Οι δύο άνθρωποι που ξεμπρόστιασαν την εγκληματική φοροαφαίμαξη, (βλέπε φοροκλοπή,) εις βάρος όλων των υπόλοιπων ευρωπαίων φορολογούμενων, που διεξήγαγε το πριγκιπάτο του Λουξεμβούργου για πάρα πολλά χρόνια υπό την «σοφή» ηγεσία του Γιούνκερ στο διττό του θεσμικό ρόλο σαν ηγέτης του Λουξεμβούργου και σαν ηγέτης του Eurogroup, καταδικάστηκαν από ένα δικαστήριο του πριγκιπάτου, σε φυλάκιση ενός έτους με αναστολή,  για την αθέτηση της υπόσχεσης που είχαν δώσει στην ιδιωτική εταιρεία όπου εργαζόντουσαν να μην μαρτυρήσουν την αθέμιτη φοροκλοπή εναντίον της υπόλοιπης Ευρώπης, που η εταιρεία υλοποιούσε επί χρόνια σύμφωνα με το συμβόλαιο της με τις φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου.

Η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, υπό την σοφή ηγεσία του Γιούνκερ πάντοτε, είχε κανονίσει να νομοθετήσει νόμους που έδιδαν πλήρη ανεξαρτησία και μυστικότητα στις φορολογικές αρχές του κράτους να μαζεύουν τους φόρους υπό πλήρη «μυστικότητα» και «ανεξέλεγκτα» από την κυβέρνηση του κρατιδίου. Οι φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου, με την σειρά τους, είχαν προσλάβει την εν λόγω ιδιωτική εταιρεία, για να υλοποιήσει αυτήν την τεράστια φοροαφαίμαξη που έχει κοστίσει στους ευρωπαίους φορολογούμενους αμέτρητα δισεκατομμύρια ευρώ, από φορολογικά έσοδα που η υπόλοιπη Ευρώπη δικαιούνταν να πάρει από τις τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες, τύπου Amazon, Ikea, Apple, κλπ.

Το «σχεδιάκι» ήταν απλό. Το Λουξεμβούργο έδινε φορολογική εστία σε αυτές τις πολυεθνικές για όλες τις πωλήσεις που οι πολυεθνικές χτυπούσαν κάθε χρόνο σε όλα τα κράτη της Ευρώπης.  Έχοντας την φορολογική τους έδρα μόνο στο Λουξεμβούργο, αυτά τα πολυεθνικά μεγαθήρια, αφενός φορολογούνταν από το πριγκιπάτο με ελάχιστα ποσοστά πάνω στα τεράστια κέρδη τους, αλλά επιπλέον, το πριγκιπάτο είχε φροντίσει να «βρει» κάποιους φορολογικούς κανονισμούς, με τους οποίους μπορούσε «νόμιμα» να δίνει σε όλες αυτές τις πολυεθνικές εταιρείες φορολογική ταυτότητα … φιλανθρωπικών οργανισμών! Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο συνολικός φόρος που πληρώνανε οι εταιρείες στο Πριγκιπάτο, (και σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος), για το συνολικό τζίρο πωλήσεων τους στην Ευρώπη, ήταν γύρω στο …1%!

Αλλά το κερασάκι σε αυτή την ευρωπαϊκή τούρτα διεστραμμένης ηθικής ήταν η συμμετοχή του Γιούνκερ σε αυτή την ιστορία και η αντίδραση, (βλέπε επιβράβευση), της ευρωπαϊκής ηγεσίας προς τον Γιούνκερ. Αυτή η ιστορία, η φημισμένη LuxLeaks, έσκασε πέρσι, χάριν σε αυτούς τους δύο υπαλλήλους που μόλις καταδικάστηκαν από το Πριγκιπάτο, και εν μέσω της πολύμηνης εκστρατείας του κ. Γιούνκερ να αναδειχθεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η βόμβα των Lux Leaks πυροδότησε, από την θετική πλευρά της, μία τεράστια πολιτική ανατροπή, με στόχο την επιβολή διαφάνειας των φορολογικών πρακτικών των διαφόρων κρατών της Ευρώπης, και την μείωση της φοροαποφυγής μέσω φορολογικών παραδείσων σαν το Λουξεμβούργο, μία προσπάθεια η οποία είναι σε πλήρη εξέλιξη με άγνωστα μελλοντικά αποτελέσματα.

Από την άλλη μεριά, ο κ. Γιούνκερ προσποιήθηκε πλήρη άγνοια περί των πεπραγμένων των φορολογικών υπηρεσιών του πριγκιπάτου του, στο οποίο ήταν ηγέτης στην δεκαετία της εν λόγω φοροαφαίμαξης, που κατέστησε το πριγκιπάτο ένα απλό θησαυροφυλάκιο πολυεθνικών χρηματοπιστωτικών αποθεμάτων. Κάτι πολύ λογικό, αφού οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου, (μισό εκατομμύριο άνθρωποι), μέσω των θαυματουργών νομικών τεχνασμάτων της φορολογικής τους υπηρεσίας, εισέπρατταν έστω και χαμηλά φορολογικά ποσοστά από τα κέρδη που αποκόμιζαν οι πολυεθνικές από τις ετήσιες πωλήσεις τους στον υπόλοιπο καταναλωτικό κοινό της Ευρώπης, των 400 εκατομμυρίων ανθρώπων! Η αναλογία πληθυσμών σε κάνει να αλληθωρίσεις. Είναι σαν ο ένας να κλέβει τα φορολογικά έσοδα που ανήκουν στους άλλους 800!!

Επί πλέον, ο κ. Γιούνκερ, σύμφωνα τουλάχιστον με μία έγκυρη δημοσιογραφική πηγή, τους Financial Times, κατά την διάρκεια της πολυετούς θητείας του σαν αρχηγός του (επίσης αθέμιτου -λόγω άτυπου) ευρωζωνικού θεσμού, του Eurogroup, κατά την διάρκεια της οποίας θητείας είχε μεταφέρει τον παράλληλο θεσμικό του ρόλο στο Πριγκιπάτο, στο Υπουργείο Οικονομικών, είχε επανειλημμένα αντισταθεί και επί χρόνια αποτελεσματικά σταματήσει θεσμικές προσπάθειες της Ευρωζώνης να ερευνήσει και να προωθήσει την ζητούμενη διαφάνεια στις φορολογικές πρακτικές των διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών.

Κατά απίθανη σύμπτωση, όμως, γιατί όπως ο κ. Γιούνκερ μας διαβεβαίωσε πέρσι, δεν είχε ιδέα από πού προέρχονταν όλα αυτά τα τεράστια φορολογικά έσοδα στο Πριγκιπάτο του, οι κινήσεις του κ. Γιούνκερ εναντίον της προσπάθειας να ερευνηθεί η φοροαποφυγή σε όλη την Ευρώπη, δηλαδή η τακτική του σαν ηγέτης του Eurogroup, απλώς …«έτυχε» να ευνοήσει άμεσα τις φοροαφαιμάξεις που πραγματοποιούσαν επί πολλά χρόνια οι φορολογικές υπηρεσίες  του κρατιδίου του. Ο απόλυτα μεσαιωνικός χριστιανός θρησκευόμενος! Πίστευε και μη ερεύνα!

Και το ερώτημα είναι, γιατί η ευρωπαϊκή ηγεσία, μετά το ξέσπασμα αυτού του σκανδάλου το 2015, και την ολοφάνερη εμπλοκή του κ. Γιούνκερ, αποφάσισε παρόλα αυτά να τον επικυρώσει σαν Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Και γιατί αυτή η απώλεια πόρων από την Ευρώπη δεν ξεσήκωσε ούτε λαϊκή ούτε διακρατική κατακραυγή εναντίον του Λουξεμβούργου και εναντίον των πολυεθνικών εταιρειών, την στιγμή που όταν οιοδήποτε κράτος, καλή ώρα η Ελλάδα, βρίσκεται να χρωστάει και να μη μπορεί να πληρώσει δισεκατομμύρια σε τραπεζικά δάνεια, δηλαδή, να κοστίζει στην Ευρώπη πολλά λεφτά, η κατακραυγή είναι τεράστια και όλες οι ηθικές και ανήθικες κατηγορίες και καταγγελίες εναντίον λαών υψώνονται με το πάθος του προτεσταντικού θυμού.

Γιατί όταν ένα κράτος κλέβει πόρους από την Ευρώπη, όλα συγχωρούνται και παραβλέπονται, συμπεριλαμβανομένων και των εμπεδωμένων ΜΜΕ, αλλά όταν ένα κράτος χρωστάει και δεν μπορεί να πληρώσει, τότε απειλούνται όλα με Αρμαγεδδώνα;;;

Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή. Και εξηγείται από τη αντιπαράθεση λαών και κεφαλαιοκρατίας. Το Λουξεμβούργο κόστισε στους λαούς της Ευρώπης τεράστιες οικονομικές αβαρίες στην μορφή χαμένων φορολογικών εσόδων. Το κράτος της Ελλάδας κόστισε στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα τεράστιες απώλειες από την αδυναμία να ανταποκριθεί στην συντήρηση του χρέους. Οι δύο αυτές εμβληματικές περιστάσεις ζωγραφίζουν την ηθική και εξουσιαστική υπεροχή του Κεφαλαίου εναντίον του Λαού, στον Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό, ο οποίος ζει και βασιλεύει στην γερμανοκρατούμενη αλλά «ενωμένη» Ευρώπη.

Οι «αθώες» και πολύ «νόμιμες» πρακτικές του πριγκιπάτου κόστισαν λεφτά στους Λαούς της Ευρώπης, και συνάμα πρόσφεραν αθέμιτα κέρδη στην πολυεθνική κεφαλαιοκρατία. Οι «σατανικές» πρακτικές των κυβερνήσεων της Ελλάδας, κόστισαν λεφτά στην χρηματοπιστωτική κεφαλαιοκρατία. Η δυσαναλογία στην διαφοροποίηση του Καλού και του Κακού, που χαρακτηρίζει αυτές τις δύο περιστάσεις είναι ολοφάνερη. Το Λουξεμβούργο, και ο Αρχιτέκτονας του αθέμιτου πλούτου του, ο κ. Γιούνκερ, παραμένουν αγγελικές και ηγετικές παρουσίες στην «ενωμένη» Ευρώπη. Η Ελλάδα, οι κυβερνήσεις της, και ο λαός τξς, έχουν προ πολλού παραπεμφθεί στα Τάρταρα, όπως μας πρέπει…

Το μήνυμα είναι απλό. Το να κλέβεις έναν λαό, είναι καλό. Το να κλέβεις το Κεφάλαιο είναι πολύ κακό.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr