Η δεύτερη τραγωδία εξελίσσεται με σκηνικό τη Γάζα και αυτή έχει όλα τα στοιχεία τρόμου, μίσους και αίματος σε κορύφωση. Αυτή δεν επιτρέπει το παραμικρό χαμόγελο, μαυρίζει την ψυχή και το τέλος της είναι απροσδιόριστο. Όσα συμβαίνουν στη Γάζα δεν έχουν πράγματι αναλογία αγριότητας με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μιλώντας για κρίσεις που προκαλούν το ενδιαφέρον ή και αφορούν άμεσα τη Δύση και την κοινή της γνώμη. Πρόκειται για ανελέητο μακελειό που οι εικόνες του βρίσκουν το φως της δημοσιότητας, επηρεάζουν τη διεθνή κοινή και οδηγούν σε κάποια προσωρινά συμπεράσματα.

Πρώτο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι το Ισραήλ κερδίζει, όπως αναμενόταν, τον πόλεμο στο στρατιωτικό πεδίο, αλλά έχει μεγάλα προβλήματα  σε επικοινωνιακό επίπεδο. Συναφές συμπέρασμα είναι επίσης ότι οι εικόνες από το πεδίο των μαχών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη ζουν πλέον εκατομμύρια μουσουλμάνων, στρέφουν τη συμπάθεια της διεθνούς κοινής γνώμης προς τους Παλαιστίνιους αμάχους που μακελεύονται ανελέητα από τους βομβαρδισμούς των ισραηλινών. Η μεταστροφή της κοινής γνώμης επηρεάζει με τη σειρά της τις δυτικές κυβερνήσεις που αν και η στήριξή τους στο Ισραήλ παραμένει, το πιέζουν παράλληλα να δεχθεί κάποια εκεχειρία για ανθρωπιστικούς λόγους και μία οριστική λύση του Παλαιστινιακού αργότερα. Το παράδειγμα το έχουμε μπροστά μας και είναι ο Μητσοτάκης, αλλά και η αμερικανική κυβέρνηση αυτής της γραμμής είναι. Άλλωστε τη γραμμή της Ουάσινγκτον ακολουθεί ο δικός μας από τη στιγμή που ξέσπασε η συγκεκριμένη μέγα – κρίση.

Αγνόηση παραινέσεων

Τολμώ να διατυπώσω την άποψη ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις για εκεχειρία, απ΄ όπου και αν προέρχονται, δηλαδή από την αμερικανική πλευρά, για ν’ ακριβολογούμε. Δεν κρύβει ότι η απόφασή της είναι να το τελειώσει αυτό που ξέσπασε την 7^η Οκτωβρίου, δηλαδή να εξαλείψει ολοκληρωτικά τη Χαμάς και ταυτόχρονα να τιμωρήσει παραδειγματικά τους Παλαιστινίους που την ανέχονται, αν και το δεύτερο δεν το ομολογεί φυσικά. Άλλο αν στη δημιουργία της Χαμάς έχει συμβάλλει έμμεσα ή και άμεσα ο Νετανιάχου με την πολιτική του διαχρονικά, με τις κομματικές συμμαχίες που έκανε για να παραμείνει στην εξουσία, όπως και με συγκεκριμένες ενέργειες. Στην τωρινή συγκυρία πάντως έχει μαζί του τη συντριπτική πλειοψηφία του ισραηλινού λαού που αφενός αισθάνεται άσβεστο μίσος (λειτουργεί αμφίπλευρα), αφετέρου νιώθει ότι κινδυνεύει η ύπαρξή του. Εξάλλου, η ιστορία του κράτους του Ισραήλ από τη δημιουργία του – και στην πορεία προς αυτήν – ποτέ δε διστάζει να προβαίνει σε ενέργειες που εκείνο θεωρεί ότι ωφελεί το εθνικό συμφέρον του. Συμμετείχε στην επέμβαση των αγγλογάλλων στο Σουέζ το 1956, φύτεψε κατάσκοπο σε υπηρεσίες των ΗΠΑ, ο οποίος κάποια στιγμή συνελήφθη, ενεργοποίησε ερήμην της Ουάσινγκτον ιό που μαζί είχαν τοποθετήσει στο σύστημα των πυρηνικών αντιδραστήρων του Ιράν για να σαμποτάρουν το αντίστοιχο πρόγραμμα το Ιράν, γεγονός που δυσαρέστησε σφόδρα τους Αμερικανούς τότε.

Ένας μεγάλος λόγος που η ισραηλινή κυβέρνηση – και ακόμη περισσότερο η κυβέρνηση Νετανιάχου που συνεργάζεται με ακραία ρατσιστόμουτρα σαν εκείνον τον υπουργό Εβραϊκού Πολιτισμού που μίλησε για χρήση πυρηνικών όπλων στη Γάζα – αγνοεί εντελώς τις παραινέσεις να ρίξει νερό στο κρασί της είναι ότι υπολογίζει πως όλη η δυσφορία και η πίεση της κοινής γνώμης θα εξαερωθεί σταδιακά, με τη βοήθεια βέβαια της εβραϊκής διασποράς στη Δύση. Με την τεράστια επιρροή στις κυβερνήσεις μέσω των εβραϊκών λόμπι, ειδικά στις ΗΠΑ, με την εξίσου τεράστια επιρροή στα απανταχού μήντια, με το γεγονός ότι είναι πολλοί οι Εβραίοι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες σε πολλούς τομείς, με την φοβερή σε μέγεθος και ποιότητα επίδραση Εβραίων στους τομείς της παιδείας και του θεάματος, με τις ενοχές δυτικών κοινωνιών για το Ολοκαύτωμα ακόμη ζωντανές και με τον φόβο του Ισλάμ παρόντα. Αλλά και δίχως πολλούς από τους προηγούμενους λόγους, θα ήταν πολύ δύσκολο για ένα κράτος που θεωρεί ότι βρίσκεται σε πόλεμο για την ύπαρξή του να εισακούει νουθεσίες, όταν μάλιστα η πλάστιγγα γέρνει καταφανώς προς το μέρος του στο πολεμικό πεδίο. Καλό είναι να θυμόμαστε πότε – πότε τα διδάγματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το ερώτημα που δεν έχει απάντηση είναι τι θα γίνει μετά. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει κάποια στοιχειώδης διευθέτηση με μόνιμο χαρακτήρα και να επικρατήσει σταδιακά η λήθη, μετά από τόσο αίμα, τόσο φανατισμό, τόσο μίσος στην περιοχή. Προσωπικά δεν μπορώ να το δω. Όχι σύντομα τουλάχιστον.

Υ.Γ. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί σε μία περιοχή με τεράστια παραγωγή πολύτιμης ενέργειας για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι αξιοσημείωτο ότι οι τιμές του πετρελαίου πέφτουν. Η εξήγηση λέει είναι ότι οι σχετικές αγορές εκτιμούν ότι η ανάφλεξη δεν θα επεκταθεί και γενικευθεί. Σωστή κατά τη γνώμη μου εκτίμηση, αν και κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος. Από την άλλη πλευρά η πτωτική τάση στις τιμές του πετρελαίου σε αυτή τη συγκυρία είναι ενδεικτική των γεωπολιτικών παιχνιδιών που παίζονται και της αισχροκέρδειας που επικρατεί στο κύκλωμα της ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο, αν αναλογιστούμε τι γινόταν όταν ξέσπασε και μετά, όταν δηλαδή ήταν της… μόδας ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr