Η προτεραιότητα της κυβέρνησης σήμερα είναι να ανοίξει σταδιακά την οικονομία και να επιτρέψει μια ημι - κανονικότητα προκειμένου να μην καταρρεύσει οικονομικά το σύνολο της οικονομίας αλλά και για δυο ιατρικούς λόγους. Πρώτον για να αρχίσει η ελληνική κοινωνία σταδιακά να αποκτά μια σχετική έστω ανοσία στον ιό και δεύτερον για να μη καταρρεύσουν ψυχολογικά οι πάντες από την απομόνωση. 

Είναι ξεκάθαρο από τις πληροφορίες που έχουμε από την κυβέρνηση ότι δεν είναι μόνο η οικονομία ο λόγος που θα πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις, αλλά ότι αυτό επιβάλλουν και τα επιδημιολογικά μοντέλα που συζητούνται στην κυβέρνηση. 

Για όσους απαιτούν σοβαρή ενημέρωση σχετικά με τη ζημιά που προκαλεί η πανδημία στις οικονομίες, η απάντηση είναι μία και μόνο μία: Κανείς δεν ξέρει ακόμη. Όλες οι προβλέψεις που γίνονται από διάφορους εξαιρετικά απαισιόδοξους ή από άλλους αισιόδοξους, είναι αυθαίρετες. Και αυτό επειδή κανείς δεν γνωρίζει ούτε πόσο θα διαρκέσει το πρόβλημα της πανδημίας, ούτε αν θα χρειαστεί να ανοιγοκλείνουν οι οικονομίες ανάλογα με τα κύματα του ιού, ούτε πόσο ποσοστό κάθε οικονομίας θα μείνει κλειστό και πόσο θα ανοίξει και για πόσο καιρό. Συνεπώς η επίπτωση της πανδημίας στις επιχειρήσεις και στις οικονομίες δεν είναι γνωστή ακόμη.

Παρατηρώ όπως όλοι έκπληκτος την πειθαρχία που έχουμε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων στα πολύ αυστηρά μέτρα εγκλεισμού και απομόνωσης για τον κορονοϊό. Διαβάζω και πολλά άρθρα σχετικά με το θέμα που εκθειάζουν τον λαό και την προσπάθεια της κυβέρνησης. Συμφωνώ ότι είναι εντυπωσιακό το φαινόμενο και προσπαθώντας να το καταλάβω σκέφτηκα το εξής: Αυτό είχε συμβεί σε κάποιο βαθμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν κανείς δεν οδηγούσε στην λωρίδα που είχε προσδιορισθεί για τις μετακινήσεις των συμμετεχόντων στους Αγώνες, κανείς δεν πέταγε στο δρόμο σκουπίδια κλπ. Πάλι είχαμε εκπλαγεί από την συμπεριφορά του απείθαρχου λαού μας.
Και για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα χωρίς να σας κουράζω, θεωρώ ότι ο Έλληνας τελικά πειθαρχεί, μόνο αν κρίνει ο ίδιος ότι πρέπει να πειθαρχήσει. Όχι επειδή του το είπε το κράτος ή επειδή το λέει ο νόμος, ή επειδή έτσι θέλει η πλειοψηφία. Μόνο αν κρίνει ο ίδιος ότι πρέπει να πειθαρχήσει.

 Κάθε χώρα κάνει ότι μπορεί στο πεδίο της οικονομίας για να διατηρήσει τις επιχειρήσεις σε λειτουργία με την προϋπόθεση ότι εκείνες διατηρούν τις θέσεις εργασίας.

Βάσει δυο σοφών ελληνικών γνωμικών, “ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται” και “οι φίλοι στα δύσκολα κρίνονται” βγάζουμε ηδη μερικά συμπεράσματα:
1. Ο Τράμπ, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Ρούτε και πολλοί άλλοι δεν είναι καθόλου καλοί καπετάνιοι.
2. Οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Φινλανδοί δεν είναι φίλοι μας, ούτε κανενός άλλου.
Και ένα μπόνους συμπέρασμα για τη Μέρκελ: δεν είναι καθόλου καλή καπετάνισα για την Ευρώπη, στο τελευταίο πειρατικό θα την ειχαν βάλει να περπατήσει τη σανίδα (σχετική φωτο).