Ένας πολιτικός που θάμπωσε τα πλήθη μετατρέποντας τον εαυτό του από τον διάολο της Ευρώπης, στον Άγγελο της, η τουλάχιστον στον προσωπικό αγγελιοφόρο της Μέρκελ, που βασικά είναι το ίδιο πράγμα.

Αλλά ο κ. Τσίπρας, καλά θα κάνει να καταλάβει ότι αριστερή ιδεολογία δεν σημαίνει κρατισμός, παρά Δικαιοσύνη, κοινωνική, οικονομική και πολιτική για όλους. Από τον Μαρξ και πέρα, τουλάχιστον, πολλών ανθρώπων οι καρδιές ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, όπως και κάποιους καιρούς του Αλέξη, πάλλονται με πάθος και αφοσίωση υπέρ μια κοινωνίας δίκαιης προς όλους. Δικαιοσύνη ήταν το μήνυμα του Μαρξ και όχι Κρατισμός. Το κράτος ήταν και είναι το εργαλείο μέσω του οποίου μια κοινωνία γίνεται και συντηρείται δίκαιη προς όλους.

Το τεράστιο έγκλημα και λάθος της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης ήταν ότι το Κράτος εκθρόνισε την Δικαιοσύνη σαν στόχο της σοβιετικής ηγεσίας. Και έτσι το εργαλείο έγινε ο στόχος, Και φυσικά ο στόχος της Δικαιοσύνης εγκαταλείφθηκε Με τα γνωστά ιστορικά αποτέλεσμα.

Έτσι, ακριβώς όπως οι ηγεσίες της Σοβιετικής Ένωσης πρόδωσαν το όνειρο που είχαν πουλήσει στους λαούς για μια δικαία κοινωνία, και έφτιαξαν ένα κράτος το οποίο εξ ορισμού ήταν δίκαιο, ενώ στην πραγματικότητα τάχιστα μετετράπη σε μια δικτατορία, δηλαδή στο άκρον αντίθετο μιας δίκαιης κοινωνίας, έτσι και ο κ. Τσίπρας, τραγικά όσο και εγκληματικά, προδίδοντας τις υποσχέσεις του για μια δίκαια κοινωνία, προχωρεί να δημιουργήσει ένα κράτος, του οποίου οι μέτοχοι, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι, αποκτούν εξ ορισμού τον ρόλο του δίκαιου και του άσπιλου, και όλοι οι άλλοι, η πλειοψηφία του λαού που βρίσκεται στην ιδιωτική οικονομία μετατρέπονται σε παρείσακτους και υποδεέστερους πολίτες. Και αυτά από ένα πολιτικό που ανέβηκε στην εξουσία με την ψήφο των πολιτών και την υποστήριξη της παρούσης στήλης, διότι υποσχόταν να φέρει την πολυπόθητη δικαιοσύνη στην κατά πολλά άδικη ελληνική κοινωνία.

Ο κ. Τσίπρας δεν έχτισε τον ελληνικό κρατισμό. Αυτό το κάνανε άλλοι. Αλλά ενάμιση χρόνο στην εξουσία ο κ. Τσίπρας, μετατρέπει την ελληνική κοινωνία σε δυο αντικρουόμενα και παντελώς άνισα στρατόπεδα. Στους έχοντες, που είναι οι πολύμορφοι μέτοχοι του ελληνικού κρατισμού, και στους μη έχοντες, που είναι η απέραντη, άνεργη και άεργη ιδιωτική κοινωνία.

Ο κ. Τσίπρας δεν προδίδει επαίσχυντη μόνο τον ελληνικό λαο και το ελληνικό έθνος, αλλά αντιγράφοντας τις άδικες όσο και αυτοκαταστροφικές πολιτικές των προκατόχων του στην ιστορική σοβιετική Ένωση, προδίδει και καταστρέφει την αριστερή ιδεολογία όσο και κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης.

Είναι τραγικό ότι και τα δυο επικρατέστερα πολιτικά και οικονομικά συστήματα στην ανθρώπινη κοινωνία, έχουν εμπεδωμένους και τα δυο, και τους σπόρους της επιτυχίας για τον στόχο μιας δίκαιης κοινωνίας, αλλά και τους σπόρους της αποτυχίας, που μετατρέπουν τα ίδια τα συστήματα σε άδικα και καταπιεστικά.

Στον καπιταλισμό, το εργαλείο που οδηγεί στον στόχο μίας δίκαιης κοινωνίας, είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Στον κομμουνισμό είναι το κράτος. Στον καπιταλισμό το σύστημα γίνεται άδικο και καταπιεστικό όταν το εργαλείο μετατρέπεται στον στόχο. Όταν ο ελεύθερος ανταγωνισμός μεταμορφώνεται σε ένα εργαλείο καταπίεσης της πλειοψηφίας που δεν είναι τόσο ικανή στον ελεύθερο ανταγωνισμό από την ικανότερη και ανταγωνιστικότερη μειοψηφία.

Στον κομμουνισμό, το κράτος, ο υποτιθέμενος φύλακας άγγελος μιας δίκαιης κοινωνίας, μετατρέπεται στον άδικο καταπιεστή της ίδιας της κοινωνίας. Υπό αυτήν την σκοπιά μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι τα οικονομικά μοντέλα που πετυχαίνουν η αποτυγχάνουν στον στόχο τους για μια δίκαιη κοινωνία παρά οι άνθρωποι, οι ηγετικοί παράγοντες που τα υλοποιούν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr