Ο Σεφερλής εδώ και χρόνια κατηγορείται ότι έχει μπερδέψει τη σάτιρα με την κοροϊδία, αλλά φαίνεται πως ακόμα δεν το έχει καταλάβει. Αντίθετα, νομίζει ότι τον πολεμάει το σύστημα και "νιώθει Αριστοφάνης στην τοποθεσία Δελφινάριο".

Αντί να καθίσει να γράψει αστεία κείμενα, προτιμά να φοράει περούκες, ψεύτικα στήθη ή φανταχτερά ρούχα, να μιλάει γυναικεία και να πέρδεται. Είναι το λεγόμενο "εύκολο γέλιο" που όμως, όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει, δεν είναι σάτιρα. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια ενός -κατά τα άλλα ταλαντούχου καλλιτέχνη- να έχει κάθε χρόνο καινούρια παράσταση, θυσιάζοντας την ποιότητα. Ενός κωμικού (όπως και άλλων της γενιάς του) που τον ξεπέρασε η πραγματικότητα. Και αντί να προσαρμοστεί στη νέα εποχή (όπως έκαναν αρκετοί συνάδελφοί του) επιλέγει να υπερασπιστεί την "παλιά συνταγή" που προφανώς δεν είχε πρόβλημα να κοροϊδέψει και όχι να σατιρίσει επί σκηνής τον "χοντρό", την "αδερφή" και τον "χαζό".

Το ατυχές είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται το έλλειμμα της δημιουργίας του και με αφορμή αναρτήσεις που έγιναν εις βάρος του στα social media αποφάσισε να ξεκινήσει μία εκστρατεία υπεράσπισης του εαυτού του. Ανεβάζει καθημερινά βίντεο με τα οποία επιτίθεται στους επικριτές του ή παραθέτει αποθεωτικά σχόλια υποστηρικτών του. Έχει δημιουργηθεί έτσι ένα "σεφερλικό κίνημα", που βασικά επιτίθεται στην πολιτική ορθότητα και στη woke κουλτούρα. Φυσικά είναι δικαίωμά τους. Απλά να σημειώσουμε ότι αυτό δεν "βελτιώνει" το χιούμορ του καλλιτέχνη, που δυστυχώς έχει χάσει πια την επαφή του με τη σάτιρα, η οποία ως γνωστόν δεν έχει όρια αλλά έχει αισθητική!

Υπερασπίζεται δε τον εαυτό του ανεβάζοντας αποσπάσματα από ελληνικές σειρές άλλων δημιουργών (πχ Ρήγα-Αποστόλου) που είχαν γυριστεί πριν από 20-30 χρόνια. Μα αυτό, ακριβώς, λέμε. Ο κόσμος προχώρησε αλλά ο Σεφερλής θέλει να συνεχίσει να επιβιώνει με όρους '90s.

Παράλληλα, βέβαια επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση πως κάποιοι επιχειρούν "να κλείσουν το στόμα του Σεφερλή" επειδή λέει "αλήθειες" που ενοχλούν τον "μπαμπούλα" της πολιτικής ορθότητας. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ο Σεφερλής είναι μέσα στο σύστημα (με καθημερινή εκπομπή στον ΣΚΑΪ) και θα συνεχίσει να κάνει το θέατρο όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, απλώς, θέλει δεν θέλει, θα συνεχίσει να δέχεται και την κριτική.

Από την άλλη μεριά, ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει ανέβει "στα κάγκελα" για να υπερασπιστεί τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης σχετικά με το εθνικό σύστημα υγείας. Το καλοκαίρι έγιναν πολλά ρεπορτάζ που ανέδειξαν τα προβλήματα του ΕΣΥ, τα οποία ο υπουργός θεωρεί πως είναι υποκινούμενα και έχουν ως στόχο να πλήξουν τον ίδιο και να ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Αυτό το γεγονός από μόνο του είναι προβληματικό γιατί ο υπουργός θεωρεί πως όταν ένας δημοσιογράφος κάνει ρεπορτάζ, δεν κάνει απλά τη δουλειά του, αλλά έχει στόχο να πλήξει την κυβέρνηση. Θεωρεί δηλαδή ότι το ρεπορτάζ δεν είναι η δουλειά του δημοσιογράφου, αλλά ένα μέσο επίθεσης στην εξουσία. Ενώ ως γνωστόν είναι μέσο ελέγχου της εξουσίας.

Τέλος πάντων, με τη λογική Σεφερλή ο Άδωνις Γεωργιάδης επέλεξε να απαντήσει στα ρεπορτάζ με "σόου" στα social media. Αφού δεν έπιασε η δαιμονοποίηση των γιατρών που "τους σπουδάσαμε δωρεάν" και οι απειλές ότι θα τους κόψει τη συνταγογράφηση, το "τροπάρι" άλλαξε. Πλέον, η επικοινωνιακή εκστρατεία περιλαμβάνει βίντεο στα οποία "βάζει στη θέση τους" γιατρούς που συκοφαντούν το ΕΣΥ και άλλα που τον αγκαλιάζουν ασθενείς και… οδοιπόροι για τα καλά που τους έχει κάνει. Τις τελευταίες ημέρες έβαλε στο ρεπερτόριο και επιστολές που δέχεται από νοσηλευόμενους που τον ευχαριστούν επειδή στο διάστημα της παρουσίας του στο υπουργείο Υγείας απολαμβάνουν εξαιρετικές υπηρεσίες στα δημόσια νοσοκομεία!

Όσο για τις ανακοινώσεις της ΠΟΕΔΗΝ και τις έρευνες ανεξάρτητων φορέων που δείχνουν ότι το ΕΣΥ νοσεί, ο υπουργός τις εντάσσει προφανώς σε μία ενορχηστρωμένη προσπάθεια απαξίωσης των δημόσιων νοσοκομείων.

Σε αυτό θα αντιπαραβάλουμε τρία γεγονότα. Τις τρεις ανακοινώσεις που έκανε για το ΕΣΥ ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Συγκεκριμένα εξήγγειλε: 1) Ευνοϊκή αλλαγή στη φορολόγηση των εφημεριών των γιατρών, 2) αύξηση στις αποδοχές των γιατρών (μόνο) σε ακριτικές περιοχές, αλλά μηδενικές αυξήσεις για τους νοσηλευτές ανά την επικράτεια.

Τρίτον, ανακοινώθηκαν δωρεάν απογευματινά  χειρουργεία χρηματοδοτούμενα από το Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία όμως δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν εντός χρονοδιαγράμματος στα δημόσια νοσοκομεία. Για να μη χαθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα χειρουργεία θα γίνουν σε ιδιωτικές κλινικές. Λογικά τυχαίο είναι που πάλι τα χρήματα της ΕΕ πάνε σε «επιλεγμένους» ιδιώτες.

Με βάση τα παραπάνω, αυτά που ενώνουν Γεωργιάδη και Σεφερλή είναι ο εγωισμός, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία τους. Αντί να αποδεχθούν το «πρόβλημα» και να το διορθώσουν, επιλέγουν το διχασμό και τη «φασαρία».

Διαχρονικά, οι καλλιτέχνες κρίνονται και η εξουσία ελέγχεται. Δεν είναι κάτι που συνέβη πρώτη φορά στον Μάρκο και τον Άδωνι. Αυτοί, όμως, θίχτηκαν και επιλέγουν να απαντήσουν με επικοινωνία και όχι με ουσία. Θυματοποιώντας τους εαυτούς τους.

Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ότι στο παρόν άρθρο ο Μάρκος Σεφερλής θα απαντούσε σχολιάζοντας πως ένας δημοσιογράφος που δεν τον ξέρει η μάνα του, προσπαθεί να επιβάλλει την woke κουλτούρα, ενώ ο Άδωνις Γεωργιάδης θα υποστήριζε στην καλύτερη πως έχουμε πέσει θύματα της «κομμουνιστικής μιζέριας». Όπως ο Τραμπ και ο Μασκ δηλαδή που προσπαθούν να τρομάξουν τον αμερικανικό λαό με παραμύθια χωρίς δράκους, λέγοντας πως η Κάμαλα Χάρις είναι μαρξίστρια και θα επιβάλλει στις ΗΠΑ τη «δικτατορία» της πολιτικής ορθότητας. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr