Τώρα που η, επιμένουσα αριστερά, κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται μπρος στον σκόπελο των εργασιακών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, θα ξάφνιαζε θετικά και το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε, αλλά και θα βοηθούσε άμεσα και ανατρεπτικά την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, εάν εστερνιζόταν την εντολή του ΔΝΤ για μια (προσωρινή) εγκατάλειψη των εργασιακών νόμων, έως ότου η ανεργία στην Ελλάδα υποχωρήσει (π.χ.) στα 5%.

Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη να διδαχθεί και να εμβαθύνει στην εκπαίδευση, κατώτερη και μέση, και στην Ορθοδοξία και στην Θρησκειολογία, με μεγαλύτερη έμφαση στον πρώτο, αλλά και με σημαντική δουλειά στον δεύτερο τομέα γνώσης και αυτογνωσίας. Αλλά με την χαρακτηριστική εθνική παθολογία του διχασμού, η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται σε εμπόλεμο κατάσταση εναντίον της σημερινής ορθόδοξης ηγεσίας. Και ο εσαεί χαμένος είναι ο ελληνικός λαός. Αποκλεισμός είτε της Ορθοδοξίας, είτε της Θρησκειολογίας, από την ελληνική εκπαίδευση συντελεί στην διάπλαση ενός μη ολοκληρωμένου ατόμου, γιατί το κάθε άτομο πρέπει να γνωρίζει, πρωτίστως, τον εαυτό του, αλλά εξίσου σημαντικά, πρέπει να γνωρίζει και ποιοι είναι οι συγκάτοικοί του σε αυτόν το πλανήτη. 

Όταν σύσσωμη η υφήλιος είναι εναντίον σου, τότε η κοινή γνώμη λέει ότι είσαι εντελώς λάθος. Αλλά στο μεταμοντέρνο και επιμελημένα παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό καμιά φορά είσαι εντελώς σωστός.

Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται περί του νέου νόμου υπέρ μιας κάποιας μορφής απλής αναλογικής, τα πιο πολλά αρνητικά, εναντίον του επιχειρήματος της κυβέρνησης Τσίπρα.

Μια ειδησούλα πέρασε την περασμένη εβδομάδα σαν αστραπούλα και χάθηκε, πριν καλά καλά αφήσει το στίγμα της, μέσα στα υπερφορτωμένα και επιμελώς εμπεδωμένα ΜΜΕ της Ευρώπης.

Ένα είναι αυτόπου πραγματικά μας ενώνει με τους αρχαίους Έλληνες, το θέατρο. Επίκεντρο σε αυτόν τον σύνδεσμο των δυο κατά τα άλλα πολύ διαφορετικών κοινωνιών που τους χωρίζουν και τρεις χιλιετηρίδες, είναι το αρχαίο θέατρο στην Επίδαυρο, που αποτελεί ίσως την κορωνίδα θεατρικής πραγματικότητας στην χώρα μας, και ίσως παγκοσμίως.

Ενάντια στην επικρατούσα κοινή γνώμη, η οποία δεσπόζει στην γηραιά ήπειρο σε όλα τα «φιλο»-ευρωπαϊκά επίπεδα, η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, την παρούσα στιγμή, μπορεί να πει κανείς, αποτελεί μία ιστορική ανάγκη για την πραγματοποίηση του ονείρου της Ευρωπαϊκής ένωσης, και μακροπρόθεσμα, έχει τουλάχιστον ίσες πιθανότητες να αποδειχθεί ωφέλιμη για την ενωτική διαδικασία παρά καταστροφική όπως σύσσωμο το σύμπαν διαλαλεί περίτρομο.