Η απάντηση μάλλον έχει να κάνει με τα μικροσυμφέροντα. Τα φωτοβολταϊκά είναι φθηνά και οι ανεμογεννήτριες πανάκριβες. Ο καθένας μπορεί να βάλει φωτοβολταϊκά στο χωράφι του και να εισπράττει από το ρεύμα, ενώ κανείς δεν μπορεί να στήσει μια ανεμογεννήτρια αφού το κόστος της είναι τεράστιο. Συνεπώς ο κάτοικος μιας οποιασδήποτε περιοχής προτιμάει να πάρει μερίδιο στο χρήμα που θα παραχθεί από τα φωτοβολταϊκά παρά να μην εισπράξει τίποτα από τις ανεμογεννήτριες που θα στηθούν στην περιοχή του. Τίποτα στην τσέπη του, διότι ο Δήμος του θα εισπράττει τόσα λεφτά που θα μπορεί να καταργήσει όλα τα δημοτικά τέλη.

Και αυτό διότι οι ανεμογεννήτριες πληρώνουν στον Δήμο στον οποίο βρίσκονται το 3% των μικτών εσόδων τους κάθε χρόνο, δηλαδή ένα πολύ αξιόλογο ποσό. Όμως επειδή τα λεφτά τα παίρνει ο Δήμος (που όλοι λόγω εμπειρίας ξέρουμε ότι θα χαθούν σε κάποιες τσέπες), οι δημότες αντιδρούν και προτιμούν να τα παίρνουν απευθείας από τα φωτοβολταϊκά - καταστρέφοντας τη θέα στην περιοχή τους.

Υπό τις σημερινές συνθήκες ενεργειακής κρίσης, αλλά και για το μέλλον που οι ενεργειακές ανάγκες θα αυξάνονται διαρκώς, το κράτος πρέπει να ξεπεράσει τις αντιδράσεις όπου μπορεί και να προωθήσει τις ανεμογεννήτριες - εφόσον υπάρχει σοβαρή μελέτη για τις δυνατότητες παραγωγής ρεύματος σε συγκεκριμένες περιοχές.
Φανταστείτε ένα “σύστημα” ανεμογεννητριών που θα περιλαμβάνει κάποια νησιά που φυσάει συνέχεια και θα συνδέει τις ανεμογεννήτριες τους με ένα υποθαλάσσιο καλώδιο που θα καταλήγει στην Αττική. Υποθετικά, το καλώδιο αυτό θα μπορούσε να ξεκινάει από την Ικαρία να προχωράει υποθαλάσσια στους Φούρνους, στη συνέχεια να προχωρήσει και να συνδέσει άλλες ανεμογεννήτριες στη Γυάρο και από εκεί να φύγει για Μακρόνησο όπου θα υπάρχει ένα μεγάλο - το μεγαλύτερο - πάρκο ανεμογεννητριών με τελικό προορισμό απέναντι στο Λαύριο.
Γιατί λοιπόν δεν το φτιάχνουμε; Δεν ξέρω τι αντιδράσεις υπάρχουν για κάθε περιοχή, ξέρω ότι το ΚΚΕ αντιδρά για τις περιπτώσεις της Μακρονήσου και της Γυάρου, επειδή ήταν τόποι εξορίας των αριστερών και τώρα είναι τόποι μνήμης. Πώς οι ανεμογεννήτριες σκοτώνουν τις μνήμες δεν μπορεί να εξηγηθεί, αφού κάλλιστα μπορούν να διατηρηθούν όλα τα κτήρια του τόπου εξορίας, να διοργανώνονται φεστιβάλ, να υπάρχει μουσείο κλπ. Οι μνήμες δεν φεύγουν, ούτε σβήνεται η ιστορία. Δεν έχει κανένα απολύτως λόγο το ΚΚΕ να αντιδρά και όμως το κάνει. Και στερεί από τη χώρα μια εκπληκτική πηγή φθηνής ενέργειας, αφού η Μακρόνησος βρίσκεται απέναντι από το Λαύριο, φυσάει 360 ημέρες το χρόνο, είναι ακατοίκητη και έχει το ιδανικό σχήμα και μέγεθος για να γίνει ένα σούπερ εργοστάσιο αιολικής ενέργειας και η Γυάρος είναι επίσης ανεμοδαρμένη και πολύ κοντά.
Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να βρει μια άκρη με το ΚΚΕ και να προχωρήσει σε αξιοποίηση της Μακρονήσου και της Γυάρου προς όφελος της χώρας χωρίς να σβηστούν οι ιστορικές μνήμες; Ασφαλώς και θα μπορούσε, το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με το οποίο μπορεί η κυβέρνηση να συνεννοηθεί και πρέπει να το κάνει.
Πολύ πιο δύσκολο θα είναι φυσικά να συνεννοηθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση με τους οικολόγους οι οποίοι έχουν την παράδοξη θέση ότι είναι προτιμότερο για το περιβάλλον να καίμε λιγνίτη από το να σηκώνουμε ανεμογεννήτριες.
Σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει το θέμα των ανεμογεννητριών από κάποιους επιστήμονες αλλά και από κάποιους πολιτικούς ώστε να βρεθεί μια λογική συνιστώσα αξιοποίησης των απεριόριστων δυνατοτήτων που έχει η χώρα στα αιολικά.
Ιδιαίτερα εφόσον αναζητούμε αφενός πράσινη ενέργεια αφετέρου απεξάρτηση από τις εισαγωγές ρεύματος. Και τώρα που διαπιστώσαμε με την ενεργειακή κρίση τι ζημιά μπορούμε να πάθουμε από τις τιμές της ενέργειας, καλό θα είναι να κινηθούμε με αποφασιστικότητα.
Δεν μπορεί το συμφέρον της χώρας να θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας ή των μικρο συμφερόντων.