Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν και η αφεντιά μου δεν χωρούσαμε ταυτόχρονα στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη, γι’ αυτό και εγώ φρόντισα να βρίσκομαι στην αγαπημένη πατρίδα Θεσσαλονίκη όταν κατέφθασε με την κουστωδία του. Στην πόλη που ανήκει - μαζί με άλλες - στη γεωγραφία της καρδιάς του, όπως είπε κάποια στιγμή πριν την επίσκεψη. Επομένως καλώς ο Μητσοτάκης άλλαξε τη Θεσσαλονίκη με την Αθήνα ως τόπο συνάντησης, ειδικά όταν έμαθε ότι αρχικά ο Ερντογάν θα συνοδευόταν από … 300, λες και ερχόταν να κατακτήσει. Η αλήθεια πάντως είναι ότι δυστυχώς ούτε η Θεσσαλονίκη έχει τις προδιαγραφές για να φιλοξενήσει τέτοιες συναντήσεις, ούτε οι δυνάμεις ασφαλείας της περιφέρειας μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια και αυτό είναι μία ακόμη πτυχή της ξεφτίλας που χαρακτηρίζει το ελληνικό κράτος. Από την άλλη πλευρά είναι πολύ πιθανό η αλλαγή του τόπου συνάντησης να μη δυσαρέστησε τον Ερντογάν γιατί στη Θεσσαλονίκη δεν θα μπορούσε να αποφύγει το προσκύνημα στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ που προσπαθεί μετά μανίας να αποκαθηλώσει πλήρως από τη συνείδηση και το φρόνημα των συμπατριωτών του και να εδραιωθεί ο ίδιος στη θέση του ως «πατέρας των Τούρκων». Η αποστασιοποίηση από τον Κεμαλισμό είναι πασίγνωστη και εκδηλώνεται συνεχώς. Το γεγονός ότι μετέτρεψε το κράτος από απολύτως κοσμικό σε ισλαμικό το αποδεικνύει περίτρανα.  Άλλωστε έχει πει και το φοβερό ότι δύο μεθύστακες, ο Κεμάλ και ο Ισμέτ Ινονού παραχώρησαν το 1922 τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα που βεβαίως ήταν ήδη ελληνικά και με αμιγή ελληνικό πληθυσμό από το 1912… Ούτε και μπορούσαν να τα ξαναπάρουν οι Τούρκοι με τις δυνατότητες που είχαν εκείνη την εποχή.