τους.

Δεν αλλάζουν οι συνειδήσεις των ανθρώπων από μόνες τους, χρειάζεται παιδεία, επίπονη και συστηματική ενημέρωση αλλά, και πολιτικούς ηγέτες στην εξουσία που διαθέτουν αξιοκρατικά κριτήρια και πολιτικό σθένος να τις επιβάλουν με νομοθετικές ρυθμίσεις. Ιδιαίτερα, εκεί που προβάλλονται επιχειρήματα με ιδιοτελή συμφέροντα. Όλα τα άλλα είναι πράσινα άλογα.

Πάνος Τσαγκαράκης
[email protected]  

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr